23 พ.ย. 2020 เวลา 05:08 • ความคิดเห็น
ภาคต่อ ทำไมพี่ดาวมาอีกแล้ว https://www.blockdit.com/posts/5fba63d4ad0c390cc479e9e5
คนที่ยังไม่ได้อ่านสามารถติดตามได้
หนึ่งในสาเหตุของการฆ่าตัวตาย คือความผิดหวัง เมื่อความรู้สึกผิดหวังเกิดขึ้น กระบวนการคิดของบุคคลนั้นจะถูกรวบรวมให้คิดถึงเรื่องแย่ๆ
ที่เกิดขึ้นในชีวิต ความเสียใจ ความท้อแท้ และนำสู่การให้คุณค่าของชีวิตตัวเองน้อยลง มันจะเกิดขึ้นอย่างช้าๆและจบลงด้วยการฆ่าตัวตาย
การเขียนบทความนี้ไม่ใช่เพื่อชี้ช่องหรือแนวทางในการฆ่าตัวตาย ดังนั้นถ้าคุณเป็นคนอ่อนไหวไม่ควรอ่าน เพราะหนึ่งในเนื้อหาอาจล่อใจคุณขึ้นมา
ถ้าคุณเป็นคนเข้มแข็งในการจัดการชีวิต คุณคงรีบอ่าน เพราะนี้คือบทความที่จะทำให้คุณเข้าใจความทุกข์ และปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นตามเวลาที่คุณได้วางแผนบริหารจัดการ ผ่านคลื่นเวลาของชีวิตได้อย่างถูกต้องทันเวลา
พี่ดาว นภาดาว คือบุคคลหนึ่ง ที่ถูกเลือกให้มาทำงานเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับหอผู้ป่วยเฉพาะทาง ทีมที่ถูกกำหนดนี้ได้รวบรวมคนที่มีความรู้ความสามารถ และผลการเรียนก่อนจบที่ค่อนข้างดี ใช่ทุกคนเป็นคนเรียนเก่งแต่สิ่งที่ตามมามากกว่าความรู้ความสามารถ คือสาวๆรุ่นเดียวกัน 7คนนี้เป็นคนสวย หุ่นดี ที่แถมมาอย่างลงตัวและเหลือเชื่อ
เป็นที่กล่าวขวัญในครั้งแรกว่า หมอที่เลือกทีมทำงาน ต้องคัดเอาความสวยมาก่อนแน่ๆ เพราะวอร์ดที่จะเปิดนี้ เป็นวอร์ดเฉพาะทางโรคหัวใจ ความสวยงามของเจ้าหน้าที่ต้องมาก่อน แม้แต่หัวหน้าตึกที่อาวุโสมากที่สุด ก็สวยเป็นหนึ่งไม่รองใครที่เดียว
7 สาวรุ่นบุกเบิกนี้ สร้างความสดใสและชื่อเสียงเรื่องความน่ารัก นิสัยดี จึงกลายเป็นวอร์ดขวัญใจ ที่บรรดาหมู่ภมร แก่หนุ่มทั้งหลายจะแวะเวียนมาดอมดม แม้ถูกตามดึกดื่นไม่เคยเกี่ยงงอนให้รอถึงเช้าเลย ทั้งเวลางาน และไม่ใช่เวลางานก็จะมาติดตาม จนอาจารย์แพทย์ ต้องพูดในที่ประชุมใครไม่เกี่ยวข้องกับเคสโดยตรง หรือไม่ได้มีปรึกษาด่วน(ขออนุญาตก่อน)ห้ามขึ้นไปเด็ดขาด
3 สาวที่ไม่รอดพ้นถูกจอง หวังเด็ดมาดอมดมเชยชม เป็นที่รู้กันว่า มีคนจับจองหรือมีเจ้าของแล้ว แม้จะยังไม่เปิดเผยแต่คนภายในทราบดีว่าใครคบกับใคร
หนึ่งในนั้น คือพี่นภาดาวหรือพี่ดาว ที่มีความสวยด้วยบุคลิกที่โดดเด่น
ผิวสีแทน ตาคมผมดำยาว โดยเฉพาะผมที่สวยมากนอกเวลาทำงานเธอจะปล่อยผมซึ่งยาวเกินหลัง เธอมีนิสัยเงียบๆ พูดไม่เก่ง แต่คนไข้และผู้ร่วมงาน ชอบเธอ เพราะเธอทำงานเก่ง ใจดี เธอเป็นคนแรกในกลุ่มที่ได้รับผลตอบแทนคือสองขั้นก่อนเพื่อน เธอเรียนเก่งเป็นเด็กเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
ในบรรดากลุ่มเนื้อหอมมีคนที่โดดเด่นมาก เพราะขาวสวยหมวย( อึ้ม)ที่คนมาจีบติดและรีบจองก่อนคนอื่น กลัวคนอื่นมาแย่งด้วยการแต่งงานก่อนเพื่อนๆ เธอถูกขอแต่งงานหลังจากเปิดวอร์ดไม่ถึงปี และความน่ารักของเธอกับแฟนก็เป็นที่กล่าวขวัญ โดยเฉพาะช่วงที่เธอตั้งครรภ์(แล้วจะมาเล่าให้ฟัง)
แต่พี่ดาวไม่ใช่ มีหลายคนแอบสังเกตเห็นพี่ดาวเหม่อลอย ในระยะหลังและแฟนของพี่ดาวก็ไม่ค่อยจะแวะเวียนมา หรือนัดกันไปเที่ยวเวลาหยุดยาว มีข่าวลือว่าแฟนพี่ดาวไปจีบเด็กใหม่ที่นั้นที่นี่
เพื่อนๆพี่ๆต่างช่วยกันปลอบใจและให้กำลังใจ และบางคนที่สนิทหน่อยก็ถึงกับแนะนำว่าให้เลิกคบ แต่ทุกคนรู้ว่ายาก เพราะพี่ดาวรักเขามาก
พี่ดาวเป็นสาวสวย ที่มีภูมิลำเนาจากภาคอีสาน เป็นครอบครัวที่เป็นข้าราชการครูในอำเภอเล็กๆ พี่ดาวได้ทุนเรียนดีมาตลอดเพราะเป็นคนเรียนเก่ง เธอเป็นคนมุ่งมั่น ทะเยอทะยาน มีความฝันหลายๆอย่างในชีวิต
แม้ใครจะพูดอย่างไร พี่ดาวก็ยังยืนยันที่จะคบกับผู้ชายคนนี้ แม้จะมีคนอื่นมาสนใจก็จะถูกปฏิเสธ เพื่อนๆพยายามให้เหตุผลและพาเธอออกจากความเศร้าที่รายล้อมเธอ เมื่อมีข่าวแฟนเธอมาเข้าหู หรือแม้กระทั่งเธอไปพบเจอด้วยตัวเอง และจบด้วยการทะเลาะกันรุนแรง
หลายปีก่อนภาวะซึมเศร้าหรือโรคซึมเศร้าไม่ได้รับการวินิจฉัยหรือให้การรักษาอย่างเป็นระบบเหมือนทุกวันนี้
มีหลายคนที่กลัวว่าพี่ดาวจะทำอะไรที่ไม่ดี แต่ขณะเดียวกันก็คิดว่าคนในสายอาชีพนี้ และการเล่าเรียนที่ผ่านมาคงไม่ทำให้เธอคิดอะไรที่เหมือนเอาหัวโขกกำแพง แต่พี่หัวหน้าก็ติดต่อน้องสาวของเธอที่เรียนครู ให้ทราบเพื่อจะได้ปรึกษากับครอบครัว โดยไม่ให้เธอรู้
ในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน เมื่อหลายปีก่อน
มีใครหลายคนถามหาพี่ดาว ว่ามีใครเห็นเธอบ้าง มีหลายคนอยากจะเม้าท์เรื่องเห็นแฟนเธอกับข่าวคบน้องจบใหม่ แต่เสียงใครบางคนบอกให้เงียบไปไม่ต้องไปเล่าอีกแค่นี้ดาวก็แย่แล้ว และเสียงที่พูดขึ้นว่า
พี่เขาคงเก็บตัวในห้องนั้นแหละร้อยวันพันปีไม่ได้ไปไหน เมื่อวานลงเวรบ่าย คืนนี้เธอเวรดึกเดี๋ยวก็ได้เจอแล้ว ใครก็ไม่ต้องปากมากไปเล่าอะไรอีก พร้อมการกวาดสายตาให้พวกขานั่งเม้าท์ทั้งหลายระวังตัวให้ดี จากพี่หัวหน้าตึก
23.45น. ทุกคนเริ่มส่ายสายตาไปที่ประตูทางเข้าตึกที่เป็นกระจกใสสองชั้น ใช่ !! ทุกคนกำลังรอพี่ดาวมารับเวรดึก เพราะพี่ดาวเป็นคนที่รับผิดชอบสูงเธอจะมาก่อนเวลาเสมอ แต่วันนี้เธอเกินเวลาปกติของเธอมา 45 นาทีแล้ว ทุกคนทั้งเวรบ่ายและดึกที่มากันพร้อม เตรียมส่งเวร แต่เพราะพี่ดาวเป็นหัวหน้าเวรจึงต้องรอ ทุกคนต่างลงความเห็นว่าเที่ยงคืนจึงจะโทรตาม
24.00น.พี่หัวหน้าเวรบ่ายบอกให้ส่งเวรได้เลย เพราะเวรบ่ายบางคนต้องกลับบ้านที่อยู่นอกโรงพยาบาล และเมื่อส่งเวรเสร็จพี่เวรบ่ายจะขึ้นไปตาม หลังจากที่โทรไปหอพักช่วงใกล้เที่ยงคืน แม่บ้านที่อยู่เวรหอพักบอกไม่เจอเธอทั้งวันไปเคาะห้องก็ไม่มีเสียงตอบรับ ไฟในห้องปิดมืดไม่มีเสียงใดๆเงียบสนิท
พี่ที่เป็นเพื่อนพี่ดาวและอยู่เวรบ่ายลงมาที่ห้องพี่ดาว พยายามเคาะห้องพี่ดาวหลายครั้ง เพราะเสียงโทรศัพท์ส่วนตัวของพี่ดาวที่ดังเมื่อโทรเข้า ก้องออกมา ร้องเท้าที่สวมใส่ประจำ อยู่หน้าห้องครบ
ผู้ตรวจการถูกตามแจ้งเหตุ เพื่อบอกว่า มีเจ้าหน้าที่ไม่ได้ไปทำงานและเมื่อมาตามที่หอพัก คาดว่าอยู่ภายในห้องพักส่วนตัว
เมื่อผู้ใหญ่มาถึงทุกคนกำลังรอแม่บ้านเอากุญแจชุดใหญ่ที่เก็บไว้กับผู้ดูแลหอพักออกมาเปิด หลังจากที่พยายามช่วยกันเรียกช่วยกันโทรแล้วยังเงียบกริบ
เมื่อประตูถูกเปิดออก จากแสงไฟภายนอกที่มองเข้าไปในห้องแคบๆ บนเตียงมีร่างพี่ดาวในชุดข้าราชการเต็มยศนอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง
ที่มือข้างซ้ายมีสายน้ำเกลือที่ทอดยาวจากขวดน้ำเกลือที่หมดเกลี้ยงซึ่งแขวนไว้ที่หัวเตียงสูงขึ้นไป
เมื่อได้สติเพื่อนพี่ดาวเข้าไปเช็คเพื่อตรวจสอบ พี่ดาวน่าจะเสียชีวิตมานานแล้วเพราะสภาพร่างกายแข็งทื่อ
ทุกคนถูกสั่งให้ออกจากห้อง ขบวนการตามกฏหมายถูกดำเนินการ ภาระหน้าที่และกิจกรรมต่างๆถูกสั่งให้ดำเนินการเป็นความลับ เร่งด่วน แต่เป็น แบบปิดกันให้แซดทั่วโรงพยาบาล
เวรแทนถูกตามมาทำงาน แจ้งตำรวจตรวจสอบ วิเคราะห์หาสาเหตุการตาย การชัณสูตรก็ตามมา
สรุปได้ว่าพี่ดาว ใช้ยาฉีดที่ใช้รักษาโรคได้และก็สามารถฆ่าคนได้ เมื่อใช้ปริมาณมากพอ เพื่อที่จะให้ยาไปหยุดการทำงานของหัวใจ แต่เพราะยาที่มีปริมาณสูงๆสามารถสร้างความเจ็บปวดเสียหายกับหลอดเลือดเธอจึงใช้ยานอนหลับขนาดแรงๆเป็นตัวนำ ก่อนให้ยาที่จะหยุดการทำงานของหัวใจที่ถูกผสมไว้ในขวดน้ำเกลือจะปล่อยตัวยาลงมาสู่ร่างเธอ เพื่อให้เธอได้ตายอย่างสมใจ
ไทม์ไลน์คาดว่าเธอน่าจะเสียชีวิตช่วงเวลา ประมาณตีสามของเมื่อวานเพราะหลังจากเธอทำงานช่วงเวรบ่าย(16.00-24.00น.เมื่อวาน )
หลังเที่ยงคืนแล้ว เธอคงเตรียมอุปกรณ์ต่างๆไว้แล้ว ก่อนออกมาจากที่ทำงาน
อุปกรณ์ต่างๆที่ใช้ถูกตรวจสอบว่าเธอได้เตรียมการณ์ทุกอย่างไว้ แม้กระทั่งสำลีแอลกอฮอล์ที่ใช้ทำความสะอาด และอุปกรณ์หลายอย่างยังวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ผลการชัณสูตรเธอเสียชีวิตจากภาวะหัวใจหยุดเต้นในท่าขยายตัว เธอไม่ทุกข์ทรมานเพราะเธอได้รับยานอนหลับอย่างแรงควบคู่ไปด้วย ทุกอย่างน่าจะจบที่ประมาณ 3.00น.ของเช้าวันใหม่ก็คือวันที่เธอไม่สั่งลาใคร รวมทั้งไม่แจ้งลาล่วงกับพี่หัวหน้าด้วยซ้ำ
เพราะนี้คือสัญญาณที่พี่ดาวอาจต้องการสื่อกับทุกคนว่า พี่เขาอาจจะกลับมาขึ้นเวรอีกครั้ง เพราะหลังการเสียชีวิต มีคนเห็นพี่พยาบาลหน้าสวยในช่วงเวรดึกอีกหลายครั้ง ไม่ใช่แค่คนที่รู้เรื่องราวแต่รวมถึงคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ บอกว่ามีพยาบาลสวยๆผมยาวๆมาให้การพยาบาลอีกหลายครั้ง
และทุกครั้งที่มีการพูกถึงว่าพี่ดาวมาอีกแล้ว ก็จะมีการทำบุญนิมนต์พระเก้ารูปมาที่ตึก เพื่อทำบุญใหญ่ให้คนเป็นได้อานิสงฆ์ และอุทิศบุญให้ผู้ที่ล่วงลับ ที่เดินทางล่วงหน้าไปรอเราที่จุดนัดพบ
ห้องพักที่เธอเคยใช้พักอาศัยถูกดัดแปลงให้เป็นห้องพระซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับเด็กใหม่ๆเสมอ หลายๆคนไม่ทราบเรื่อง ก็อดแปลกใจกับที่ตั้งของห้องพระที่นี่มาก
ความทุกข์ความเครียดความผิดหวัง เกิดขึ้นกับมนุษย์ทุกคนได้เหมือนกันหมด ไม่ว่าจะสวย ขี้เหร่ ร่ำรวย ยากจน ฉลาดเก่ง หรือโง่
การแก้ไขปัญหาต่างหากที่มีความแตกต่างกัน ไม่มีใครชนะหรือแพ้เสมไป ทุกคนล้วนมีจุดเด่นจุดด้อยติดตัวมา แต่ทำอย่างไร ที่จะเสริมจุดเด่น และลดจุดด้อยของตนเอง ได้อย่างเหมาะสม
การมีจุดมุ่งหมายหรือเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน อาจเป็นแรงขับที่จะส่งให้ชีวิตได้ไปถึงความสำเร็จ แต่ถ้าไม่ใช่ มันก็แค่การลองผิดลองถูกที่เรายังไม่สามารถค้นหาความสำเร็จได้ในครั้งแรก
ก็แค่ค้นหาต่อไป และต่อไป อย่ายอมแพ้หรือคิดสั้น และอย่าตอกย้ำความสำเร็จด้วยความคิดเห็นที่สังคมคาดหวังเท่านั้น ทุกการพ่ายแพ้คือบทเรียนที่จะสอนให้เราได้รู้ว่าเส้นทางแรกนั้นมีปัญหาอย่างไร เพื่อให้เราหาวิธีเลี่ยงหรือหนีให้ไกล พร้อมกับการค้นหาเส้นทางอื่นๆ ที่มีให้เลือกเดินต่อไปได้
เป็นกำลังใจให้เสมอกับคนที่แพ้ แต่กำลังใจที่ยิ่งใหญ่ทุกคนต้องสร้างมันขึ้นเอง ด้วยสติปัญญา เหตุผล บนคลื่นของกาลเวลาคงไม่มีใครบอกได้ว่ามันจะมาถึงเมื่อไหร่ ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะมีภัย จงรีบลุกขึ้นมาใหม่ เรายังมีเราเสมอ และตลอดไป
ขอบคุณภาพจาก
ขอบคุณที่กดไลค์ แชร์ ติดตามคอมเม้นต์ 🙏❤
โฆษณา