โพสต์นี้ไม่มีภาพค่ะ😑โปรดใช้จินตนาการควบคู่ไปกับการอ่านค่ะ💐
ย้อนไปสัก40ปีก่อนค่ะ มีโรงไม้เก่าๆอยู่ริมทางหลวงเพชรเกษมเขตจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ที่นั่นเป็นบ้านของพ่อ เราสี่คนและพ่อกับแม่อยู่กันที่นี่ ข้างๆบ้านของพ่อมีเรือนหลังใหญ่ เป็นบ้านของย่า 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
ทำไมเราถึงไม่ได้อยู่เรือนใหญ่นะเหรอ ย่าไม่ชอบแม่ แต่ไม่รู้ว่าไปขอแม่ให้พ่อทำไม ความนี้แม่เล่าให้ฟัง เมื่อเราไม่ได้อยู่เรือนใหญ่พ่อก็พาเรามาอยูที่ห้องแถวไม้เก่าๆอยู่ในที่ส่วนของพ่อเพราะปู่ยกให้พ่อ ย่าก็พูดไม่ออก ต่อมาปู่กับย่าพากันย้ายไปอยู่กับลุงซึ่งเป็นพี่ชายคนโตของพ่อ เพราะปู่สุขภาพไม่ค่อยดี เรือนใหญ่ก็ไม่มีใครอยู่ พ่อก็ห้ามพวกเราขึ้นไปบนนั้นเด็ดขาด พ่อไม่ได้โกรธย่าหรอกนะ พ่อบอกว่ามันไม่ใช่ของๆพ่ออย่าไปยุ่งไม่งั้นจะโดนไม้เรียว😣💐💐💐💐💐
พ่อทำไร่อ้อย ไร่สัปปะรดและทำสวนผักที่ข้างๆบ้าน ทางไปไร่พ่อกับแม่ปั่นจักรยานไปกันหลายกิโลมีหลายครั้งที่พ่อกลับมาบ้านแล้วก็ออกไปอีกตอนหัวค่ำ แล้วกลับมาดึกๆ😴😴😴😴😔😔😞😞😴😴😞
เมื่อพวกเราตื่นเช้ามาก็เห็นพ่อนั่งย่างเนื้อกระจงป่า กลิ่นหอมฉุย ข้างๆเตามีหนังและขนของมันวางอยู่🦘🦌🐗🐮🐎
บ้านเราไม่มีเงินแต่เราไม่เคยขาดอาหารเรามีข้าวที่พ่อซื้อข้าวเปลือกของญาติเอาไว้พอข้าสารหมดก็เข็นไปที่โรงสีถ้าเราเอาแกลบกับปลายกลับมาด้วยเราจ้องจ่ายตัง1บาทถ้าเอาแต่ข้าวไม่ต้องเสียตังนี่คือกฏของโรงสี สมัยนี้ไม่มีแล้ว🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾
นอกจากข้าวที่พ่อกับแม่ไม่เคยให้ขาดเม็ดแล้วเรายังมีเนื้อกระต่าย เนื้อกวาง เนื้อหมูป่า เนื้อเม่น ปลาไหล ปลาช่อน ปลาหมอ ปลากระดี่วง แม่จะทำของพวกนี้โดยการตากแห้งแล้วนำไปแขวนในครัวเก็บไว้ทำอาหารให้พวกเราได้กินตลอดปี ผ่านการรมควันทุกวัน🦌🐮🐗🐇🐿🐓🐐🐃🐂🦔
เวลาที่พวกเราไม่สบายประมาน มีไข้ตัวร้อนพ่อจะให้กินยาเขียวเพื่อถอนพิษร้อนให้ไข้ลดลง ถ้ามีไอก็จะพาไปหาหมอบ้านใช้ยาสมุนไพรฝนผสมน้ำมะนาวแล้วล้วงกวาดคอเราจนแทบอวกออกมา แต่ก็ไม่อวกหรอก ยามันจะเฝื่อนๆเย็นคอและเปรี้ยวนิดหน่อย แล้วเราก็หายไอเป็นปลิดทิ้งเลยละ
😫😫😫😫😖🤐🤐😣😣😖
พ่อจะปลูกบ้านใหม่ มีรถมาเทดินลูกรังที่ข้างๆ มีคนช่างมาวัดที่ มาเกลี่ยดินลูกรังให้เสมอกัน
เรายืนมองพ่อกับแม่ขุดดิน โกยดิน อยากทำบ้าง ตอนนั้นคงไม่ได้คิดอยากช่วยมั๊ง คงอยากเล่นมากกว่า🤔🤨🤗
มือน้อยๆของเด็ก7ขวบกำด้ามจอบยังไม่เต็ม ก็ยกจอบฟันดินฉับๆ โกยดินใส่บุ้งกี๋ ยกดินไปเทตรงที่ยังไม่เสมอ ตามที่พ่อบอก พ่อเห็นว่าเราทำได้พ่อก็ปล่อยให้ทำ ตื่นเช้ามาอุ้งมือพองเลยพ่อว่าด้ามจอบมันกัดเอาแล้ว😥😥😥😓😓
พ่อบอกว่าไม่ต้องช่วยแล้วเดี๋ยวมือถลอก แต่ก็มีงานอื่นที่ทำให้มือถลอกจนได้ นั่นก็คือต้องไปตักน้ำที่บ่อ บ่อน้ำซึมลึกมากประมานห้าเมตรน่าจะได้มีกะป๋องผูกเชือกติดไว้สำหรับหย่อนลงในบ่อแล้วสบัดเชือกให้กะป๋องเอียงให้น้ำเข้าจนเต็มจึงออกแรงดึงหรือสาวเชือกขึ้นมาแล้วเทน้ำลงในกะป๋องใบใหญ่ สองใบวางห่างกันแค่ระยะหนึ่งไม้คาน ตอนสาวน้ำขึ้นนี่ละมือแตกเลย แสบสุดๆ😫😟😖😣🥵😨😬😬😖😖
ได้พักงานจนแผลหายเลยที่นี้ บ้านเราเสร็จแล้ว มีสองห้องนอน พ่อกับแม่อยู่ห้องเล็ก เราสี่คน นอนห้องใหญ่ พี่สาวนอนริมน้องสองคนนอนกลางเรานอนริม พ่อยังคงไปทำไร่อยู่แต่แม่อยู่บ้านทำสวนครัว บางทีก็ไปรับจ้างเพื่อนบ้านนานครั้ง ต่อมาพ่อเลิกทำไร่เพราะทำกี่ครั้งก็มีแต่ขาดทุน
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
มีญาติของพ่อมาชวนพ่อไปทำงานที่โรงพยาบาล ตำแหน่งคนสวน ได้เงินเดือน600บาท ระยะทางห่างจากบ้าน 20กิโลพ่อต้องตื่นแต่เช้าเพื่อปั่นจักรยานไปทำงาน จนปีถัดมาพ่อก็ไปผ่อนมอเตอร์ไซค์มาขี่แทนพวกเราสี่พี่น้องก็เดินไปโรงเรียนกันเพราะอยู่ใกล้บ้าน
👨🎓👩🎓👨🎓👩🎓👨🏫👩🏫👨🏫👩🏫👨⚖👩⚖
วันเสาร์แม่ก็จะพาเราไปซักผ้าที่คลองใกล้บ้าน ได้เล่นน้ำด้วย ช่วยแม่ซักผ้าด้วย สนุกดีพาน้องหัดว่ายน้ำก็ในคลองนี่ละ
วันอาทิตย์พ่อหยุดงานเช้าๆเราช่วยกันทำสวนรดน้ำผักพรวนดิน พอตอนบ่ายก็มานอนฟังนิยายกับแม่เราสี่คนพากันนอนเรียงอยู่ที่โถงบ้านโดยมีพ่อกับแม่นอนข้างๆมันเป็นภาพจำที่แสนอบอุ่น และมีความสุขมากกว่ามีเงินทองเสียอีก😊😍😚☺️🙂😉😘🤗😀😁😄
เราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกันหรอกเพราะว่าเงินมีใช้แบบจำกัด แต่เราก็รู้สึกว่าพอใจแล้ว.. อยากเขียนอีกนะคะ มันจะยาวเกินไป มาต่อให้คราวหน้าค่ะ💐💐💐💐💐💐💐
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
มาอ่านกันต่อนะคะ
ของใช้ที่เราๆทุกบ้านต้องมีไว้ ถึงแม้ว่าช่วงนั้นจะมีไฟฟ้าแล้วก็ตามแต่ว่าบางบ้านก็ไม่มีหรอก ขอไฟฟ้าใช้ก็ต้องใช้เงินนะ บ้านเราก็ใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าด สิ่งที่ให้ความบันเทิงก็คือวิทยุทรานซิสเตอร์ เช้าๆฟังข่าวเกษตรมีเพลงร้องว่า อะไรนะ...กสิกร กระดูกสันหลังของชาติ จำไม่ได้แล้ว สายๆหน่อยก็ฟังเพลงสุนทราภรณ์ บ่ายๆก็มีละครให้ฟังไปจนถึงเย็น แต่ตอนค่ำ พ่อจองเลยเปิดช่องที่มีพระสวดมนต์กับเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับธรรมมะ พวกเราฟังจนหลับทุกคืน😴😌😑😪😴😌
เย็นๆมาแม่จะไปหาบน้ำที่บ่อนำมาดื่ม อาบและใช้ในครัวด้วย เราจะแยกว่าตุ่มไหนน้ำกิน ตุ่มไหนน้ำใช้ ถ้าเป็นตุ่มน้ำกินแม่จะมีสามตุ่มจะวนเวียนใช้น้ำตามลำดับที่เรานำมาใส่ก่อนหลัง ประมาณ frist in frist out.นั่นเองเพื่อใหน้ำตกตะกอนเราจะได้ดื่มน้ำที่สะอาด พอน้ำหมดตุ่มแม่ก็จะล้างตุ่ม แล้วค่อยใส่น้ำใหม่ลงไป🤔😎
รถรุน?🙄
รถเข็นเรานี่งัย แต่สมัยนั้นเราเรียกรถรุน รุนคือดันไปข้างหน้าจ้า😁😀 เวลาไปงานวัด หรือไปดูหนังมีน้องเล็กๆไปด้วยอุ้มไม่ไหวก็ใช้รถคันนี้แหละเข็นน้อง หรือช่วงหน้าแล้งน้ำบ่อแห้งจ้วงไม่ถึงก็เอาถัง กะป๋องน้ำมาเรียงใส่ให้เต็มแล้วเข็นไปตักน้ำที่สระของวัดห่างจากบ้านประมาณหนึ่งกิโล😵😱😟😰😨😥🤔🤨😏🤔
ไม่ไกลหรอกใครๆเขาก็ไปกันตอนไปก็เข็นตัวปลิว แต่ตอนกลับหนักต้องระวังน้ำกระฉอกออกหมด แล้วที่ไม่ชอบเลยก็คือต้องเข็นน้ำขึ้นเนินคลอง 😰😥โหดสุดก็ตรงนี้กะระยะให้ดี...แล้วก็ออกแรงดันพร้อมวิ่ง ฮึ๊บ 1 2 3แฮ๊ซซซซซซซ..
ถึงเนินพอดีน้ำก็ยังอยู่ดีกระฉอกไปนิดหน่อย😁😟😏
ถ้ามีคนรู้จักมาด้วยก็พลัดกันช่วยเข็นก็สนุกไปอีก😁😀😉
เรากับพี่สาวจะพลัดกันคนละวัน แต่พอมาถึงเนินพี่สาวจะเดินมาตามเราไปช่วยทุกที555
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
บางอาทิตย์พ่อก็หยุดงานอยู่บ้าน เช้าๆพ่อก็เข้าสวนจนถึงเที่ยง มากินข้าว นั่งพัก พอบ่ายแก่ๆพอ่ก็ชวนเราไปคลองเอาแหไปด้วย แถวบ้านมีคลองธรรมชาติอยู่หลายที่ แล้วคลองชลประทานก็มีอีกฝากของถนน ทำให้มีปลาเยอะ ทั้งปลาทั้งหอย กุ้งตัวเล็กๆ บัวสาย ผักบุ้ง ล้วนแต่เป็นอาหารที่เราไม่ต้องซื้อหาเลย พ่อเหวี่ยงแหสักพักโดดตามแหไปแล้วลากขึ้นมาปลาหลายตัวดิ้นกระแด่วๆอยู่ในแห เราก็ช่วยปลดเอาปลาออกจากแหเอาใส่ลงในข้อง ฮู้..พ่อเกือบเต็มข้องเลย พ่อบอกให้เราเดินกลับบ้านไปก่อน เดี๋ยวพ่อตามมา แล้วพ่อก็ว่ายน้ำไปเก็บผักบุ้งที่ลอยทอดยอดอยู่อีกฝากคลอง มื้อเย็นนี้มีอาหารกินแล้ว😁😄😋😋🐟🐚🦐🌱🌿🌾🐠🐟
พักก่อนแล้วมาเจอกันใหม่นะคะ💐
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
