เรื่องเล่ามนุษย์แม่: ตอน แบบนี้ใครจะโกรธลง
สายๆวันนี้ ตั้งใจจะฝึกให้ลูกกินข้าวเอง ทำอะไรเอง ค่อยๆฝึกไปวันละนิดให้เวลาให้เต็มที่ สุดท้ายความพยายามก็ล้มเหลวอีกวัน นางกินได้เองนะ แต่ชอบอมไว้ในปาก อมไว้เป็นชาต ยำว่าอมไว้นานมากๆ ไม่ให้เล่นของเล่นไม่ให้ดูทีวีใดๆทั้งสิ้น แต่นางสามารถเล่นกับตัวเองได้ เฉไฉไปเรื่อย ทำตาปริบๆ เหมือนรู้ตัวแล้วว่าจะเจอกับอะไร เมื่อไม่กินก็เก็บ แล้วจะไม่ได้กินอะไรอีกเลยจนมื้อต่อไป ทีวีของเล่นก็ไม่ได้ แล้วอิแม่ก็แยกตัวออกมาอยู่หลังบ้าน แอบดูว่านางจะทำอะไร นั่งนิ่งอยู่พัก แล้วไปนอนกลิ้งๆบนที่นอน สักพักใหญ่ๆแอบเดินมาดูหลังบ้าน พอเห็นว่าอยู่ก็เดินกลับไป
อิแม่เหนื่อยค่ะนั่งสงบสติที่สับสนของตัวเองไปสักพัก นางเดินมาอีกรอบ คราวนี้เดินมาหา เห็นอิแม่น้ำตาไหล ก็ทำปากเบะจะร้องตาม แล้วก็โผเข้ามากอดอย่างแนบแน่น
โถ่ลูก ทีนี้ก็กอดกันร้องไห้มองตากันปริบๆ ไม่ต้องพูดอะไรก็เข้าใจกันดี อธิบายความรู้สึกไม่ถูกเหมือนกัน เล่าออกมาดูเหมือนเว่อ แต่มันเรื่องจริง ต้องเจอด้วยตัวเองนะถึงจะรู้
ตั้งใจจะถ่ายรูปไว้ตอนกอดกันน้ำตาซึมๆ แต่พอนางเห็นกล้องก็ทำหน้างี้ใส่ หัวเราะก๊ากเลยไอ้หมาเอ้ย 😅
✌🏻พยายามเข้าสู้ๆ ช่วยกันนะลูก
ปล.วิธีฝึกสอนลูกแต่ละบ้านแต่ละคนก็แตกต่างกันไป
ปล. ลูกไม่กินแล้วเก็บ ไม่ใช่จะให้หิวตาย แค่ให้รู้จักหิวบ้าง
ปล. แม่ก็คือแม่ เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ววววววว
นี่แหละ #เมีย และ #แม่ของลูกผม #ชะนีขายรถ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
