#จันทร์เจ้าขาบทที่4ตอนที่30,
(28/11/2020)
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
คืนวันเสาร์นี้ ขอส่งจันทร์เจ้าขา ตอนใหม่ ให้เพื่อนๆได้อ่านเพลิดเพลินก่อนนอนกันนะครับ 😇❤️💙💚🎶🎵
สุขสันต์วันเสาร์นะครับ
..
..
บทที่ 4 ขจรมาลา
ตอนที่ 30 จันทรารัศมี (9)
#ณ.เรือนรับรองของเจ้าอุบลวรรณา
“โอ..คุณหลวงท่านฟื้นแล้ว
..ขอใครก็ได้ ช่วยรีบไปเชิญคุณหมอ แมคกิลวารี ให้มาตรวจดูอาการคุณหลวงท่าน อีกสักครั้งด้วยเถิดขอรับ..”
สมิงไพรหนุ่มที่เฝ้าอาการคุณหลวงโดยไม่หลับไม่นอนมาหลายวัน..เอ่ยร้องวานให้บ่าวในเรือนเจ้าอุบลวรรณา ช่วยตามคุณหมอแมคกิลวารี จากคริสตจักรให้มาช่วยดูอาการ..
เมื่อเห็นคุณหลวงพยายามจะขยับชันตัวลุกขึ้น..
สมิงไพรจึงรีบเข้ามาประคองพร้อมกับหยิบหมอนมาวางซ้อนกันหนุนรองให้ศีรษะคุณหลวงสูงขึ้น
..พลางเอ่ยทักคุณหลวง ด้วยรอยยิ้มว่า..
“คราวนี้ หนักไม่ใช่เล่นเลยนะขอรับ ถึงกับทำให้ผู้มีมนต์คงกระพันขั้นสูง เลือดตกยางออก และต้องถอดจิตออกจากร่างเพื่อทุเลาความเจ็บปวดกันทีเดียวขอรับ..
หรือว่านี่ จะเป็นท่านผู้หญิง
จันทมณีเทวี แอบหยิกคุณหลวง อีกหรือไม่นะขอรับ ..”
คุณหลวงหนุ่มกระแอมไอเบาๆ ยาวอยู่ครู่หนึ่ง..
ก่อนที่จะยกมะเหงกขึ้นทำท่าจะเขกกะโหลกสมิงไพรหนุ่ม แทนคำตอบ..
“ฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะ ฟื้นขึ้นมา ก็จะมาเคาะกะโหลกกระผมเสียแล้วนะขอรับ ฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะ..
แข็งแรง ทนทานกว่าเคาะเยียโอ(ไม้สัก) ก็คุณหลวงของกระผมนี่ล่ะขอรับ..”
สมิงไพรหนุ่มยิ้ม และมองคุณหลวงอย่างนับถือ ชื่นชม..พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ขอโทษกับคำพูดของตน..
ก่อนที่จะโน้มตัวลง มาคุยใกล้ๆ กับคุณหลวง และลดเสียงพูดลง ความว่า
“คุณหลวงขอรับ.. กระผม ทำให้หมากของสยามในกระดานนี้ เพลี่ยงพล้ำเสียแล้วขอรับ..
กระผมได้ยิงทำลายปลอกใส่จดหมายของพิราบสื่อสารของฝรั่งเศสตัวหนึ่งในขณะที่คุณหลวงอยู่ในลานพิพากษาแห่งโลกวิญญาณ ขอรับ..
ซึ่งจากลักษณะสลักของปลอกจดหมาย.. ทำให้ทราบว่าจดหมายนี้สำคัญยิ่ง ..
ซึ่งถ้าหากจดหมายนี้ส่งไปไม่ทันเวลาที่นัดหมาย.. ผู้รับก็จะไม่ได้ส่งจดหมายตอบกลับไปทันเวลาเช่นกัน..
และหากเป็นเช่นนี้แล้ว
ผู้ส่งคนนั้น ก็คงจะทราบว่า เกิดความผิดพลาดในการส่ง ..หาทางหนีออกจากสยาม ทำให้เราติดตามจับกุมไม่ได้อีกขอรับ..”
คุณหลวงพยักหน้ารับฟังอย่างตั้งใจ และจึงตอบสมิงไพรหนุ่มช้าๆ อย่างอ่อนแรงว่า..
“ขอจงช่วยเล่าเนื้อความในจดหมาย นั้นด้วยเถิด..”
สมิงไพรหนุ่ม หลับตาลงค้นหาความทรงจำนั้น แล้วจึงค่อยๆลืมตา ท่องจำให้คุณหลวงฟัง ว่า..
“ถึง ท่านทูตฝรั่งเศสประจำย่างกุ้ง หลุยส์ โวสิยง (Loius Vossion)
ขณะนี้หมากเรือ กำลังจะออกจากสยามมุ่งหน้าสู่พนมเปญพร้อมนำส่งแผนที่สำรวจตลอดแนวชายฝั่งทะเลในเร็ววันนี้..
ขอหมากบิชอบแห่งย่างกุ้งร่วมมือกับสหายพม่า..เริ่มเข้าแทรกแซงล้านนาร่วมกับสหายสหรัฐ..นับตั้งแต่วันที่ได้รับจดหมายนี้..
เพื่อเร่งทำลายแผนการอันน่าอดสูของอังกฤษโดยเร็ว
ท้ายสุด หมากม้าแห่งล้านช้างได้ส่งความระลึกถึงเราทั้งสอง และแจ้งข่าวดีว่า เขาได้พบแหล่งแซฟไฟร์ขนาดใหญ่ในเทือกเขาตามแผนที่สำรวจของ การ์นิเย่ร์แล้ว..
ขอสันติสุขจงสถิตย์กับอัศวินแห่งประตูมิคาเอล ด้วย “เสรีภาพ เสมอภาค ภราดรภาพ หรือความตาย" (Liberté, Égalité, Fraternité, ou la Mort!)
ลงชื่อ -ออกุสต์ ปาวีย์
Auguste Jean-Marie Pavie ..”
คุณหลวงมองหน้าสมิงไพรหนุ่ม ..แล้วพูดขึ้นว่า..
“ลักษณะข้อความในจดหมายนี้..
เจ้าไม่ได้ทำให้สยามเพลี่ยงพล้ำ แต่อย่างใดเลย..สมิงไพร..
ด้วยว่าข้อความในจดหมายฉบับนี้ ..
..ผู้เขียนตั้งใจจะเปิดเผยแผนการให้สยามรู้ โดยเจตนา ทำให้นกตัวนี้โดนจับได้..
เจ้ายิงนกตัวนี้ ..ก็ด้วยว่าได้ยินเสียงปลอกที่ขานั้น..ซึ่งเวลาโดนลม จะคล้ายมีเสียงหวีดหวิวดั่งเสียงผิวปากเบาๆ ใช่หรือไม่ สมิงไพร?”
สมิงไพรหนุ่ม เผลอขยับเปิดริมฝีปากเบาๆ อย่างรู้สึกทึ่งในปัญญาของคุณหลวง แล้วตอบ ว่า..
“ใช่แล้ว ขอรับ..กระผมยกปืนขึ้นยิง ก็ด้วยเสียงนั้น เลยขอรับ คุณหลวง”
คุณหลวงพยักหน้าช้า แล้วจึงพูดต่อ ว่า..
“ถ้าเป็นเช่นนั้น จึงพอจะคาดเดาได้ว่า..
มองสิเออร์ปาวีย์คงจะเขียนจดหมายขึ้นมา 3 ฉบับ ให้ท่านทูตฝรั่งเศส..
โดยตั้งใจปล่อยพิราบสื่อสารในเส้นทางอาณาเขตอังกฤษหนึ่งตัว.. ซึ่งคาดว่าหน่วยสอดแนมอังกฤษก็คงจะพบแล้ว
เส้นทางอาณาเขตล้านนาฝั่งพม่าอีกหนึ่งตัว..
และเส้นทางอาณาเขตฝั่งสยาม-ล้านนา ที่เจ้ายิงได้เป็นตัวสุดท้าย
ทั้งสามข้อความจะมีลักษณะคล้ายคลึงกัน และเป็นอุบายอำพรางให้ผู้มีอำนาจของฝรั่งเศส อังกฤษ และสยาม ล่วงเข้าสู่กระดานหมากของตน..
มองสิเออร์ปาวีย์คนนี้ ช่างเป็นหมากเรือที่เปรียบเสมือนดั่งคลื่นในทะเลที่ยากจะคาดเดาได้จริงๆ ..”
คุณหลวง หยุดพูดเว้นจังหวะการพูดนิดนึง ก่อนที่จะมองเข้าไปในดวงตาของสมิงไพรหนุ่ม ราวกับกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง..
ทันใดนั้น คุณหมอแมคกิลวารี ก็มาถึง แล้วเอ่ยทักขึ้นว่า..
“ฟื้นขึ้นมา ก็หารือข้อราชการกันเลยหรือ ขอรับ คุณหลวง ฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะ..
ขอช่วยยื่นแขนให้ผมได้ตรวจวัด ด้วยเถิดขอรับ..”
สมิงไพรหนุ่มยกมือขึ้นสวัสดีคุณหมอแมคกิลวารี แล้วจึงถอยกลับไปยืนอยู่ด้านหลัง กับสมาชิก ที่เดินตามมาสมทบ..
..
..
เจ้าหน้าที่เอ็ดเวิร์ด ค่อยๆแทรกตัวเข้ามายืน ระหว่างคุณหมอแมคกิลวารี และสมาชิกร่วมเดินทางของคุณหลวง.. โดยยืนอยู่ข้างๆคุณหนูฆฤณ..
“สุภาพสตรี ที่ยืนอยู่ข้างๆกระผมคงจะเป็น ..
คุณหนูกรีน ผู้เป็นบุตรของท่านท้าว West Swan เป็นแน่ นะขอรับ..”
เจ้าหน้าที่เอ็ดเวิร์ด เอ่ยทักทายคุณหนูฆฤณ ด้วยรอยยิ้มจากความสูง 6.07 ฟุต..
“คุณหนูฆฤณ ที่แปลว่า ดวงอาทิตย์ ..ไม่ใช่กรีน ที่แปลว่า สีเขียว เจ้าค่ะ..”
คุณหนูฆฤณเงยหน้า ขึ้นตอบเจ้าหน้าที่เอ็ดเวิร์ด พร้อมกับรอยยิ้มแยกเขี้ยวนิ่งค้าง อย่างนั้น..
จนเจ้าหน้าที่เอ็ดเวิร์ดต้องกระแอม แล้วพูดต่อว่า
“Oh.. คุณหนูกะริน ผู้มีรอยยิ้มประหนึ่งอรุณรุ่งยามเช้า นั่นเองสินะขอรับ..”
..
..
ณ.อีกมุมหนึ่งของห้อง
คุณหมอชอว์ หันมาหัวร่อต่อกระซิก กระซิบกระซาบกับผู้กองหนุ่ม ว่า
“คุณหนูกะริน ผู้มีรอยยิ้มประหนึ่งอรุณรุ่งยามเช้านั่นเองสินะขอรับ..
แล้วถ้าเป็นรอยยิ้มประหนึ่งยามสาย ของคุณหนูกะริน จะเป็นเช่นไร นะขอรับ ผู้กอง..”
ผู้กองหันมา หัวเราะ “หึหึ” เบาๆ กับคุณหมอชอว์
พร้อมกับทำท่ายกหน้าม้าเปิดขึ้นสูงหน่อยนึงให้คุณหมอชอว์..
“เดรี๋ยวๆ นะขอรับ ..
แล้วถ้าเป็นรอยยิ้มประหนึ่งยามเที่ยง ของคุณหนูกะริน
จะเป็นเช่นไรนะขอรับ”
คุณหมอชอว์ถามขึ้น พร้อมกับรอฟังคำตอบอัจฉริยะจากผู้กองหนุ่ม..
“หึหึหึ” ผู้กองหนุ่มหัวเราะขึ้นเบาๆ แล้วมองนิ่งไปที่คุณหนูฆฤณ พร้อมกับยกหน้าม้าเปิดขึ้นสูงสุด “วิ้งๆ” ให้คุณหมอชอว์..และคุณหนูฆฤณ
..
..
ทันใดนั้น โดยบังเอิญ ..
คุณหนูฆฤณก็หันมามองผู้กองหนุ่มที่กำลังทำท่าตะวันยิ้มแฉ่ง คุณหนูฆฤณจึงส่งยิ้มด้วยรอยยิ้มแยกเขี้ยวตอบกลับ..
นิ่งค้างไว้ อย่างนั้น..
..
...
จบบทที่ 4 ตอนที่ 30
#เกร็ดเพิ่มเติม
นายแพทย์แมคกิลวารี และโซฟี ผู้เป็นภรรยา (บุตรสาวของหมอบรัดเลย์) ตั้งรกรากอยู่ในนครเชียงใหม่ด้วยการต่อเติมศาลาริมทางอย่างง่ายๆ อยู่กัน หาได้มีการรองรับจากทางการเชียงใหม่อย่างเอิกเกริกไม่ กระนั้นความที่สามีภรรยาคู่นี้เป็นชาวตะวันตกที่ดูคล้ายจะเป็นคู่แรกที่มาอาศัยอยู่ในนครเชียงใหม่ เมื่อชาวเชียงใหม่รู้ข่าวจึงแห่กันมาดูสามีภรรยา ‘ฝรั่ง’ คู่นี้ และความที่นายแพทย์แมคกิลวารีมีรูปร่างสูงใหญ่ ไว้หนวดเครารุงรังเหมือนคนอินเดียที่ชาวเชียงใหม่เรียกกันว่า ‘กุลวา’ จึงเรียกนายแพทย์ว่า ‘กุลวาขาว’
นายแพทย์แมคกิลวารีพูดภาษาไทยได้บ้างและความที่เป็นคนมีไมตรีและมียารักษาโรคหลากหลาย ทั้งไข้มาลาเรีย ไข้ทรพิษ และคอหอยพอก ซึ่งเป็นโรคที่รักษายากในยุคนั้น ท่านจึงเป็นที่นิยมของคนเชียงใหม่ ในทางกลับกันท่านก็สบโอกาสในการเผยแพร่คริสต์ศาสนาสู่ชาวเชียงใหม่ไปพร้อมกัน
ร้อยเรียงจันทร์เจ้าขา
(T.Mon)
28/11/2020
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
