ความสุขที่เงินซื้อไม่ได้
มีคำกล่าวว่า “เงินไม่สามารถซื้อความสุขได้”
เคยเป็นที่ถกเถียงเหมือนกันนะครับ ว่า เงินซื้อความสุขได้จริงไหม
ผมเชื่อว่าทุกคนมีคำตอบในใจอยู่แล้ว
ผมจึงไม่ได้มาตอบคำถามข้างต้น
ครั้งหนึ่งผมเคยเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ พอมองคนรอบข้าง เพื่อนร่วมรุ่น หรือ ใครต่อใครหลายคนที่ประสบความสำเร็จ ผมมักจะต้องกลับมาตักน้ำใส่กะโหลก ไม่สิ ส่องกระจกมองตัวเองบ่อยๆ
“ทำไมเราถึงทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง”
“เราตื่นขึ้นมาทุกวัน เพื่อทำอะไร”
“ทำงานหมดไปวันๆ กลับบ้านมานอน อย่างนั้นหรือ”
“เรามีคุณค่า หรือ มีความสามารถอะไรบ้าง”
“ทำไม คนอื่นๆ ถึงทำทุกอย่างได้ดีกว่าเรา”
“ทำไมเรารู้สึกด้อยค่าจัง”
ครับ ผมมักจะรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าใครทุกครั้งที่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
“ทำงานได้เงินเดือนแค่นี้ แล้วเมื่อไหร่จะรวยเหมือนคนอื่นเค้าเนี่ย”
ผมเพิ่งเรียนจบได้ไม่กี่ปี ระหว่างลงมาเปิดตู้เย็นตอนเช้าก็บ่นกับตัวเองไปเรื่อย
บังเอิญคุณแม่ได้ยินเข้าจนได้
“ความสุขบางอย่างก็ซื้อไม่ได้ด้วยเงินนะลูก”
คุณแม่พูดขึ้นมา
“คุณแม่ชักจะเลอะเทอะใหญ่แล้วนะครับ เงินไม่ใช่พระเจ้าหรอก เงินคือ พ่อของพระเจ้า! เงินซื้อได้ทุกอย่างแหละครับแม่ ทั้งแฟนดีๆ รถสวยๆ บ้านสวยๆ ผมว่าอาจจะต้องหาเวลาพาคุณแม่ไปปรับทัศนคติแล้วนะครับเนี่ย”
ผมนึกในใจ
“ลูกลองออกไปช่วยเหลือคนอื่นสิ แล้วลูกจะเข้าใจ”
คุณแม่พูดอีกคำแล้วเดินขึ้นบ้านไป
“ขอโทษครับ ผมไม่เข้าใจอะไรเลย”
ผมนึกขึ้นขณะกำลังนั่งกินไข่ลวก กับ นมจืด ให้ยุงกัดอยู่ข้างล่าง
เผอิญว่าชีวิตผมมันว่างเปล่าจริงๆ ผมเลยคิดว่า
“ลองสักตั้งดีไหมวะ”
ไม่มีอะไรจะทำอยู่แล้ว ลองดูก็ไม่เสียหาย
ผมไม่ได้มีเงินมากพอจะไปบริจาค ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มทำอะไร แต่ผมนึกขึ้นมาได้ว่า คุณพ่อผมมักจะไปบริจาคเลือดอยู่บ่อยๆ
ผมแต่งตัวออกจากบ้านทันที
ใช่ครับผมจะไปบริจาคเลือดครั้งแรก
ผมเดินทางไป สภากาชาดไทย แถวถนนอังรีดูนังต์ ไม่ทันคิดอะไร ผมก็นอนอยู่บนเตียงเจาะเลือดซะแล้ว
บอกตามตรงนะ ผมไม่เคยเห็นเข็มใหญ่ขนาดนี้มาก่อน คือ มันเป็นทั้งเข็มทั้งหลอดดูดเลือดเลยละครับ
จริงๆแล้วผมเป็นคนใจเสาะมาก บอกตรงๆนะ ถ้าถูกเจาะเลือกแบบนี้ที่บ้าน ผมคงร้องโหวกเหวก โวยวายแล้ว
ครับ ผมพยายามไม่มองเข็ม ตอนที่เข็มเจาะลงที่แขนซ้ายผม ผมสะดุ้ง กึก นึง แต่ไม่กล้าเปล่งเสียงออกมา
เพราะห้องเจาะเลือด มีคนมานอนบริจาคเลือดเพียบเลย
“ใครไม่อาย แต่ผมอาย”
หลังจากผมโดนดูดเลือดไปเต็มถุง ผมก็เริ่มเข้าใจคำที่แม่บอกผม เมื่อเช้า
ใช่ครับ ผมมันเป็นคนธรรมดา กระจอกๆคนนึง ที่ไม่มีอะไรโดดเด่น ทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง
แต่ผมสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้!
เลือดถุงเล็กๆของผม อาจช่วย
ผู้ป่วยที่เสียเลือดจากการผ่าตัด
คนที่ประสบอุบัติเหตุและต้องการเลือด
คุณแม่ที่เสียเลือดจากการทำคลอด
ความรู้สึกนี้ได้เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล!
ครับ ผมมีคุณค่า ผมควรมีชีวิตอยู่ต่อไป มันยังมีอีกหลายอย่างที่ผมลุกขึ้นมาทำได้ มากกว่า ทำงาน กลับบ้าน แล้ว นอนไป วันๆ
ผมมีกำลังใจลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อตัวเอง และ คนรอบข้างได้มากมาย
ผมไม่ใช่โค้ช ไม่ใช่วิทยากร หรือผู้มีความรู้ใดๆ แต่เรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่า
“เมื่อยามที่เรารู้สึกด้อยค่า ให้ออกไปช่วยเหลือผู้อื่น เราจะมองเห็นคุณค่าในตัวเองมากขึ้น”
“เงินสามารถซื้อความสุขได้ แต่ผมจะไม่ลืมความสุขที่ซื้อไม่ได้ด้วยเงิน”
- 29
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
