11 ธ.ค. 2020 เวลา 05:57 • ปรัชญา
ที่จริงการทำให้ตัวเองมีความสุขก็เป็นหน้าที่อย่างหนึ่ง และควรจะเป็นหน้าที่หลักของชีวิตเสียด้วยซ้ำ
3
แต่เราไม่สอนกันเช่นนั้น
เรามักจะสอนกันว่าเรามีหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติต่อ พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ มิตร คนรอบข้าง ต่อสังคม ต่อประเทศชาติ ตลอดไปจนถึงต่อโลกกันเลยเทียว โดยมีเป้าหมายว่า เมื่อเราดูแลปฏิบัติต่อเขาเหล่านั้นให้มีความสุขดีแล้ว ความสุขก็จะย้อนกลับมาหาเรา ทำให้ชีวิตเรามีความสุขไปด้วย
ลืมกันไปเลยว่าการทำตัวเองให้มีความสุขก่อนอื่นใดนี่แหละ ก็คือหน้าที่เช่นกัน
ในที่สุดเพราะมัวแต่จะทำเพื่อคนอื่น ทั้งชีวิตของคนหลาย ๆ คน ก็ไม่มีความสุข คนอื่นที่เราตั้งใจจะทำเพื่อเขาก็ไม่ได้มีความสุข เพราะเราต่างก็ไม่ทราบความต้องการที่แท้จริงของกันและกันเลย คอยแต่จะหยิบยื่นสิ่งที่เราคิดไปว่าเขาจะชอบโดยไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาจะชอบหรือไม่ จึงแทนที่จะหยิบยื่นความสุขให้ บ่อบครั้งก็กลายเป็นนำพาความทุกข์มาสู่ซะงั้น
สุดท้ายก็ไม่มีใครมีความสุข โลกทั้งโลกก็ไม่เคยมีความสุขอย่างแท้จริงเลย ฮา
มันง่ายนิดเดียวแต่เรากลับไม่สอนกัน สอนว่าคนเรามีหน้าที่หลักที่สำคัญก็คือ "ต้องพยายามอย่างที่สุดที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขโดยไม่ไปทำร้ายเบียดเบียนใคร" เท่านั้นเอง ก็เพราะตัวเองนั้นแหละรู้ความปรารถนาของตัวเองดีที่สุด และใกล้ชิดตัวเองมากที่สุด ย่อมดูแลตัวเองให้มีความสุขได้ดีที่สุด แล้วก็ในที่สุด ถ้าทุกคนต่างทำให้ตัวเองมีความสุขได้กันหมด มันก็จะส่งผลไปสู่คนอื่น ไปสู่สังคม ไปสู่โลก โลกทั้งโลกก็จะมีแต่ความสุขโดยไม่ต้องรอให้ใครมาทำให้
2
ทำตัวเองให้มีความสุขนี่แหละ คือหน้าที่หลักของชีวิต และเป็นหนทางที่สั้นและประเสริฐสุดที่จะทำให้โลกทั้งโลกมีความสุข
4
โฆษณา