31 ม.ค. 2021 เวลา 14:21 • ปรัชญา
พยอมเจ้าหล่นร่วงพวงกลีบช้ำ
ต้องฝืนจำละลิ่วมาน่าใจหาย
ลงสู่พื้นเกลื่อนดินมาโปรยปราย
ตามแรงลมถลาส่ายไปทุกทาง
มีใครเล่าอยากหยิบเจ้าขึ้นมาชม
มีเพียงลมพัดเจ้าไปให้ไกลร้าง
กลีบเหี่ยวช้ำตามกาลให้วายวาง
ที่เคยขาวกลับดำด่างแลแห้งไป
ดอกเคยหอมกลับไม่ยินกลิ่นสิ้นแล้ว
พยอมแก้วเจ้าโรยราหาใดได้
เคยอยู่สูงกลับคืนดินสลายไป
ธรรมดาทุกสิ่งไซร้ไม่จีรัง
สุดท้ายก็คืนสู่ดิน
ภาพจากlikeกลอน
โฆษณา