ชีวิตสำเร็จรูป
คนที่เกิดมาในยุดไล่ๆกันกับผม หรือปัจจุบันขณะ สิริอายุ ได้ ราว 40 กว่าๆขึ้นไป คงคุ้นเคย กับสินค้า ประเภทสำเร็จรูป หรือกึงสำเร็จรูปเป็นอย่างดี เราเกิดมาในยุคที่เสื้อผ้า ซื้อที่ไหนใส่ก็ได้ รุ่นคุณแม่ ของเรายังต้องซื้อผ่ามาตัดเย็บเองอยู่ บ้าง ส่วนอาหารกระป๋องนั้น ก็มีให้เลือกเหลือล้มมากมาย ที่กล่าวถึงไม่ได้จะดักแก่แต่อย่างใด แต่จะเล่าไว้เผื่อคุณรุ่นหลังได้มาอ่าน คนรุ่นเดียวกัน ได้คิดตาม คนรุ่นแก่กว่าได้รับทราบ คนในยุคผมนั้น ถูกกำหนด ให้มีรูปแบบการใช้ชีวิตที่สำเร็จรูป จากสังคมที่สร้างค่านิมยมเอาไว้ว่า ชีวิตจะดีต้อง ต้องเรียนสูงๆ อย่างน้อยต้องมีปริญญา ต้องรับราชการจึงจะมั่นคง ต้องซื้อบ้านเพื่อแสดงสถาฐนะ ทางสังคม ต้องรีบแต่งงาน สร้างครอบครัว ผมยกตัวอย่างเอาหลักๆ ก็พอ ว่าในความเป็นจริงแล้ว เมื่อผมผ่านสิ่งเหล่านั้นมาแล้ว
เรื่องแรก การจบปริญญา ไม่ได้การันตี ว่าคุณจะมีอนาคตที่ดีหรือการงานที่ดีได้เลย มันมีปัจจัยอีกหลายอย่าง และความเชื่อชุดนั้น ได้สร้างความเสียหายมายังสังคมปัจจุบันมากมาย เกิดมหาลัยที่ไร้คุณภาพ คนจบมาทำงานไม่ตรงสาย คนจบปริญญาตกงาน กันเป็นจำนวนมาก ถ้าจะบอกว่าอัตราการว่างงานเราต่ำ ก็จริงครับ ก็คนจบปริญญาตรีไปทอดลูกชิ้นขายอยู่ ไปขายเสื้อผ้า เพื่อเอาชีวิตรอด หรือไปทำงานรับจ้างอื่นๆ ประเทศที่เจริญแล้วใกล้ๆบ้านเรา ส่งเสริมให้เรียนช่าง เรียนเทคนิค เพื่อไปเป็นกำลังในการพัฒนาประเทศ ค่านิยมเรื่องปริญญา ทิ่งความเสียหายไว้เกินแก้ไขจริงๆ
เรื่องที่สอง ต้องรับราชการจึงจะมั่นคง อันนี้ไม่เถึยงแต่ด้วยสังคมการเล่นพรรคเล่นพวกที่ได้ถูกวางเอาไว้จากรุ่นสู่รุ่น ทำให้คนที่มีความสามารถแต่ไม่มีพวก ไม่ต้องการเข้าร่วมรับราชการเพราะไม่เห็นโอกาส ก้าวหน้าแต่อย่างใด ถ้าจะก้าวหน้าก็ต้องประจบเจ้านาย ถ้าต้องการมีรายได้ดีก็ต้องโกง หรืออย่างน้อยต้องไม่ไปขวางทาง ระบบโกงกินที่เค้าทำกันอยู่ กลายเป็นตัวเลือกที่แย่ในยุดนี้เลยทีเดียว.
เรื่องที่สาม ต้องซื้อบ้าน ถ้าเราต้องเอาเครติดของชีวิตก้อนใหญ่ที่สุดมาติดไว้กับบ้านแล้ว หากมีโอกาสดีๆ เข้ามาแล้วเราไม่มีความสามารถในการกู้ เราก็เสียโอกาสนั้นไป จะบอกว่าอสังหาริมทรัพย์ราคาขึ้นตลอดนั้น คงไม่จริงเสมอไป ดูตอนนี้ก็ได้ คอนโด ขายราคาต่ำกว่าตอนจองอีก หาเรานำเครติดนั้นไปต่อยอดชีวิตแล้วรอโอกาสดีๆแล้ว คงซื้อได้ในราคาถูกแสนถูก
เรื่องที่สี่ ต้องรีบแต่งงานมีครอบครัว การแต่งงานนั้น ผมอยากให้ยึดถือความพร้อมเป็นหลัก ถึงแม้ว่าคำว่าพร้อมของแต่ละคนไม่เท่ากัน ก็จริงอยู่เอาหลักคิดง่ายๆเลย คือต้อง มีเงินเก็บสำรองแล้วประมานนึง ต้องมีการงานมั่นคง ภาระร่ายจ่ายควบคุมได้ เพราะการมีลูกนั้นอย่างที่ทราบกันดี ต้องมีรายจ่ายอีกมากโข เกิดปัญหาขึ้นมาจะลุกลามเป็นปัญหาสังคมได้ง่ายๆ
ผมยกตัวอย่างมาแค่บางเรื่อง ผู้อ่านหลายท่านอาจมีความเห็นโต้แย้งบ้าง ก็เข้าใจกันได้ แต่ประเด็นสำคัญที่ต้องการสื่อสาร คือ ชีวิตไม่ไม่ได้มีสูตรสำเร็จ ดังนั้น เราเป็นพ่อแม่ รุ่นใหม่ควรชี้แนะแนวทาง ให้กับลูกหลาน ได้สร้าง ชีวิตในรูปแบบของเค้าเอง อย่าไปยัดเยียด เหมือนที่เราได้รับมา ไม่ได้กล่าวโทษ บุพการี แต่อย่างใด เพราะบริบท ทางสังคมย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
“อนาคตเป็นของเค้าครับเราเป็นแค่ปัจจุบัน” ขอบคุณครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
