20 พ.ย. 2020 เวลา 16:58 • ปรัชญา
เมื่อลมหายใจสุดท้ายใกล้เข้ามาใครก็ให้นึกถึงพระถึงเจ้า...แต่
เราได้สะสมสิ่งต่างๆไว้มากมายมาทั้งชีวิต แล้วอยู่ๆเราจะมาสลัดทิ้งเอาตอนบทสุดท้ายของชีวิต
มันเยอะนะ..ถึงตอนนี้แม้อยากจะเอาทิ้งก็ทิ้งออกยากเสียแล้ว
เมื่อเอาออกได้ไม่หมดก็จำใจต้องแบกใส่บ่าเอาไปใช้ต่อในชาติถัดไป
โดยเฉพาะเหตุปัจจัยที่สร้างไว้แล้วในชาติปัจจุบัน ที่ยังไม่สำเร็จผล
ถ้าเกิดตายก่อนโดยที่ยังไม่ได้รับผลก็ต้องไปรอรับในวาระต่อๆไป ทั้งกุศลกรรมและอกุศลกรรม จะเป็นตะกอนนอนเนื่องไปเป็นอุปนิสัยของเราในกาลข้างหน้า
บางคนจึงเกิดมาพร้อมกับสิ่งที่เรียกว่าพรสวรรค์ หรือบางคนก็คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด
การเลิกโกรธไม่ง่ายเหมือนเลิกเหล้า
การเลิกยึดติดก็ไม่ได้ง่ายเหมือนเลิกบุหรี่
พุทธศาสนาจึงเรียกว่าการขัดเกลากิเลส ต้องทั้งขัด ทั้งเกลาเชียวแหละกว่าจะบางเบา
แต่ถ้าหากใครมีศรัทธาที่อยากจะเลิก จะละ ก็คงมีแนวโน้มที่จะเอียงเข้าสู่กระแสได้ไม่ยาก...
กระแสที่จะทำให้พ้นภัย...
กระแสแห่งการพ้นทุกข์...
กระแสแห่งนิพพาน...
ขอบคุณคุณภาพ dmc.tv
การฝึกตนให้ละกิเลสจึงควรเริ่มต้นให้ไวเข้าไว้ แต่นั่นก็สุดแล้วแต่เหตุ ปัจจัยของแต่ละบุคคล
คนที่ไม่เคยปฏิบัติอย่างจริงๆจังๆ ย่อมไม่คุ้นเคยกับการปล่อยวางเพราะมันฝืนกับอุปนิสัยในการแสวงหาของมนุษย์ส่วนใหญ่
พอใกล้จะตายอยากจะปล่อยก็ยากเสียแล้ว เพราะมันขัดใจ
มันไม่ชิน
โอกาสที่จะระลึกนึกถึงพระธรรม การมีสติรอคอยการตาย จึงเป็นเรื่องยากเย็น
ส่วนใหญ่จะฟุ้งซ่านเสียมากกว่า
ถ้าจะพอช่วยได้บ้างก็ขอให้ระลึกนึกถึงคุณงามความดีที่เคยทำไว้ในช่วงชีวิตนี้ก็น่าจะพอเป็นไปได้
เพื่อช่วยชักนำจิตให้สงบลงและสามารถมีโอกาสไปสู่สุขคติได้จริงๆ
ธรรมะสวัสดี
โฆษณา