อดีต คือการเรียนรู้....
ไม่ใช่โซ่ตรวน....
ทุกคนต่างมีอดีต ทั้งดีและไม่ดีคละเคล้ากันไป
คำว่าอดีต คำนี้ของแต่ละคน และช่วงเวลาความรู้สึกนั้นก็แตกต่างกันออกไป
ขึ้นอยู่ว่า ขณะนั้น เวลานั้นที่เรียกว่าอดีตของแต่ละคนเป็นแบบไหน และทุกคนคงจะปฎิเสธไม่ได้ว่าตนเองเคยผ่านเรื่องราวมากมายทั้งทุกข์สุขผสมปนเปกันมา
วันนี้อยากมาพูดถึง คำว่าอดีต ในที่นี่ คือทุกความรู้สึก ไม่ว่าทุกข์หรือสุข มันเป็นสิ่งที่ผ่านเลยมาแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ อีกต่อไป
ให้เราเรียนรู้กับมันไป ว่าสิ่งใดที่ทำให้ยิ้มก็ให้เป็นความทรงจำที่งดงามกันต่อไป
ส่วนที่เป็นเรื่องราวที่อยากลืมแต่กลับจำ ยิ่งพยายามลืมก็ไม่เคยสลัดความทรงจำอันแสนเจ็บปวดและผิดพลาดออกไปได้เสียที
ให้เราย้อนมาคิดใหม่ ว่าจากเหตุการณ์เล่านั้นเราได้เรียนอะไรกับมันมากน้อยแค่ไหน แล้วปรับปรุงมันเสีย
เพราะหากเราย้อนเวลากลับไปได้ เราก็ยังคงวนเวียนทำผิดพลาดแบบเดิมๆแล้วล่ะก็... อย่าเหนื่อยทำผิดเรื่องเดิมๆซ้ำๆเลย
ยิ่งซ้ำร้ายไปกว่านั้น เราไม่ได้เวลาย้อนกลับไปทำผิดกับคนเดิมหรอก แต่เราไม่ยอมทิ้งอดีตและเรียนรู้มัน จนทำให้ความรู้สึกผิดพลาดนั้นเป็นตราบาปหรือโซ่ตรวนพันธนาการชีวิตเราจนเราไม่สามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่
และเราก็อาจจะต้องมานั่งเสียใจที่เราทำแบบเดิมคิดแบบเดิม กับคนใหม่ กับชีวิตใหม่ๆของเรา และผิดพลาดเหมือนเดิม แล้วเราก็มานั่งด่าทอตัวเองว่า เห็นไหมในที่สุดก็เป็นแบบเดิม...
คือเมื่อความคิดเรายังถูก คำว่า " อดีต "พันธนาการไว้ เป็นดั่งโซ่ตรวนผูกไว้ไม่ให้ไปไหน เราก็จะไปไหนไม่ได้เช่นนั้น จริงๆ ตามที่เราพูดกรอกหูตัวเองเช่นนั้น
เอาใหม่ เราต้องเริ่มคิดใหม่ เริ่มที่เราเลย
สิ่งที่จะหนุนจิตชูใจกันในวันนี้นั้น คือให้เราได้มีกำลังใจให้ก้าวข้ามผ่าน มันให้ได้ แม้มันจะยาก แต่คุณทำได้ (ให้กำลังใจตัวเอง ) ยิ้มให้ตัวเองหนึ่งที่
จงหักโซ่ตรวนในตัวคุณนั้นออกเสีย เสรีภาพ รออยู่
ไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากใจเรายอมและยินดีที่จะออกมาเอง และรับเอาสิ่งใหม่ๆ
แล้วเราจะช่วยได้ทั้งตัวเองและผู้อื่น
เป็นกำลังใจให้นะคะ "อดีต " มันคือบทเรียนที่ดีเสมอ...
คำหนุนใจ 14.7.20
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
