8 ธ.ค. 2020 เวลา 20:21 • ภาพยนตร์ & ซีรีส์
สักวัน.. ฉันจะบิน
ถ้าไม่มีพระเจ้าที่เป็นความหวัง ชีวิตของฉันตอนนี้มันก็หมดสิ้นแล้วจริงๆ กับการจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ฉันอายุก็มาก จะหกสิบแล้วการจะไปเริ่มต้นใหม่กับการต่อสู้แข่งขันกับผู้คนเพื่อสร้างฐานะก็ไม่ง่าย และถึงแม้มีช่องทางไปจนรวยล้นฟ้าแต่มันก็จะจบลงที่ความตายของผู้คนมากมายแลกกับการที่ฉันจะได้อยู่รอด จนถึงวันสุดท้ายบนโลกจะมีอะไรในใจนอกเสียจากความว่างเปล่า มองดูความจริงก็ต้องเป็นเช่นนี้ไม่ใช่หรือ?
ได้มีโอกาสมารู้จักกับเรื่องราวของพระเจ้าและได้มาเป็นผู้เผยแพร่ข่าวประเสริฐของพระเจ้า ฉันก็เกิดความหวังขึ้นมาว่าได้มาอยู่ในเส้นทางที่ปลอดภัยและมีค่าที่สุดแล้วเพราะมีพระเจ้าคอยดูแลรับผิดชอบกับชีวิต และเป็นภารกิจที่มีคุณค่าเพราะสามารถช่วยเหลือผู้คนให้ได้รับความรอดจากอำนาจบาปคือมารซาตานซึ่งผูกมัดผู้คนให้ติดอยู่แต่กับการเป็นทาสเนื้อหนังร่างกายของตน ต้องปรนนิบัติมันไปจนถึงวันตาย แล้ววิญญาณก็ยังจะต้องถูกมันลากไปบึงไฟนรกต่ออีก
แต่มาถึงวันนี้ฉันกำลังสับสน จะเอายังไงต่อดีกับชีวิต เหมือนอาจารย์ที่เคยเป็นพี่เลี้ยงให้ตลอดมาหลายปีทนไม่ไหวกับความเป็นฉันหรือเปล่า? กับความดื้อด้านรั้นเชื่อตัวเองของฉัน ปล่อยแล้วแต่ฉัน ฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงติดตามอาจารย์ดีๆง่ายๆ แบบคนอื่นไม่ได้ และเข้าใจว่าทำไมอาจารย์ถึงทนไม่ไหว เป็นฉันเองคงปล่อยไปนานแล้ว ไม่ทนมานานจนถึงสิบปีแบบอาจารย์ทนรอฉันให้เปลี่ยน ให้เรียนรู้ให้รับเอาจากคนอื่น
ฉันก็รู้นะกับสิ่งที่อาจารย์สอนมันถูกต้องมันใช่ แต่ทำไมตัวเองมันควบคุมตัวเองให้ติดตามไม่ได้ ตอนนี้มันก็เลยไม่มีทางเลือกอื่นให้ฉันมุ่งหวังนอกเสียจากพระเจ้า ก็ต้องกลับมาถามพระเจ้าทำไมต้องให้ฉันเป็นแบบนี้ ฉันไปกับผู้รับใช้คนอื่นง่ายๆไม่ได้ ในพระคำโรม7 บอกฉันว่าไม่ใช่ตัวฉันที่ทำ แต่เป็นบาปในฉันต่างหากที่ทำแล้วจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ พระคำบอกเป็นหน้าที่ของพระเจ้ากับการต่อสู้กับความบาปที่อยู่ในฉัน
แต่มันยากตรงที่ตอนเริ่มตามลำพังแบบนี้ เหมือนถูกทิ้งแล้วตอนนี้ แต่พระเจ้าสนใจแต่เรื่องเผยแพร่เรื่องความรอดให้กับผู้คน ฉันก็น่าจะตามเรื่องนี้ ไอ้บาปที่มันอยู่ในฉันก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพระเจ้าจัดการไป ฉันไม่ควรไปเสียเวลาให้กับมัน ถูกมันหลอกเปล่าๆ
งั้นตามนี้ไปก่อน เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็พยายามแล้วกับการจะไปให้ได้กับผู้รับใช้คนอื่นๆในมิชชั่น สุดท้ายเครียดกันทั้งสองฝ่าย ถ้าไม่ใช่พระเจ้าก็จะปิดทางให้เอง แต่ถ้าใช่พระเจ้าก็จะเปิดให้ถึงแม้มันจะเป็นแม่น้ำหรือทะเล
แต่การกระทำของอาจารย์ตอนนี้ก็กำลังทำให้ฉันได้คิดถึงเรื่องของแม่นกอินทรีย์ที่พยายามผลักลูกของมันออกจากรังเมื่อถึงเวลา เพื่อให้บินด้วย ซึ่งมันก็ไม่ได้บินได้เลยทันทีและแม่ของมันก็คอยเฝ้ามองและเข้ามาช้อนรับก่อนที่มันกำลังจะตกถึงพื้นและพาบินขึ้นสูงแล้วปล่อยทิ้งลงมาอีกทำซ้ำๆ จนในที่สุดสัญชาตญาณความเป็นนกของมันก็ได้ฟื้นขึ้นและกางปีกออกบินขึ้นได้เองในที่สุด
ฉันก็กำลังเกิดความหวังแบบนี้ขึ้นมากับสิ่งที่อาจารย์ได้ทำกับฉัน สักวันหนึ่งฉันจะสามารถบินขึ้นได้ด้วยปีกแห่งความเชื่อเหมือนกับอาจารย์ของฉันที่สามารถดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยการเชื่อวางใจแค่เพียงพระเจ้าเท่านั้น ไม่ใช่เต็มไปด้วยความขี้ขลาดหวาดกลัว มีแต่ความรู้อย่างที่ฉันกำลังเป็นอยู่แบบนี้
โฆษณา