#จันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ,
#ที่มาตัวละครตอนที่5,
(10/1/2021)
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
สำหรับตอนพิเศษในวันนี้จะย้อนกลับมาถึงเรื่องราวของครอบครัว คุณพีระ..
ซึ่งเงาประวัติศาสตร์ของตัวละคร นั้นเป็นสายลูกหลานของเจ้าพระยานิกรบดินทร์ ครับ..
ผมขอส่งความสุขให้เพื่อนๆ ด้วยจันทร์เจ้าขา ตอนพิเศษในค่ำคืนนี้ กันนะครับ 😇🎶🎵❤️💙
สุขสันต์คืนวันอาทิตย์นะครับ
..
..
บทที่1 ตอนที่ 5 :คุณพีระ(1)
#งานเลี้ยงบ้านคุณพีระ,
#หลายปีก่อนปีพ.ศ.2426ที่คุณพีระจะถูกคัดสรรเข้าเป็นมหาดเล็ก,
นี่เป็นครั้งแรก..ที่หนูพาเดินทางมายังบ้าน ของคุณพีระ ด้วยรถม้า..แทนที่จะเป็นทางเรือ เช่นปกติ..
ซึ่งคงจะเป็นด้วยเหตุที่ว่า..
วันนี้ ที่บ้านของคุณพีระ จะมีงานเลี้ยงใหญ่ ประจำปี
และที่ท่าน้ำ..ก็คงจะคลาคร่ำ ด้วยผู้คน และเรือที่แย่งกันขึ้นเทียบท่า..
เหมือนทุกๆปี ที่ผ่านมา..
ไม่ว่าเรือของแขกเหรื่อต่างๆที่มาช่วยงาน เอย.. หรือเรือขายของมากมาย
..ที่มาจอดรอขายของให้บรรดาพนักงานแจวเรือของบรรดาแขกทั้งหลาย ..
รวมถึงชาวบ้านที่มาชุมนุมโดยรอบ จนบริเวณท่าน้ำ
แน่นขนัดดูราวกับงานสมโภชสำคัญ ..
หนูพาจำได้ว่า ในปีที่แล้ว กว่าเรือของหนูพาจะได้เทียบจอดที่ท่าบ้านคุณพีระ
.. พี่หนูพลอย ต้องนั่งหลับ สัปหงกไปเสียนานสองนาน..
ดังนั้นในครั้งนี้.เจ้าคุณพ่อจึงอนุญาต ให้ใช้รถม้าอย่างตะวันตก.. พาคุณแม่ หนูพา และมิสเตอร์ สเปธเพื่อนวิศวกร ชาวต่างชาติของเจ้าคุณพ่อ ..(ที่มาช่วยสอนภาษาให้กับหนูพาและพี่ๆ).. ให้มาร่วมชมงาน เลี้ยงพิธีแบบชาวสยามที่บ้านคุณพีระ..แทนที่จะใช้เรือ เช่นปีอื่นๆ
ส่วนคุณพี่พิม และคุณพี่พลอย ..เจ้าคุณพ่อ ท่านเห็นว่า ปีนี้ เริ่มจะเป็นสาวแล้ว จึงควรที่จะอยู่บ้าน มิควรมาออกงานบ่อยๆ เช่นแต่ก่อน
..
..
หนูพา ยังคงมองสิ่งของ ผู้คนข้างทาง จากบนรถม้าด้วยความรู้สึกตื่นเต้น..
โดยเฉพาะเวลาที่คนขับ สะบัดแส้ และขยับสายบังเหียนควบคุม เร่งให้รถม้าทะยานข้ามหลุมบ่อ ..
หนูพาก็จะลุกกระโดดลงจากเบาะที่นั่ง.. ลงมายืนชูแขน ทำท่า หน้าทะเล้นเลียนแบบ.. เจ้าคุณพ่อ ที่นั่งกระเด้งตามจังหวะล้อ ตกหลุม..ตึง..ตึง..
จนในที่สุด..เจ้าคุณพ่อ ทนหมั่นเขี้ยวไม่ไหว..ต้องยื่นมือ มาคว้าตัวหนูพาเข้าไปกอดฟัดแก้ม และจี้เอว..
“ฮะฮะฮะ หนูพายอมแล้วเจ้าค่ะ เจ้าคุณพ่อ ฮะฮะฮะ
หยุดจี้เอว หนูพา ก่อนเถิดนะเจ้าคะ ฮะฮะฮะ”
เสียงพูดปนเสียงหัวเราะของหนูพา ดังกังวานสดใส
..
..
“นี่ๆ ทั้งสองคน จะอดทนนั่งให้มันเรียบร้อย สักหน่อยจะได้หรือไม่นะ..
อีกสักครู่ เราก็จะถึงงานกันแล้วนะ..
หนูพา กลับมานั่งข้างคุณแม่ ให้เรียบร้อยเถิด..”
คุณแม่ทำเสียงเข้ม แต่แอบอมยิ้มใส่เจ้าคุณพ่อ ..พลาง ยื่นมือให้หนูพาจับ กลับขึ้นมานั่งข้างๆกัน..
..
..
ในที่สุด รถม้าก็มาถึงริมถนน..หน้าที่ดินติดแม่น้ำผืนใหญ่ของบ้านคุณพีระ..
ตรงบริเวณด้านหน้า ทางเข้าที่ดินนั้น เป็นสะพานไม้แข็งแรง..แต่ก็ไม่สามารถนำรถเข้าไปได้ ..
และทันทีที่รถม้าจอดสนิทคุณหนูพาก็ก้าวกระโดดออกจากรถม้า เป็นคนแรก..
พร้อมกับป้องปากตะโกนเสียงดังว่า..
“คุณเจ้าขา.. หนูพามาถึงแล้ว.. เจ้าค่าาา..
ช่วยออกมารับหนูพา ด้วยนะเจ้าคะ.. ข้าวของสัมภาระ เยอะมากเลยเจ้าค่า..”
คุณแม่ทำตาเขียวดุ ให้หนูพา สำรวมระวังกิริยาอาการ ก่อนที่จะก้าวเดินตามลงมาอย่างช้าๆ และรอกางร่มให้เจ้าคุณพ่อ..
เจ้าคุณพ่อ ยิ้มให้คุณหนูพา ก่อนที่จะหันไปพูดกับคุณแม่ว่า..
“หนูพาช่างมีเสียงดัง ทรงอำนาจอย่างนี้ ..ได้มาจากใครกันนะคะ..คุณน้อง ฮะฮะฮะ”
คุณแม่ได้ฟัง จึงหันไปทำท่ายิ้มแยกเขี้ยวขู่แกล้งท่านเจ้าคุณให้ตกใจ จนผงะถอยหลังกระดกศีรษะชนก้านร่ม ดัง ตึง!!
“ฮะฮะฮะ ..” เสียงหนูพาส่งเสียงหัวเราะออกมาแทบจะพร้อมกันกับคุณแม่..ขณะที่เจ้าคุณพ่อเอามือลูบผม ยิ้มแก้เก้อ อยู่อย่างนั้น..
ไม่นานนัก เสียงฝูงสุนัข ก็พากันเห่ารับ ..ดังระงม
พร้อมๆกับ บ่าว ชาย หญิง สี่ห้าคนของบ้านคุณพีระ ที่พากันรีบเดินตามกันมาช่วยคุณหนูพาขนข้าวของสัมภาระ..เข้าไปยังบ้านของคุณพีระ
..
..
บ้านของคุณพีระ เป็นกลุ่มบ้านเรือนไทยโบราณกว้างขวางแบบตระกูลผู้มีอันจะกินเก่าแก่..ประกอบด้วยกันหลายหลัง ซึ่งถูกเชื่อมต่อกันตลอดด้วยนอกชาน..
ส่วนเบื้องล่างที่เป็นใต้ถุน ก็สะอาดสะอ้าน มีบ่าวไพร่ ขยันขันแข็ง ช่วยกันทำงานต่างๆ อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย..
เมื่อบรรดาบ่าวที่ช่วยกันขนสัมภาระมาถึง.. คุณแม่ของหนูพา กับคุณแม่ของคุณพีระ ก็เข้ามาช่วยกันจัดการ สั่งการอย่างคล่องแคล่ว
จนบรรดาของจำนวนมากเหล่านั้น.. ถูกกระจายไป เก็บและใช้สำหรับงานเลี้ยงอย่างรวดเร็ว..
ส่วนเจ้าคุณพ่อ และคุณพ่อของคุณพีระ ก็สวัสดีทักทาย
กันอย่างคุ้นเคย และพามิสเตอร์สเปธ ขึ้นไปแนะนำ กับแขกชาวต่างชาติ คนอื่นๆ ที่อยู่บนเรือน..
มิสเตอร์สเปธ และครอบครัว
คุณหนูพา รู้สึกแปลกใจ ปนความปลื้มใจ ที่เจ้าคุณพ่อ พูดภาษาอังกฤษ..และ ภาษาฝรั่งเศสได้ อย่างคล่องแคล่ว ราวกับเป็น เจ้าของภาษา..
เมื่อเจ้าคุณพ่อ ให้หนูพายกมือไหว้สวัสดี บรรดาแขกเหรื่อ จนครบทุกท่านบนเรือนนั้นแล้ว..
หนูพาจึงค่อยๆแทรกตัว เดินลงมาจากเรือนอย่างเงียบๆ ..
แล้วเดินต่อไปที่บริเวณริมน้ำ เพื่อตามหาคุณพีระ..
..
..
ในระหว่างทางเดินไปยังท่าน้ำนั้น.. เสียงดนตรีไทย และการแสดงของคณะชาวไทย มอญ พม่า ต่างๆ ก็มาประชันกันอยู่ตลอดรายทาง
ซึ่งคุณหนูพาก็ได้หยุดชมอย่างเพลิดเพลิน..และแวะหยุดตามซุ้มอาหาร คาวหวาน..อยู่เป็นระยะ..
หนูพาได้ชิมข้าวต้มปลาทู
ฝีมือคุณฉ๊อย..และยังได้ชิมขนมช่อม่วง อันลือชื่อ ฝีมือ ของครูแม่ฉ๊อย.. อีกด้วย
นอกจากนี้ ยังได้แวะ ซุ้มการละเล่นต่างๆ อย่างสนุกสนาน
..
..
จนกระทั่งหนูพาเดินมาถึง ตรงใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ชาวบ้านต่างกำลังยืนล้อม การพนันขันต่อ ยิงปืน และธนู.. โดยมีชาวต่างชาติเป็นผู้แสดง และมีล่ามแปล ท้าทายให้ชาวสยาม เข้าร่วมแข่งพนันกันสนุกๆในครั้งนี้..
“พ่อแม่ พี่น้องชาวสยามที่รักทุกท่าน.. กระผม นายแผน ขอแจ้งข่าวสำคัญให้ทราบทั่วกัน..อีกครั้งว่า ..
วันนี้ มิสเตอร์เฮนดริคส์..
ท่านได้ขนทรัพย์จำนวนมาก มาเพื่อ ท้าชิงชัย การประลองยิงปืน ยิงธนู กับชาวสยาม..ให้เป็นที่ประจักษ์ในฝีมือ..
เพียงท่านลงเงินพนันกับกระผม ,ถ้าหากชนะมิสเตอร์เฮนดริกส์ได้.. ก็จะได้รับเงินจำนวนสองเท่า กลับบ้านไปอย่างง่ายดายเลยขอรับ..
และสำหรับผู้ที่ประสงค์จะลงแทงพนัน ขันต่อ .. แทงข้างใด ต่อไปนั้น ก็ขอเชิญมาแทงกันที่เจ้านายของกระผม คุณผาด ที่ยืนอยู่ตรงนี้ ได้เลยนะขอรับ..
วันนี้ จะมี .. จะมี้ ผู้กล้าหาญชาว สยาม ท่านใด จะกล้าลงพนันกับ มิสเตอร์
เฮนดริกส์ กันบ้างหรือไม่ ขอรับ..
หรือ จะไม่มี.. ไม่มี๊ ผู้กล้าใด
กล้าประลองในครั้งนี้ แล้วยอมรับอับอาย ว่า มิมีผู้ใดในสยามเทียบเทียมฝีมือยิงปืน ยิงธนูของ มิสเตอร์
เฮนดริกส์นะ ขอรับ..”
เมื่อเสียงประกาศ ของนายแผน จบลง..เสียงฮือฮา ฮึกเหิม ก็ดังอื้ออึง มาจาก จากกลุ่มแขกเหรื่อที่มาจากชุมชนกุฎีจีน และชาวบ้านบริเวณนั้น ..
พร้อมกับช่วยกันดันให้ชายหนุ่ม รูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาสะอาดสะอาด คมสันราวกับลูกครึ่งสยาม กับชาวโปรตุเกส เป็นตัวแทนจากชุมชนกุฎีจีน.. ก้าวมาเข้าร่วม พนันในครั้งนี้..
“ขอเชิญก้าว เข้ามาเลยขอรับ.. ชาวสยามเรา หัวใจ และฝีมือเป็นเลิศ อยู่แล้วใช่หรือไม่ ขอรับ..
ไม่ทราบว่า คุณพี่ท่านนี้ มีชื่อเสียงเรียงนาม อันใดหรือขอรับ..อยากจะประลอง ธนู หรือ ปืนนะขอรับ”
นายแผน พูดถามด้วยเสียงอันดัง พร้อมกับเตรียมหยิบอาวุธในการแข่งขันส่งให้
“เอ่อ.. กระผม เป็นชาวกุฎีจีน ชื่อ “แบน” (ผู้แต่ง:ผันชื่อ
จาก เบิร์ดครับ) รับราชการในสังกัด กรมเกณฑ์หัดแบบฝรั่ง ..ได้มีโอกาสร่ำเรียนวิชา การยิงปืน ที่สืบทอดมาจาก พระยาวิเศษสงครามรามภักดี (แก้ว) ..
ดังนั้นในครั้งนี้ กระผมใคร่ขอประลองปืนยาว กับมิสเตอร์ ขอรับ..
แต่ถ้าหากไม่มี จะเป็นอาวุธอะไรที่ยิงได้ กระผมก็ไม่ติดขัด ขอรับ..”
..
..
คุณหนูพยายามแทรกตัวจนในที่สุด ก็สามารถเข้ามายืนแถวหน้าจนได้..โดยมีชายหญิงยืนชิดเบียดขนาบซ้ายขวา..
นายทหารหนุ่มจากชุมชนกุฎีจีนท่านนั้น โยนถุงผ้าใส่ทรัพย์สินจำนวนหนึ่งให้นายแผน เป็นเงินพนันในครั้งนี้..
“แหม แหม แหม ชาวกุฎีจีนนี่ช่างเป็นเจ้าสัวใจถึง เสียนี่กระไร ขอรับ..”
นายแผน เปิดถุงผ้านั้น นับดู พร้อมกับ พูดประกาศด้วยเสียงอันดัง ก่อนที่จะหันไป แจ้งจำนวนเงินพนันในครั้งนี้ กับ มิสเตอร์เฮนดริคส์ และคุณผาด..
เมื่อคุณผาดพยักหน้ารับพนัน ..นายแผนก็หันกลับมาประกาศ ว่า..
“มิสเตอร์เฮนดริคส์ รับเดิมพันในครั้งนี้แล้วขอรับ..
แต่ก่อนที่กระผม จะเปิดการรับแทงพนันให้กับพี่น้องชาวสยาม ทุกๆท่านมาร่วมสนุกกันในครั้งนี้..
กระผมใคร่ขอให้คุณพี่นายทหารท่านนี้ ช่วยแสดงฝีมือการยิงปืน ให้พวกเราชม เป็นขวัญตา ด้วยเถิดนะขอรับ..”
นายทหารหนุ่ม จึงหลิ่วตา ให้นายแผนหยิบถ้วย 2 ใบ เตรียมโยนขึ้นไปในอากาศ..
จากนั้น นายทหารหนุ่มจึงเรียกให้คนนำผ้ามาคาดตาให้แน่น.. แล้วจึงพยักหน้าให้สัญญาณให้ นายแผนโยนถ้วย 2 ใบนั้น ขึ้นกลางอากาศ..
นายทหารหนุ่มเงี่ยหูฟัง เสียงถ้วยทั้งสอง ที่ลอยขึ้นไปจนสุดแล้ว..จึงยกปืนยาวขึ้นหันกระบอกปืนไปตามเสียง..แล้วจึงเหนี่ยวไกหนึ่งครั้ง เสียงดัง..
“เปรี้ยง!!”..
“เพล้ง..เพล้ง”
เสียงถ้วยทั้งสอง แตกกระจายกลางอากาศทันที จากกระสุนเพียงนัดเดียวของนายทหารหนุ่ม..
สามารถเรียกเสียงปรบมือ โห่ร้อง ของชาวสยามดังตามมาอย่างกึกก้อง ทั่วบริเวณ.. จนมิสเตอร์เฮนดริคส์ต้องลุกขึ้นยืนมอง อย่างไม่เชื่อสายตา..
..
..
“เก่งที่สุดเลยเจ้าค่ะ พ่อนักรบ ..เช่นนี้หรือ ที่เรียก กันว่า รักแรกพบ นะเจ้าคะ”
เสียงแหลมใส แต่ปร่าแปร่งปนเสียงผู้ชาย ดังมาจากร่างขาวงามบอบบางอ้อนแอ้น ด้านขวามือของคุณหนูพา..
หนูพาสะดุ้งกับเสียงพูดนั้น พลางเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบกับรอยยิ้มกว้างที่ดูน่าพิศวงจากผู้หญิงหรือผู้ชายปริศนา ผู้นั้น..
จนหนูพาต้องถอยร่นมาชนกับแขนของชายหนุ่มรูปร่างสันทัด ที่ถือยาสูบสมุนไพร และยืนสูบอย่างสบายอารมณ์อยู่..
ชายหนุ่มผู้นั้น จึงหันมองตามคุณหนูพา ..จนพบกับรอยยิ้มพิศวงที่ยังคงยิ้มค้างอยู่อย่างนั้น..เช่นเดียวกัร
ชายหนุ่มสะดุ้งโหยงสุดตัว ตามหนูพา พร้อมกับอุทานว่า “..นี่มัน..”
หญิงสาว หลบตาชายหนุ่มผู้นั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดตอบด้วยเสียงแหลม หลบ ว่า..
“นี่ มินเล ..นางรำตัวเอกจากคณะนางรำชาวพม่า ที่มาร่วมแสดง ในงานนี้ เจ้าค่ะ..”
ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้มให้ แล้วตอบกลับว่า..
“กระผม นายแพทย์ชอว์ Please to meet you นะขอรับ.. มินเล..”
คุณหนูพาค่อยแทรกตัวขยับย้ายออกจากบรรยากาศน่าพิศวงตรงนั้น ไปยืนอีกข้างหนึ่งของชายหนุ่มนายแพทย์ชอว์ ..
เพื่อฟังมิสเตอร์เฮนดริคส์ พูดกับนายทหารหนุ่ม ว่า..
“Nice to meet you , Lieutenant.”
มินเล หันมาทวนคำต่างชาติกับ คุณหมอชอว์ ว่า
“ไน้ซ์ ทูมี้ด ยู้ว, รูทั่นแน้น?
..
..
“แค็กๆๆๆๆ” เสียงคุณหมอชอว์สำลักควันยาสูบแทบจะทันที เมื่อฟังสำเนียงทวนคำของ มินเล,
ขณะเดียวกันเสียงกลั้นขำ จากคนที่รอบบริเวณดังขึ้นพร้อมกัน..
“พรืดดดดด”
นายแพทย์ชอว์จึงก้มตัวมากระซิบเบาๆ แปลให้
มินเลฟัง ว่า..
“ยินดีที่รู้จัก นายร้อยหนุ่ม”
มินเล พยักหน้าอย่างเข้าใจ และรอฟังบทสนทนาต่อไป..อย่างตั้งใจ
..
..
นายแผน จึงประกาศรับแทงพนัน จากผู้คนบริเวณนั้น
ซึ่งชาวบ้านที่ได้เห็นฝีมือของนายทหารหนุ่มผู้นี้ บวกกับเลือดรักชาติ.. ต่างก็ทุ่มสุดตัว รุมกันเอาเงิน มาแทงข้างนายทหารหนุ่มกันอย่างล้นหลาม..
เมื่อคุณผาดเห็นเงินพนันกองโต ที่แทงข้างนายทหารหนุ่ม.. จึงอมยิ้ม และพยักหน้าส่งสัญญาณให้กับนายแผน เริ่มประกาศ กติกาการเล่นในครั้งนี้..
“และเพื่อเป็นการพิสูจน์ถึง ความสามารถของการยิงปืนให้เป็นที่ประจักษ์ ..
ในการแข่งขันครั้งนี้ จะเป็นการยิงเป้าที่ติดอยู่กับเรือที่อยู่กลางแม่น้ำ.. และจะยิงจากตำแหน่งที่สูงจากพื้น เสมือนว่า เป็นการยิงจากป้อม.. ขอคุณพี่ทหาร ช่วยรับปืนกระบอกใหม่นี้ แล้วขึ้นไปยืนประจำที่ บนห้าง ที่ได้จัดเตรียมไว้แล้วบนต้นไม้นี้ ด้วยเถิดขอรับ..”
เสียงตีมือโห่ร้อง ร้องเรียกชื่อนายทหารหนุ่ม ดังต่อเนื่องอย่างกึกก้อง..ขณะที่นายทหารหนุ่มรับปืนกระบอกใหม่ และส่งปืนกระบอกเก่าคืน..
ทันใดนั้นเอง ก็มีมือยื่นมาแตะที่ไหล่ นายทหารหนุ่ม พร้อมกับจับที่ปืนกระบอกนั้น..และกระซิบเบาๆว่า..
“ช้าก่อน ผู้กองหนุ่ม (Captain) ปืนกระบอกนี้ ดูไม่ชอบมาพากลเลยนะขอรับ..
เป็นคนสยามด้วยกันแท้ๆ กลับคิดโกงผู้กองเช่นนี้ ไม่สมกับที่เป็น.. ผู้มีบารมีเลยนะขอรับ ..คุณผาด”
คุณหลวงวิสุทธิ์ภุชงค์จับปืนนั้นขึ้นมา เป่าลมแห่งพระพุทธคุณ ระบายใส่จนทั่ว..ขณะที่สายตาจับจ้องไปยังคุณผาด..
ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องเล็กแหลม ร้องมาเบาๆ ออกมาจากในลำกล้อง..พร้อมกับมีหนอนสีเขียวคลานออกมา และมีไฟสว่างวาบวูบหนึ่ง ลุกขึ้นจนหนอนเหล่านั้น ถูกเผาไหม้เป็นจุณ
คุณหลวงจึงส่งปืนกระบอกนั้นให้กับ ผู้กองหนุ่ม พร้อมกับเอ่ยสำทับขึ้นว่า..
“นี่ดูจะไม่แค่หมายเพียงได้รางวัล แล้วนะขอรับ .. ผมเองคิดว่า อาจจะมุ่งหมายถึงชีวิตของผู้กอง ด้วยนะขอรับ.. ขอจงระวังให้หนักนะขอรับ ผู้กอง..”
ผู้กองหนุ่มพยักหน้า ยิ้มขอบคุณ คุณหลวง.. ก่อนที่จะสูดลมหายใจ จ้องมองมิสเตอร์เฮนดริคส์ และระบายลม พูดออกมาเบาๆว่า..
“ฟ...!!!”
“ฟาย (Fine)
..
..
“คุณหนูพา.. คุณหนูพา ขอรับ”
เสียงเรียกเบาๆจากด้านหลัง คุณหนูพา.. ทำให้คุณหนูหันกลับไปมอง .. ก่อนที่จะทำตาโต พูดขึ้นว่า..
“คุณเจ้าขา ทำเอาหนูพาตกใจเลยนะเจ้าคะ..
ช่วยพาหนูพาเข้าไปดูการแข่งขันยิงปืนไกล ให้ใกล้ชิดกว่านี้เถิดนะเจ้าคะ..”
คุณพีระ ยิ้มกว้างอย่างใจดี ตามใจ คุณหนูพาเช่นเคย แล้วจึงพูดขึ้นว่า
“อยากดูใกล้ชิด แบบขึ้นไปดูบนเรือ ที่มีเป้ายิงอยู่ กันดีหรือไม่ ขอรับ คุณหนูพา..
พีระ รู้สึกสงสัยในเรือประหลาดที่จอดนิ่งอยู่กลางแม่น้ำลำนั้นมาก เสียเหลือเกินขอรับ..มันจอดได้นิ่ง ผิดธรรมชาติเรือ ทั่วไปนัก ขอรับ”
คุณหนูพา ทำตาโต แล้วยิ้มกว้าง พยักหน้าให้คุณพีระ..
พลางยื่นมือจับมือคุณพีระ พร้อมกับพูดขึ้นว่า..
“คุณเจ้าขา นำไปเลยเจ้าค่ะ
ตราบใดที่มี คุณเจ้าขาจับมือหนูพาไว้.. หนูพาก็ไม่กลัวแล้วเจ้าค่ะ..
คุณพีระ พยักหน้ายิ้มรับ หันหลังกลับ แล้วรีบเดินจูงมือคุณหนูพา ไปยังบริเวณท่าน้ำ พร้อมกับฮัมเพลงเบาๆ อย่างอารมณ์ดี..
..
..
จบจันทร์เจ้าขาตอนพิเศษตอนที่ 5
#เกร็ดเพิ่มเติม
#พระยาวิเศษสงครามรามภักดี (แก้วที่ 1 และ แก้วที่2)
นายแก้ว ลีเบยโร (แก้วที่1) เป็นจางวางทหาร ในสมัยรัชกาลที่ 1 ,เป็นฝรั่งชาวชุมชนกุฎีจีน ที่แม่นปืนใหญ่หน้าโรงเก็บปืนใหญ่นั้นอยู่ในบริเวณวังสราญรมย์ ในปัจจุบันเป็นที่ตั้งของกระทรวงการต่างประเทศ
นายแก้ว ลีเบย โรได้รับราชการสนองพระเดชพระคุณด้วยความซื่อสัตย์สุจริตและกล้าหาญ มีความดีความชอบจนได้ เลื่อนขึ้นรับบรรดาศักดิ์เป็นพระยาวิเศษสงครามรามภักดี
เมื่อถึงรุ่นลูก พระยาวิเศษสงครามฯ (แก้วที่ 2) ดำรงตาแหน่งในรัชกาลที่ 2 ถึงรัชกาลที่ 3 มีเหตุ ให้ไทยต้องออกไปรบกับญวนเพื่อชิงเมืองเขมร พระยาวิเศษสงครามฯ (แก้ว) ได้รับมอบหมายให้นำกองทหารแม่นปืนฝรั่งออกไปรบในกองทัพของพระยาบดินทรเดชาฯ (สิงห์ สิงหเสนี) อีกด้วย ,
สวัสดี และขอจบเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
ร้อยเรียงจันทร์เจ้าขา
(T.Mon)
10/1/2021
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
