23 พ.ย. 2020 เวลา 01:58 • ความคิดเห็น
แชร์ประสบการณ์ การออกจาก comfort zone
ไตรกีฬาครั้งแรก
laguna phuket triathlon 22/11/2020
น่าจะสมัครก่อนแข่ง 8 wk พอดี
วันที่ลงสมัคร ยังว่ายน้ำเพซ 4 (100 ม ใช้เวลา 4 นาที) ถ้าใครงง คือว่ายช้ามากกกกกกก แถมเคยว่ายในทะเลแล้วมี panic อีก กลัวมากๆอยู่ค่ะ
ปั่นจักรยานก็เริ่มปั่นตอนเดือนกค. ไม่เคยใส่คลีท ปั่นรอบสกายเลนส์ ได้แค่ 1-2 รอบ ความเร็วเฉลี่ย ประมาณ​25-28 แค่นั้น
วิ่งก็วิ่งได้อยู่ 12 โล ไม่เร็ว เพราะเพิ่งหายบาดเจ็บ
(รองเท้าคลีืท คือรองเท้าที่มันล้อกกับที่เหยียบจักรยาน ติดแป๊บไป เท้าจะติดกับยาน ถ้าจะจอด ต้องปลดก่อน ถึงเอาเท้ายันพื้นได้ ดังนั้น ถ้าปลดไม่ทันก็จะล้มแบบดิฉัน)
ไหนๆ ไปแข่งไกลถึงภูเก็ต ก็ลง standard เลย จะได้คุ้มๆ swim 1.8- bike 50 -run 12 k
หลังจากจ่ายเงิน ก็ไปดูเวลา ว่า cut off เท่าไหน ต๊ายยยยย!!! ว่ายน้ำ cut off 65 min.... ไม่ทันจ้าาาาา แต่ก็ลุ้นซ้อมดูก่อน
จึงได้เริ่มลงว่ายน้ำ ไปเรียน 2 คอร์ส เรียนแล้วก็กลับไปฝึก แล้วก็ส่งคลิป แล้วก็สอน online ท้อใจหลายรอบ เนื่องจากเป็นคนพยายามอะไร ไม่เคยทำไม่ได้ แต่ครั้งนี้ กำลังรู้สึกว่าทำไม่ได้
ทำงานเลิกดึก บางวันว่ายถึงห้าทุ่มก็มี
หลังซ้อม ก็คิดว่าจบทัน ถ้าไม่หลง (ว่ายน้ำในบึง ในทะเล ไม่มีกระเบื้อง หรือเส้นเหมือนในสระ ว่ายเบี้ยว ระยะเกินได้ ซึ่งอาจจะทำให้ไม่ทันคัทออฟ) และถ้าวันจริงไม่ panic ก็กะว่าทันพอดีแน่ๆ
ทุกครั้งที่ซ้อมว่ายน้ำ จะรู้สึกทรมานมาก เหมือนเราต้องมาทนทำอะไรแบบนี้ทำไม 5555
ตอนซ้อมก็ซ้อมว่ายเป็นหลัก อาทิตย์ละ 1-2 ครั้งนะ
จักรยานก็ซ้อมบน trainer อาทิตย์ละ 1 ครั้ง กับไป skylane ประมาณ 4 ครั้ง ในช่วง 2 เดือน ใช้คลีทยังไม่คล่อง เพิ่งล้มไป 2 สัปดาห์ก่อนแข่ง
เค้าว่าต้องล้ม 3 ครั้งแล้วจะไม่ล้มอีก...
วิ่งก็ซ้อมน้อยมาก เอาแค่หลังปั่น วิ่งซัก 3-4 โลพอ พอให้รู้จักใช้กล้ามเนื้อ
่่แล้ววันก่อนแข่งก็มาถึง มี supporter เยอะมากๆ พี่ๆพาลงซ้อมทะเลนิดนึง ไม่ให้ตื่นน้ำ ซ้อมดู โคตรเหนื่อยเลยค่าาา ดีที่มี bouy เกาะๆไป
(bouy คืออุปกรณ์เป่าลม ผูกเอวไว้ เผื่อจม ไม่ก็เผิ่อเหนื่อย เกาะได้)
ส้มๆคือบุย (bouy)
ตอนเย็น วันก่อนแข่ง ก็ไปดูทางปั่น ที่เค้าว่าภูเขาๆ พอไปถึง..OMG!!... น่ากลัวมาก ไม่ใช่ขาขึ้นนะ เพราะขาขึ้นเข็นอยู่แล้ว แต่ขาลงนี่สิ ทิ้งดิ่ง 30-45องศา (ถ้าใครเคยไปหาดในทอน ก็คิอเขาแถวนั้นแหละ) แถมโค้งเยอะ แม้เค้าจะบอกว่าเอาฟางวางไว้ให้แล้ว แต่ก็กลัวอยู่ดี เพราะไม่เคยปั่นที่ไหนเลยนอกจาก SKL กับเทรนเน่อร์ (ชีวิตนี้ ยังไม่เคยเลี้ยวรถ ที่อื่นนอกจากโค้งสกายเลนส์เลย) .....ดังนั้น เราต้องไม่ลืมพกยันต์กันอันตราย เราเป็นไรไป ป๊าม๊าและคนชวนเดี๋ยวเค้าจะเสียใจ
ปล. สนามนี้เป็นสนามที่จัดว่ายากมาก ของประเทศ แต่เราไม่เคยรู้ เลยสมัครไปเป็นสนามแรก ....ตอนนี้ต้องบอกว่า อย่า หา ทำ
กลางคืน นอนไม่ค่อยหลับ แหะๆ ตื่น 4.15 กินๆๆ เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย เตรียมของทุกอย่าง ใส่กระเป๋าผ้าเก๋ๆเหมือนไปอยู่เวรรพ. เพราะไม่มีหรอกนะ กระเป๋าไตรอะไร ไปถึงก็กางของตรง transition ไป ขอยืมที่สูบยางฝรั่งข้างๆมาเติม เสร็จแล้วก็ไปพบกองเชียร์มากมาย แล้วก็ไปจุดปล่อยตัวลงน้ำ ก็ปล่อยเป็นบล้อคๆ ตอนยืน resting heart rate 100 ครั้งต่อนาทีได้
ของที่ต้องใช้
สัญญาณแตรดังขึ้น ก็กรูลงทะเล แล้วก็ลงน้ำไป ว่ายๆไป ตีนคนอื่นก็มากมาย แต่ไม่นาน ตีนคนอื่นก็ไกลเราออกไป ว่ายไปเหนื่อยๆ ก็กบบ้าง บีเวอร์บ้าง สลับฟรีสไตล์ ไม่รู้หรอกว่าเวลาเท่าไหร่ยังไง รู้แต่ขึ้นทะเล ก็ไปบึงสาหร่ายต่อ ก็ท่าเดิม แต่ว่ายในบึง ว่ายหลงไปไกล เงยหน้ามา ไม่เจอใคร ตกใจทีเดียว สรุป ว่าเกินในบึงไปประมาณ​50 ม. เพราะผิดทิศ ระหว่างว่าย คิดในใจแค่ เราจะไม่หยุด บีเวอร์ก็จะถีบไปเรื่อยๆ จะไม่อยู่กับที่ แล้วก็ตอนฟรีสไตล์ก็คิดแค่ เอามือกวาดน้ำมาเป็นก้อนให้ได้ กลับไปไม่ต้องซ้อมว่ายน้ำอีกแล้ว!! กวาดน้ำไป!! และแล้วก็สิ้นสุดการว่ายน้ำละ ทรมานมาก จบที่ 50 นาที (ดีกว่าเวลาซ้อม)
วิ่งไป transition ก็เหนื่อยๆอยู่ กินเกลือแร่ แล้วก็คว้าหมวก ทากันแดดนิดนึง แล้วก็ใส่รองเท้าไตร แล้วก็สะพายรองเท้าแตะ ใส่เข็มขัดบิบ แล้วก็จูงยานไป ขึ้นไปขี่ เอาจริงๆ ตอนขี่ใส่รองเท้าคลีทยังไม่มั่นใจเลย เพราะนี่คือครั้งที่ 3 ที่ใส่คลีทปั่นถนน......คิดแล้วก็อยากด่าตัวเองในความเสี้ยน ลึกๆใส่มาเพราะคิดว่าไตรเดียวพอ ไม่ใส่งานนี้ ซื้อมาคงไม่ได้ใส่อีก เหอะๆๆๆ
แต่ก็รอด ขึ้นยานอย่างปลอดภัย ผ่านเข้าเมืองไป เจอจุดท้าทายแรก... เนื่องจากถนนสวนกัน 2 เลนส์ ไม่กั้นรถนะจ๊ะ รถสวนกัน เลนส์ปั่นก็แคบสุดๆ แถมด้วยลุงสูงอายุคนหนึ่ง ใช้ walker ข้ามถนนช้าๆ แม่เจ้าาาาา ปลดคลีทก่อนเลย จอดแล้วลงมายืน รอลุงรอรถไปให้หมด แล้วกระดึ้บจักรยานแล้วก็ไปต่อ.... คนอื่นคงไม่มีปัญหา แต่มือใหม่อย่างดิฉันไม่ไหวจ้าาาา ขอตั้งหลักใหม่หมดก่อน
หลังจากนั้นก็เรื่อยๆ มีรถเป็นระยะๆ จนถึงจุดรับน้ำโล 20 ดูเวลา "จอด"รับน้ำเพราะขับมือเดียวไม่เป็น กินน้ำบนรถไม่เป็น ตอนน้ันถามเวลาเค้าว่ากี่โมง เค้าบอก 8.15น. ก็โอ รอดไปละจุดนึง (คัทออฟตรงนี้ 8.48น.)
หลังกินน้ำเสร็จ ก็กำลังจะออกตัว ใส่คลีทเท้าขวา ตามองข้างหลัง รอคนไปใหม่หมด รู้ตัวว่าทรงตัวไม่ดี พอออกตัว เจอซาเล้งมาข้างหน้า....จบกัน ปลดคลีทไม่ทัน "ล้มเลย" 5555 เข่าซ้ายเลือดมาละ แต่ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก ก็ไปต่อได้ เสียเวลาตรงนี้ร่วมๆ 5 นาที กดนาฬิกาหยุด แต่ลืมกดต่อ
ปั่นไปพักใหญ่ๆ นาฬิการ้อง safe mode อ่าวเห้ย ลืมกดนี่หว่า 5555
ช่วงนี้เหนื่อยดี เพราะเป็นเนิน rolling ขึ้นๆลงเรื่อยๆ จนโล 30-35 ก็รู้ตัวละ ว่าใกล้ถึงจุดเข็น แวะเติมเจลก่อนทีนึง แล้วก็ไปต่อ ถึงจุดเข็นปุ้บ ก็แกะแตะมาใส่เล้ยยยย คนอื่นก็บอกว่า โห เตรียมแตะมาด้วย ตอบไปว่า ใช่ค่าาาา กะมาเข็นยาวๆๆๆค่าาาา (เอาจริงๆกะใส่มาเข็นลงเขานะ เพราะกลัวแหกโค้ง) เอารองเท้าไตรร้อยใส่สายสะพาย เหมือนกระติ้บอยู่ที่เอวขวา หลังจากนั้นก็ใส่แตะปั่นไปยาวๆ ลงเขาก็ขึ้นยานนะ เพราะมั่นใจใส่แตะแล้ว ไม่กลัวอะไร 555 เจอเนิน 3-4 ครั้งจำไม่ได้ ไม่มีปัญหา ลงมาเข็นอย่างกล้าหาญ เพราะไม่ต้องกังวลเรื่องคลีทเลย จนจบการปั่น ด้วยรองเท้าแตะ คริๆๆๆ
เข้า transition อ่าวเห้ย ลืมกินเกลือแร่ที่เตรียมไป เจลก็กินไปแค่ครึ่งซอง เออ กินซะหน่อย
ใส่ถุงเท้า แล้วก็คว้าแตะที่รัก วิ่งโลด จริงๆตอนซ้อมปั่นแล้ววิ่ง ก็วิ่งได้ 5.3 นะ แต่เอาเข้าจริง เหนื่อยอ่ะ ขาหรอยๆ เลยวิ่งได้แค่ 5.45 โดยประมาณ ก็แวะรับฟองน้ำ แวะรับน้ำ รับเกลือแร่ไปเรื่อยๆ เป็น 12 โล ที่นานมากอยู่ แต่ก็แซงคนมาได้เรื่อยๆ ตอนวิ่งก็ยังมีเนินนะ เนินเล็กๆในสนามกอล์ฟ เนินสุดท้ายตอนก่อนเข้าหาด HR Z3 ยาวๆ แล้วก็สิ้นสุด เข้าที่เวลา 4.20.20
ถามว่าสนุกมั้ย มันก็สนุกนะ มันส์มั้ย ก็มันส์มาก แต่ชอบมั้ย บอกยาก คิดถึงความรู้สึกตอนว่ายน้ำแล้วแหยง แต่ก็ดีใจที่จบ ไม่รู้หรอกว่าคนอื่นเค้าเวลาเท่าไหร่ยังไง รู้แต่ดีใจมากๆ ที่เอาชนะความกลัวของตัวเองได้ ทำให้ปีนี้เป็นปีที่มีอะไรให้จดจำ
ว่าย 1.8 โล = 50.47min pace 2.49 min/100m
T1 4.51 นาที
bike 50 k = 2.12h AV 23.28 km/h (ความเร็วเฉลี่ย)
T2 2.53 นาที
run 12 k = 1.09h pace 5.50 min/k
สิ่งหนึ่งที่ท่องในใจตลอดคือ ถ้าไม่หยุด ยังไงก็จบ.... ยาวมากๆ
ไม่เคยมี race note ยาวขนาดนี้ แต่อยากแชร์ให้ทุกคนดูว่า การออกจาก comfort zone มันทำให้เราเอาชนะใจตัวเอง ความรู้สึกตอนนั้น มันคือดีใจ ที่เราทำได้ ชนะความกลัวต่างๆจนได้
ไม่ได้ชวนทุกคนออกมาเล่นไตรนะคะ
แต่ชวนให้ออกจาก confort zone ทำสิ่งที่เราตั้งใจไว้กันนะคะ
โฆษณา