💘 ตกหลุมรัก (นัก) สิ่งแวดล้อม 🌿🌱🍃
Ep. 3
..
"พี่คะ ใช่พี่มั๊ยคะ ที่เป็นไกด์ให้คนที่เพิ่งจองมาชื่อ โสมค่ะ"
หนุ่มใหญ่แต่งกายมีเอกลักษณ์ด้วยสะดอปะผ้าพื้นเมืองและเสื้อยืดแขนกุดหันกลับมาตามเสียงเรียก
"ใช่ ๆ น้องหรอที่มาคนเดียว แล้วขึ้นเช้านี้"
"ใช่ค่ะ"
"ถ้าพร้อมแล้วรอตรงนี้ก่อนก็ได้ กำลังเตรียมพวกอาหารที่จะเอาขึ้นไป ไม่นาน ๆ"
"หนูเตรียมอาหารมาเองเรียบร้อยแล้วนะคะ ตามที่แจ้งมาตอนจองน่ะค่ะ"
"พี่เตรียมแล้ว ๆ รับรองจะติดใจ พี่ทำกับข้าวเอง" ท่าทางกุลีกุจอนั้น เป็นใครก็คงปฏิเสธไม่ลงแน่
..
..
ความแปลกอย่างหนึ่งของการเดินป่าก็คือ แม้ว่าจะเดินซ้ำเส้นทางเดิม แต่บรรยากาศไม่เหมือนเดิม สีสันพรรณไม้ อากาศ อารมณ์ ทุกสิ่งมีส่วนทำให้ความสวยงามตลอดเส้นทางไม่จำเจ
..
จะว่าไป การมาเที่ยวคนเดียว ก็ทำให้เราได้คุยกับตัวเองมากขึ้น ฉันบอกอ้ายสิงห์ ไกด์ผู้ใจดีว่า "หนูอยากค่อย ๆ เดินไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงนะคะ" อ้ายสิงห์คงนึกว่าฉันอกหักมาแน่ ๆ แต่ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเชียวล่ะ
..
วันนี้ผู้คนที่ขึ้นดอยค่อนข้างบางตา อาจเป็นเพราะเป็นช่วงกลางสัปดาห์ที่คนส่วนใหญ่ทำงาน เขาไม่ได้ว่างงานแบบฉัน เต้นท์ที่เตรียมให้นักท่องเที่ยวเข้าพักที่จุดกางเต้นท์อ่างสลุงมีเพียงประปราย
..
ฉันไม่ได้ขึ้นไปชมพระอาทิตย์ตกบนจุดสูงสุดของดอยหลวงเช่นนักท่องเที่ยวอื่น แต่นั่งเขียนบันทึกนี้อยู่หน้าเต้นท์ นี่ก็เป็นสิ่งใหม่ที่คิดจะทำ แล้วจะเอากลับไปให้ไอ้ปานอ่าน มันต้องเหวอแน่ ๆ
..
นั่งทอดหุ่ยได้ไม่นาน กลิ่นผัดอะไรซักอย่าง เหมือนพวกผัดไฟแดง ลอยลมมาจากเต้นท์ด้านหลัง ทำเอาท้องไส้ร้องโครกคราก ฉันต้องขอไปแอบดูเสียหน่อย
..
อ้ายสิงห์กำลังเล่นบทพ่อครัวโดยมีลูกมือซึ่งน่าจะเป็นพวกลูกหาบนั่งล้อมวงอยู่ใกล้ ๆ
"อ้าย ผัดอะไรคะ กลิ่นลอยไปเตะจมูกถึงเต้นท์เลยค่ะ"
"ผัดคะน้าหมูกรอบ หิวหรือยัง รอต้มยำอีกอย่างนะ" ฉันหันไปเห็นหม้อใบใหญ่ที่คงเตรียมไว้สำหรับต้มยำ อดถามด้วยความแปลกใจไม่ได้
"นี่หม้อเตรียมไว้ทำต้มยำหรอคะ เยอะจัง เลี้ยงได้ทั้งหมู่บ้านเลยค่ะ"
"วันนี้คนน้อย พี่เลยทำเผื่อให้ลูกหาบมากินด้วยกันหมดเลยที่เดียว"
"โอ้โห ท่าทางอ้ายเป็นเชฟตัวจริงเลยอ่ะ มิน่าคนมาล้อมวงเยอะมาก ขอหนูนั่งล้อมวงด้วยอีกคนนะคะ" ในที่สุดฉันก็นั่งโจ้อาหารเย็นร่วมกับทีมเบื้องหลังแบบเนียน ๆ
..
พอกินอิ่ม คุยต่อนิดหน่อย ฉันก็ขอตัวกลับมาที่เต้นท์ ... หยุดเลย ฉันรู้ว่าแกจะบอกฉันหนีไม่ยอมล้างชาม นั่นก็ใช่ แต่พวกเค้าจะได้ไม่ต้องมาเกรงใจว่ามีคนนอกอย่างฉันต่างหากล่ะ แกอย่ามองฉันแบบนั้น ฉันนึกสายตาแกออกเลย
..
อากาศที่นี่เย็นสบายเหมือนเคย ฉันนั่งดูดาวจนพอใจ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แกก็คงรู้แหละว่าฉันคิดอะไร ไปนอนดีกว่า คงหลับสบายฝันดีแน่ ๆ
..
อ้ายสิงห์มาเรียกตอนเช้ามืด เพื่อขึ้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นบนยอดดอย ที่จริงฉันตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงก๊อก ๆ แก๊ก ๆ ที่เต้นท์ด้านหลังแล้วตามประสาคนหูไว ฉันจะดูพระอาทิตย์ขึ้นเผื่อนะ
..
พระอาทิตย์ที่ค่อย ๆ โผล่พ้นขอบฟ้าสวยงามเสมอ เหมือนชีวิตคนเราเมื่อผ่านช่วงที่มืดมิด อีกไม่นานความสว่างก็จะค่อย ๆ คืบคลานมาไล่ความมืดให้หมดไป วันนี้ฉันอาจจะยังอยู่ในความมืดสลัว แต่ฉันโชคดีที่มีแกเป็นเพื่อน ฉันบอกรักแกตรงนี้ได้มั๊ย ถ้าฉันบอกกับแกตรง ๆ เดี๋ยวแกเข้าใจผิดว่าฉันอยากจะเป็นคู่เบี้ยนอย่างที่คนอื่นมักสงสัย
อ้ายสิงห์ถือกระติกน้ำร้อนพร้อมกาแฟ 3 อิน 1 มาให้ชงดื่ม อ้ายน่ารักจริง ๆ อุตส่าห์หอบหิ้วขึ้นมา และทำให้ฉันมีโมเม้นต์ดี ๆ ที่ได้ดื่มกาแฟบนยอดดอย ความสุขหาได้ใกล้ตัวเรานี่เอง
..
ฉันร้องเพลง แผ่นดินของเรา ตามที่แกขอแล้วนะ น้ำตาซึมอีกเช่นเคย อดคิดถึงภาพท่านที่ประทับอยู่บนยอดเขา ทรงถือแผนที่ไว้ สะพายกล้อง มีเครื่องรับส่งวิทยุเสียบอยู่ในกระเป๋าเสื้อคลุมตัวนอก ภาพที่เราเคยเห็นจนชินตา คิดถึงพระองค์เหลือเกิน
..
ฉันโอ้เอ้อยู่บนยอดดอยนานมาก คนอื่นกลับลงไปหมดแล้ว ฉันคงต้องกลับลงไปเสียที เกรงใจอ้ายสิงห์ด้วย อ้ายตามใจฉันทุกอย่าง ไม่เคยเร่งฉันเลย คงสงสารคนอกหัก เลยปล่อยให้มีเวลาเยียวยาจิตใจนานหน่อย
..
ฉันกลับลงจากดอยหลังจากจัดการอาหารเช้าและแพคของเรียบร้อยเหมือนคราวก่อนที่เรามาด้วยกันนั่นแหละ เพียงแต่คราวนี้ฉันเดินทอดหุ่ยหนักกว่าเดิม
..
และผลของการเดินทอดหุ่ยของฉัน ..
..
"รถลงไปหมดแล้ว วันนี้คนน้อย เดี๋ยวพี่ไปถามข้างในให้ว่ามีใครจะเข้าเมืองบ้าง จะได้ติดรถเข้าไป"
อ้ายสิงห์หายเข้าไปในสำนักงานของหน่วยพิทักษ์ฯพักใหญ่ ก่อนจะเดินยิ้มออกมาพร้อมข่าวดี
"มีคนจะเข้าเมือง แต่ต้องรอซักชั่วโมงนึงนะ บอกเขาไว้ให้ละว่าจะขอเข้าเมืองด้วย"
"ขอบคุณอ้ายสิงห์มาก ๆ เลยค่ะ ดูแลหนูเป็นอย่างดี" อ้ายสิงห์ขอตัวกลับบ้านหลังจากนั่งคุยเป็นเพื่อนซักครู่
..
ฉันก็เพิ่งรู้ว่าจริง ๆ แล้วอ้ายต้องมาเป็นไกด์ให้ฉันเพราะทางหน่วยหาใครไม่ทัน อ้ายที่เพิ่งกลับลงจากดอยเลยต้องกลับขึ้นดอยไปใหม่เพราะฉันนั่นเอง
..
เวลาผ่านไปพักใหญ่ ก็มีผู้ชายสองคนเดินออกมาจากสำนักงานของหน่วยพิทักษ์ฯ คนหนึ่งเดินตรงมาหาฉัน อีกคนเดินไปคอยที่รถปิคอัพที่จอดอยู่
"จะเข้าเมืองใช่มั๊ยครับ" คนนี้คงเป็นคนที่อ้ายสิงห์บอกแน่เลย
"ค่ะ จะรบกวนขอติดรถไปด้วยน่ะค่ะ"
"ได้ครับ ๆ รถจอดอยู่นู่นครับ " พี่เขาชี้มือไปที่รถ คันที่อีกคนเดินไปรอแล้วนั่นเอง
ฉันเดินตามไปที่รถคันนั้น และรีบขึ้นไปนั่งบนรถแบบรู้งาน
..
เสียงพี่คนขับคุยกับผู้โดยสารอีกคน เกี่ยวกับเรื่องคดีอะไรซักอย่าง แต่เหมือนนึกได้ว่ามีฉันนั่งอยู่เบาะหลัง ทั้งสองจึงเปลี่ยนเรื่อง
เสียงของผู้โดยสารอีกคนที่ว่านี้ ทุ้มนุ่มนวลน่าฟังไม่เบา ขัดกับสายตาแข็ง ๆ หนวดรุงรังนั่นชะมัด ... ชิ .. ตาหนวด !!
..
..
📝
ฉันละสายตาจากจดหมายน้อยที่ยัยโทรม เอามายื่นให้ทันที่ที่กลับมาจากไปเที่ยว แถมพูดส่งท้ายว่า "ฉันเขียนบันทึกให้แกอ่านเอง ฉันจะได้ไม่ต้องเล่า"
..
นี่คือสิ่งที่เปลี่ยนไปหรอ ยัยบ๊องเอ๊ย
ฉันบอกให้แกเป็นคนใหม่เลิกเศร้าซึม ฉันส่ายหัวกับบันทึกยาวเหยียดของยัยโทรม อดที่จะขำไม่ได้ ก่อนก้มลงอ่านบันทึกนั้นต่อ
..
..
▶️▶️ ตามไปอ่านบันทึกของยัยโทรมกันต่อในตอนหน้าค่ะ
มีความสุขยาว ... ยาว กับวันหยุดยาวนี้นะคะ
😉🙂😁
สวัสดีนะคะ
คนไทยตัวเล็กเล็ก
27 กุมภาพันธ์ 2564
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
