20 ก.พ. 2021 เวลา 05:34 • นิยาย เรื่องสั้น
💘 ตกหลุมรัก (นัก) สิ่งแวดล้อม 🌿🌱🍃
1
Ep. 2
ทุกครั้งที่ยัยโทรมและตาหนวดเดินทางเข้าพื้นที่ คนจากหมู่บ้านที่เป็นผู้ประสานงานโครงการ จะขับรถออกมารับคนทั้งสองที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน จุดที่ทั้งสองคนลงจากรถประจำทาง ก่อนที่รถสายนั้นจะวิ่งตรงต่อเข้าไปในตัวอำเภอ .. ครั้งนี้ก็เช่นกัน
..
"รอผมนานมั๊ย พอดีมัวเล่นเอาเถิดเจ้าล่อกันอยู่" คนพูดแสร้งเหมือนเป็นเรื่องตลก แต่สีหน้าคนฟังเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่ตลกด้วย
"ผมรู้สึกว่ามีคนสะกดรอยตาม ก็เลยต้องขับรถวนไปวนมาอยู่หลายกิโล" พี่ประสานซึ่งเป็นหัวหน้าโครงการฝ่ายชาวบ้านเล่าต่อ
"ใครตามพี่หรอ" ตาหนวดถามเสียงเรียบ ๆ ผิดปกติ
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร หรืออาจจะคิดไปเอง เรารีบเข้าหมู่บ้านกันดีกว่า" พี่ประสานชิงตัดบท ให้ทุกคนรีบขึ้นรถเพื่อเดินทางต่อ
..
ระยะทางกว่าจะถึงหมู่บ้านเกือบสิบกิโลเมตร ซึ่งไม่ไกลนักหากสภาพถนนเอื้ออำนวย แต่ด้วยสภาพเส้นทางที่ขรุขระและมีจุดแคบบ้าง โค้งหักศอกบ้างทำให้ต้องใช้เวลามากกว่าเดิม
..
อีกไม่ถึงครึ่งทางก็จะเข้าเขตหมู่บ้านแล้ว ทางโค้งข้างหน้าที่มีต้นประดู่ใหญ่ยืนต้นเด่นเป็นสง่า เปรียบเสมือนเป็นแลนด์มาร์กที่จดจำได้ง่ายตั้งแต่ครั้งแรกที่เดินทางมา
..
..
พี่ประสานชลอความเร็วอย่างระมัดระวังเมื่อขับมาถึงทางโค้ง ..
..
เสียงแผดรัวสนั่นที่บริเวณท้ายรถปิคอัพที่เรานั่งอยู่ พร้อมเสียงตะโกนของพี่ประสาน ..
"จับให้แน่น หมอบราบต่ำที่สุด เราถูกลอบยิง!!"
..
ฉันจำได้ว่าแทบจะหยุดหายใจตอนที่ฟังยัยโทรมเล่ามาถึงตรงนี้
..
"แล้วยังไงต่อ แกเล่าเร็ว ๆ หน่อยซิ" ฉันรัวใส่ยัยโทรมปากคอสั่น แม้ว่าเพื่อนจะรอดปลอดภัยมานั่งอยู่ต่อหน้าแล้วก็ตาม
1
..
"ฉันตกใจที่สุดในชีวิตเลยนะ ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน กว่าจะได้สติก็โดนกดหมอบกับพื้นรถระหว่างเบาะหลังเรียบร้อย โดยมีนายหนวดคล่อมทับอยู่ข้างบนตัวฉันอีกที ฉันไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานขนาดไหน รู้แต่ว่าพี่ประสานเหยียบคันเร่งรถซะจนไส้เราแทบจะกระเด็นกระดอนออกมาทางปาก "
..
1
"จนไปถึงหมู่บ้านนะ ฉันยังใจสั่น มือไม้ไม่มีแรง ลงจากรถเดินไม่เป็นเลยแก"
..
..
"ผมว่า น่าจะเป็นการขู่ ให้เราวางมือจากสิ่งที่กำลังทำอยู๋ แต่ต้องไม่ประมาท ผมห่วงความปลอดภัยของคุณสองคนนะ" พี่ประสานบอกเรียบ ๆ หลังจากที่เข้าที่พักกันเรียบร้อย
"ผมก็ห่วงพี่ และชาวบ้านนะครับ"
เสียงตาหนวดพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไปในทันทีเช่นกัน พี่ประสานหันมายิ้มอย่างอ่อนโยน ขัดกับแววตาที่เข้มแข็งเด็ดเดี่ยว
"ผมแค่ทำเพื่อตัวเองและพ่อแม่พี่น้องของเรา"
..
..
ยัยโทรมเล่าไปก็คงรู้สึกเหมือนกลับเข้าไปอยู่ในสถานการณ์นั้นอีกครั้ง หลังจากคราวนั้นทั้งสองคนถูกขอให้เว้นระยะจากการเดินทางเข้าพื้นที่ การหาข้อมูลต้องอาศัยการติดต่อผ่านพี่ประสาน
..
การสืบหาเบาะแสผู้กระทำ เป็นไปแบบเงียบ ๆ โดยมีคนนอกเครื่องแบบเข้ามาสังเกตุการณ์และคอยสอดส่องดูแลความปลอดภัยให้กับกลุ่มชาวบ้านนอกเหนือจากตัวพี่ประสานเอง
..
ยัยโทรมยังเล่าอีกว่า
"ตาหนวดคิดจะแอบหนีฉันเข้าพื้นที่ไปหาพี่ประสานคนเดียว หนอย .. เรื่องจับผิดนี่ ฉันชนะเลิศมาทุกสมัย ใช่มั๊ยแก ฉันเลยบอกตาหนวดว่า ถ้าจะไป .. ต้องไปด้วยกัน .. ตาหนวดเลยยอมชลอการเดินทางเอาไว้ก่อน"
2
..
"ตาหนวดก็คงเป็นห่วงแกนั่นแหละ แล้วก็คงกลัวว่าจะไปเป็นภาระให้ทางพี่ประสาน ในช่วงที่เรื่องยังกรุ่น ๆ แบบนี้"
"แหม ๆ ดูไปดูมา ตาหนวดนี่น่ารักนะ ถึงท่าทางจะดิบ ๆไม่โรแมนติค"
ฉันแกล้งออกความเห็นไปอย่างนั้น แค่จะหลอกจับความรู้สึกที่ยัยโทรมพยายามเก็บอย่างมิดชิด ยัยโทรมที่ชอบคุยว่า เป็นนักจับผิดคนมือฉกาจ แต่ฉันนี่แหละ ไม่ต้องจับผิด ฉันจับยัยโทรมถูกแน่นอน
..
..
1
ฉันนึกถึงก่อนที่ยัยโทรมจะไปเจอกับตาหนวด ตอนนั้นยัยโทรมเพิ่งว่างงาน .. งานวิจัยที่ยัยโทรมรักและทุ่มเท แต่เมื่อทุนวิจัยถูกระงับจะด้วยผลทางการเมืองหรืออะไรก็แล้วแต่ ทำให้ทีมวิจัยต้องรับสภาพและเก็บกระเป๋าพับโครงการกันไปอย่างน่าเสียดาย
..
ยัยโทรมเหมือนคนอกหัก ความมีชีวิตชีวาหายไปหมดสิ้น
..
"ฉันว่าแกไปเที่ยวป่าเที่ยวเขา เยียวยาจิตใจซะเถอะ ซังกะตายแบบนี้ทำเอาฉันห่อเหี่ยวไปด้วยเลย"
ยัยโทรมยอมแพคเป้คู่ใจ หลังจากที่หาข้อมูลส่องนั่นส่องนี่อยู่หนึ่งคืน
"ฉันจะขึ้นไปดอยหลวงนะ แล้วคงวนเวียนอยู่แถว ๆ นั้นอีกซักสามสี่วัน"
"ดีมาก ฝากไปร้องเพลงแผ่นดินของเราบนยอดดอยเหมือนคราวก่อนด้วยนะ"
ฉันฝากการบ้านยัยโทรม หวนคิดถึงที่เราขึ้นไปบนยอดดอยหลวงเชียงดาวกันตอนเที่ยงตรง เพื่อไปร้องเพลงแผ่นดินของเราให้พ่อฟังเมื่อปีที่ท่านสิ้น ความประทับใจที่จารึกในใจของลูกที่ชื่นชมบูชาพ่อสุดหัวใจอย่างพวกเรา
..
..
ตามยัยโทรมไปเที่ยวในตอนหน้ากันนะ ▶️ ▶️
ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้าในวันเสาร์ วันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ 🥰
สวัสดีนะคะ
คนไทยตัวเล็กเล็ก
20 กุมภาพันธ์ 2564
โฆษณา