ณ.ชุมแสง
แน่นอน...เรารู้จักชุมแสง จากหน้าจอทีวีผ่านบทละครเรื่องกรงกรรม พร้อมๆกับใครอีกหลายคน และนั่นแหละ หลังจากละครจบลง ทำให้เราอยากไปที่นั่น
การไปชุมแสงครั้งนั้น เราไม่ได้เจอ..แม่ย้อย อาซา อาตง พิไลหรือแม้แต่เรณู
คนที่เราเจอที่นั่นคือ อากง อาม่า พี่ ป้า น้า อา ชาวชุมแสง ที่คอยส่งยิ้ม ส่งเสียงทักทายพูดคุย เหมือนเราไม่ใช่นักท่องเที่ยว แต่เป็นลูกเป็นหลานของชาวชุมแสงอีกหนึ่งคน
เราเลือกเดินทางด้วยรถไฟจากสถานีศาลายา ด้วยขบวนรถเร็ว ชั้น 2 .. เมื่อขบวนรถไฟเทียบชานชาลา ที่สถานีรถไฟชุมแสง สถานีเล็กๆ แต่ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอของอดีตที่ยาวนาน
ชาวชุมแสงส่วนหนึ่งมีเชื้อสายจีน จึงสร้างศาล
เจ้าพ่อ-เจ้าแม่ชุมแสง ไว้เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และช่วงวันตรุษจีนของทุกๆปี จะมีการจัดงานที่ยิ่งใหญ่มาก
เราใช้เวลาอยู่ที่นี่เพียงแค่ 1คืน 2 วัน แต่เหมือนรู้จักมักจี่กับคนที่นี่นานเป็นปีๆ แต่เป็นความนานที่ไม่อยากให้ผ่านไปเร็ว...ถ้ามีโอกาสอยากให้ลองไปสักครั้ง และจะเข้าใจว่าทำไมเราถึงคิดแบบนั้น
เราว่า .. นอกจากความน่าสนใจของบ้านเรือนเก่า ที่บอกเล่าเรื่องราวในอดีต สิ่งที่เป็นเสน่ห์ที่สุด คงเป็นความมีมิตรไมตรี รอยยิ้มของชาวชุมแสงนี่แหละ ที่ทำให้ใครที่ได้มาเที่ยว ต่างหอบความประทับใจติดกลับไปด้วย .. รวมทั้งเรา☺️
การเดินทางครั้งใหม่ - ชุมแสง 💜
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
