# จิตวิญญาณที่สาบสูญ
แล้วชีวิตจะเปลี่ยนไปเมื่อไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
ของขวัญ
จีแมน จักรพรรดิแห่งราชอาณาจักรอันแสนห่างไกล พระองค์ทรงมีความเลื่อมใสใน ฤาษี ท่านหนึ่งเป็นอย่างมาก พระองค์จึงสั่งให้ราชองครักษ์ส่วนพระองค์ นำของขวัญล้ำค่าชิ้นหนึ่งเข้าไปมอบให้ ฤาษี ท่านนี้ ในป่าลึก พร้อมทั้ง เชิญให้ท่านมาที่พระราชวัง
หลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน องครักษ์ ก็เดินทางกลับมาพร้อมทั้งแจ้งว่า “ฤาษี ได้ปฏิเสธที่รับของขวัญ และคำเชิญนั้น”
ด้วยเหตุนี้จักรพรรดิจึงลองส่งของให้กับฤาษีอีกครั้ง โดยครั้งที่สาม พระองค์ยังได้ตัดสินใจเดินทางไปหา ฤาษีด้วยพระองค์เอง ซึ่งทันทีที่ไปถึง จักรพรรดิ จึงพูดกับ ฤาษี ท่านนั้นว่า “ท่านอาจารย์ได้โปรด ให้ความกรุณาตอบรับคำเชิญ และไปที่วังของผมด้วยเถอะ”
ข้อแลกเปลี่ยน
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ฤาษี จึงตอบ จักรพรรดิว่า “ถ้าข้าไปที่วังนั้นตามที่เจ้าต้องการแล้ว เจ้าจะมอบของที่ล้ำค่าที่สุดของเจ้าให้ข้าได้หรือไหมล่ะ”
“โอ้ว..ท่านอาจารย์คุรุจี ได้หมดทุกสิ่งเลยครับ แม้แต่อาณาจักรแห่งนี้ผมก็มอบให้ท่านได้” จักรพรรดิ ตอบกลับทันที่ที่ ฤาษี พูดจบ
“ไม่..ข้าไม่ได้ต้องการอาณาจักรของเจ้า ข้าต้องการของที่เป็นของเจ้าจริง ๆ” ฤาษี ตอบด้วยท่าทางนิ่งเฉย
คำแนะนำ
จักรพรรดิ จึงตอบว่า “ท่านอาจารย์คุรุจี ผมคือจักรพรรดิฉะนั้นราชอาณาจักรนี้จึงเป็นของผม มันก็ถูกแล้วนิครับ” พระองค์พูดด้วยความภูมิใจ
ฤาษี จึงตอบว่า “จักรพรรดิทุกพระองค์ที่กล่าวว่าราชอาณาจักรนี้เป็นของตน ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดรือเจ้า? แล้วอาณาจักรยังเป็นของเขาอยู่รือไม่? ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เจ้าอาจกล่าวอ้างว่าหลายสิ่งนั้นเป็นของตัวเจ้าเอง แล้วตอนนี้สิ่งเหล่านั้นยังเป็นของเจ้าอยู่ไหมล่ะ? เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงแค่ภาพล่วงตา แต่สิ่งที่ข้าต้องการคือสิ่งที่เป็นของเจ้าจริง ๆ”
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น จักรพรรดิ จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งว่า “ควรจะมอบอะไรให้กับ ฤาษี นอกจากเงินทอง” หลังจากนั้น พระองค์ จึง ทรงตรัสออกมาว่า “ท่านอาจารย์ คุรุจี เช่นนั้นผมขอมอบร่างกายนี้ให้แก่ท่าน”
กายของเรา
ฤาษี จึงพูดด้วยท่าทีที่สงบเยือกเย็นมาว่า “วันหนึ่งร่างกายนี้ของเจ้าก็จะกลายเป็นเถ้าธุรี วันหนึ่งเจ้าก็จะละทิ้งร่างนี้ไป และเป็นอิสระจากพันธะทางโลก เช่นนี้มันยังจะเป็นของเจ้าได้อย่างไรกัน จงให้สิ่งที่เป็นของเจ้าจริง ๆ แก่ข้า”
จักรพรรดิ จึง ตอบพรางครุ่นคิดไปพร้อม ๆ กันว่า “อาณาจักรของฉันก็ไม่ใช่ของฉัน ร่างกายของฉันก็ไม่ใช่ของฉันอีก งั้นท่านอาจารย์จะยอมรับจิตใจของผมเป็นเครื่องบูชาได้ไหมครับ”
ฤาษี จึงตอบว่า “จิตใจเจ้างั้นรึ ใจเจ้านั้นมันทำให้เจ้าเสียสมาธิอยู่ตลอดเวลา เจ้าเป็นทาสของจิตใจเจ้าเอง ฉะนั้นเจ้าอย่าพูดเลยว่าเจ้าจะมอบจิตใจนั้นให้กับข้าเพราะเจ้าไม่ใช่เจ้าของมัน จงมอบสิ่งที่เป็นของเจ้าจริง ๆ เถอะ”
ของเราที่แท้จริง
หลังจากได้ฟังเช่นนั้น จักรพรรดิก็รู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก พระองค์ จึงพรึมพรัมออกมาว่า
“อาณาจักรของฉัน ร่างกายของฉัน จิตใจของฉัน ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ของฉัน แล้วแบบนี้ฉันจะเหลืออะไรที่จะมอบให้กับท่านอาจารย์ได้อีกล่ะ?”
เพื่อได้ฟังเสียงบ่นนั้น ฤาษี จึงพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า “จักรพรรดิหากเจ้ามอบความคิดเมื่อสักครู่นี้ให้กับข้า ข้าก็จะรับไว้” ซึ่งทันทีที่ได้ฟังเช่นนั้น จักรพรรดิก็ทำสีหน้างง งวย
สีหน้าบอกความรู้สึก
ฤาษี จึงพูดต่อไปว่า “เพราะในตอนนี้เจ้าได้รู้แล้วว่าทุกสิ่งนั้นไม่ใช่ของเจ้า ไม่ว่าร่างกายหรือจิตใจที่อยู่กับเจ้าเอง ฉะนั้นเจ้าจึงได้ละทิ้งซึ่งอัตราทุกสิ่งของเจ้าไปแล้ว ข้าจึงจะรับมันไว้ยังไงล่ะ”
และเมื่อได้คิดตามสิ่งที่ ฤาษีพูดออกมา จักรพรรดิจึง ตรัสออกมาว่า “ท่านอาจารย์ ผมยอมแพ้แล้วต่อทุกสิ่ง ผมไม่มีอะไร หรือสิ่งใดเลยที่เป็นของผมจริง ๆ
แล้วแบบนี้ผมจะปกครองอาณาจักรได้อย่างไรล่ะท่าน ด้วยแนะนำผมที่เถอะ” จักรพรรดิพูดด้วยสีหน้าที่หมดสิ้นแล้วซึ่งความหวัง
หมดแล้วทุกสิ่ง
ฤาษี จึงตอบว่า “ตลอดเวลาที่ผ่านมาเจ้าปกครองด้วยความคิดที่ว่า อาณาจักรนั้นเป็นเจ้า พระราชวังของเจ้า ครอบครัวของเจ้า สมบัติของเจ้า ประชาชนของเจ้า มาโดยตลอด ซึ่งตอนนี้เจ้าได้ออกมาจากเมืองแล้ว
ตอนนี้เจ้าไม่ได้ถูกคุมขังด้วยสิ่งจอมปลอมนั้นอีกต่อไป ฉะนั้นตอนนี้เจ้าจงเป็นเครื่องมือ และเป็นความรับผิดชอบที่ซื่อตรงต่อราชอาณาจักรเถิด”
หลังจาก ฤาษี พูดจบ จักรพรรดิก็ฉุดคิดขึ้นมาทันที่ว่า “อ่อ ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น เราอยู่บนความเย่อหยิ่ง และทะนงตน จึงทำให้จิตวิญญาณของเราถดถอยไป
จิตที่หายไป
ประชาชนจึงต้องทนทุกข์กับความยากจน อาณาจักรจึงมีแต่ความวุ่นวาย เพราะเราทำตามใจตัวเราเองที่คิดว่าทุกสิ่งนั้นเป็นของเรามาโดยตลอด”
เมื่อคิดได้เช่นนั้น จักรพรรดิ จึงกล่าวขอบคุณ ฤาษีที่ช่วยเตือนสติ
และนับจากนั้นพระองค์ก็ทรงเป็นที่พึ่งของปวงประชาและปกครองอาณาจักรด้วยความผ่าสุขนับแต่นั้นมา
“เพราะคนมีอัตตาจะเปลี่ยนโลกให้เข้ากับตัวเขาเอง แต่คนที่มีปัญญาจะเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับโลก สิ่งนี้แหละที่ทำให้คนเราเติบโตได้แตกต่างกัน”
แปลและเรียบเรียงโดยเรื่องเล่าจากดาวนี้
ที่มา:
ติดตามเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
Facebook : https://www.facebook.com/fromthisstar
Blockdit : https://www.blockdit.com/fromthisstar
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย 😄
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
