ลู่วิ่งฟิตเนสเคยเป็นเครื่องทรมานนักโทษ / Anontawong's Musings
พวกเราหลายคนน่าจะเคยได้ใช้ลู่วิ่งไฟฟ้าในฟิตเนส บางคนก็ซื้อมาไว้ที่บ้านได้สองสัปดาห์ก่อนจะ repurpose ให้เป็นราวตากผ้า
อุปกรณ์ที่เรียกว่า Treadmill ถูกคิดค้นขึ้นที่อังกฤษในปี 1812 โดย William Cubitt ผู้ซึ่งต่อมาจะเป็นคนดูแลการก่อสร้าง Crystal Palace
Treadmill ชิ้นแรกถูกติดตั้งไว้ที่คุก Brixton ในลอนดอน ตัวลู่นั้นทำจากท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่ทำหน้าที่เหมือนฟันเฟือง สามารถ “ใช้งาน” ได้ทีละ 24 คนที่ต้องเดินไปข้างหน้าแทบจะตลอดเวลา พลังงานที่ได้มาสามารถนำไปบดข้าวโพดหรือวิดน้ำได้
นักโทษจะต้องเดินบน treadmill วันละ 7-10 ชั่วโมง และมีเวลาพักแค่ชั่วโมงละ 12 นาทีเท่านั้น เป็นการลงโทษที่น่าเบื่อและกินแรงสุดๆ เหมาะที่จะเอาไว้ “สั่งสอนและทรมาน” เพื่อที่นักโทษจะได้ไม่กล้าทำผิดอีก มันจึงได้รับความนิยมในอังกฤษเป็นอย่างมาก จากเรือนจำ 200 แห่งในอังกฤษสมัยนั้น มีเครื่อง treadmill อยู่ถึงครึ่งหนึ่ง แถมยังถูกส่งออกไปยังเรือนจำในอเมริกาอีกด้วย
แต่พอเวลาผ่านไปเกือบร้อยปี เรือนจำก็เริ่มรู้สึกว่าการทำอย่างนี้ไม่ได้ช่วยเพิ่มทักษะอะไรให้นักโทษเท่าไหร่ แถมการบดข้าวโพดหรือวิดน้ำนั้นก็เป็นงานแรงงานที่ใช้สัตว์อื่นทำแทนก็ได้ จึงเอานักโทษมาเข้าสายพานการผลิตทำรองเท้าหรือเสื้อผ้าแทน เครื่องทรมานนักโทษอย่าง treadmill จึงค่อยๆ เสื่อมความนิยมและหายไปจากเรือนจำในที่สุด
ในปี 1913 treadmill กลับมาอีกครั้งเมื่อมีการจดสิทธิบัตรสิ่งที่เรียกว่า “Training Machine” และในยุค 60’s วิศวกรนาม William Staub ก็สร้างลู่วิ่งที่เรียกว่า “PaceMaster 600” และขายดิบขายดีจน treadmill กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้เปลี่ยนจากในคุกมาเป็นตามบ้านและในฟิตเนสนั่นเอง
ขอบคุณเนื้อหาจาก JSTOR Treadmills Were Meant to Be Atonement Machines
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
