23 พ.ย. 2019 เวลา 02:30 • ปรัชญา
รับมือกับลูกตอนตื่นไปโรงเรียน
ลูกสาวผมอายุ 4 ขวบ ปกติคุณแม่จะเป็นคนไปส่งที่โรงเรียน แต่เมื่อวานลูกตื่นสาย เลยต้องเป็นผมที่พาไปแทน
ตื่นมาก็ร้องงอแงหาแม่ และก็บอกทันทีว่าไม่อยากไปโรงเรียน
เวลาลูกงอแงร้องไห้ในสิ่งที่เราให้เค้าไม่ได้ เหนื่อยใจกันมั๊ยครับ อธิบายเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง
ผมสูดหายใจเข้าออกยาวๆ สังเกตุลมหายใจตัวเองแป๊บนึง ใจก็นิ่งขึ้น สติเริ่มมา และเราก็เห็นว่าสติของลูกกำลังกระเจิดกระเจิงเลย พูดอะไรไปยังไงก็คงไม่ฟัง
ผมมองไปเห็นนาฬิกาที่ข้อมือเค้า (ลูกผมชอบใส่นาฬิกามาก เค้ามีจะนาฬิกาเด็กๆ อยู่หลายเรือน)
ก็เลยถามเค้าว่า “วันนี้หนูต้องเปลี่ยนนาฬิการึเปล่า” เค้าก็หยุดร้องแล้วก็ตอบว่า “ไม่ต้อง”
ผมเลยชวนคุยต่อ “ตัวนี้ตัวอะไรนะ หมี หรือหมา ป๊าไม่แน่ใจ” เค้า ก็ตอบว่า “หมีไง ทำไม ป๊าดูไม่ออก” เค้าเริ่มยิ้มออกนิดๆ
“อ้าวแล้วที่หมีถือนี่ใช่โดนัทรึเปล่า”
“ไม่ใช่นี่เครื่องดนตรีของหมี ป๊ามั่วแล้ว”
ผมก็ชวนคุยอีกแป๊บนึง จากอาการงอแง ก็เริ่มยิ้มออก สักพักก็กลายเป็นหัวเราะเอิ๊กอ๊าก
แล้วผมก็พาเค้าไปแต่งตัว และไปโรงเรียนอย่างราบรื่น
โฆษณา