ฝั่งนี้ กับ ฝั่งโน้น แท้ที่จริงคือ แผ่นดินเดียวกัน
ข้าคุกเข่าต่อหน้าแสงแห่งธรรม
ฟังเสียงลม ที่พัดผ่านดั่งสดับพระโอวาท
ความทุกข์ ความสุข ช่างเป็นสิ่งที่ยาวนานเช่นนี้หนอ
ข้าทนฟังเหล่าหมู่มาร เพียงกระซิบต่อลอกันอย่างชอบใจ
มารเอ๋ย เจ้าสร้างแล้วทำลาย รูปสังขารของข้านี้ไม่จบสิ้น
อีกนานแค่ไหน ข้าถึงจะข้ามพ้นทะเลแห่งทุกข์และสุขนี้
ข้าน้อมกราบต่อหน้าพุทธองค์ ใจที่ร้อนรนสับสน ก็พลันสงบ
ทิ้งความทุกข์สุขไว้เบื้องหลัง สู่ดินแดนใหม่ที่ไร้อัตตา
จิตเดิมแท้ ที่ถูกห่อหุ้มด้วยสามัญกิเลส ใครหนอช่างคิดหาคำ
สามัญกิเลส คือห้วงแห่งทะเลวัฎฎะที่ทั้งกว้างและลึกสุดประมาณ
ข้ายิ้มรับต่อหน้า สามัญกิเลส ตัวข้าเป็นเพียงทาสที่ถูกจองจำ ด้วยสมมุติของโลก
เจ้าจงว่ายซะ ว่ายไปในห้วงทะเลแห่งนี้
เมื่อแสงแห่งธรรม และ โอวาทแห่งลม ได้ชำระจิตของข้าแล้ว
ข้าพบแล้ววิธี ที่จะข้ามห้วงทะเลแห่งทุกข์ และ สุขนี้
ข้าเลิกว่ายแล้ว ข้าพบว่าในจิตข้ามีทะเล ทะเลนี้คือจิตข้า
ข้าใช้แสงแห่งธรรมแผดเผา น้ำทะเลแห่งห้วงจิตนี้ระเหยกลายเป็นไอ
และใช้เสียงลมแห่งพระโอวาท พัดวาดไอแห่งท้องทะเลให้ล่องลอยไป
บัดนี้ข้าประจักษ์แล้วว่า ฝั่งนี้ และฝั่งโน้น แท้ที่จริงแล้วคือแผ่นดินเดียวกัน..
อ้างอิงเนื้อหาบางส่วนมาจากเพจ : คำสอนของครูอีส
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
