6 ก.ย. 2020 เวลา 09:16 • นิยาย เรื่องสั้น
#เรื่องของนายนวล
ยายนวล ก้าวเท้าลงจากรถทัวร์ปรับอากาศ ลงมายืนบนพื้นถนน สายตามองกวาดไปรอบๆ บริเวณสถานีรถทัวร์ประจำจังหวัด
🍅🍅🍅
ทุกทุกสิ่งทุกทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปหมด ดูทันสมัยขึ้น สะอาดเรียบร้อยขึ้น และเมื่อดูจากการแต่งตัวของผู้คนที่เดินผ่านไปมา ดูดีขึ้นมาก บรรยากาศผิดกับแต่ก่อนที่ เราต้องระวังตัว เป็นอย่างมาก
เธอก้มลงดูนาฬิกาข้อมือ เป็นเวลาเกือบเที่ยง แล้วตัดสินใจว่า ไปทานมื้อเที่ยงที่บ้านน้าเจน ดีกว่าที่จะแวะทานตามร้านข้างทาง. 🍉 🍉 🍉 🍉 🍉
เป็นเวลากว่า สองปีที่เธอพยายามหางานทำในกรุงเทพฯ หลังจากที่ถูกปลดออก งานหายากมาก พอหาได้ อยู่ได้ไม่นานก็ต้อง ออก
ไม่ลาออกเอง ก็ถูกให้ออก 🏖️ 🏖️ 🏖️ 🏖️
ด้วยตัวเลขอายุของเธอที่ฉิวเฉียดกับเกณฑ์สูงสุดที่เขาตั้งไว้ในการรับสมัครงาน ทำให้เธอเริ่มมองหา 🎈 🎈 🎈 ทางอื่นที่จะทำรายได้ให้กับตัวเอง แทนที่จะเป็นลูกจ้างกินเงินเดือน ในแบบที่เคยทำมาตลอดชีวิต
เดินข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม เพื่อขึ้นรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ตามที่น้าเจนอธิบายมาทางโทรศัพท์เมื่อคืนนี้ พอก้าวเท้าขึ้นฟุตบาท เงยหน้าขึ้น สายตาก็ประสพกับหญิงสาวร่างท้วม ใส่แว่นสายตา ซึ่งกำลังมองยายนวลอยู่พอดี
ตรงหน้าของหญิงผู้นั้นมีโต๊ะขายสลากกินแบ่งรัฐบาล ทั้งแบบเป็นชุด และ เป็นใบ
ข้างข้างโต๊ะสลากมีเก้าอี้ตัวหนึ่ง วางตระกร้าพลาสติก ใส่ขนมปังนานาชนิด วางขาย
ยายนวลยิ้มให้ เธอก็ยิ้มตอบ สังเกตุเห็นในมือของเธอ มีเข็มฟัก กำลังถักเสื้อ อยู่
⛱️⛱️⛱️⛱️ ยายนวล หัวเราะออกมาเบาเบา ให้กับตัวเอง เพราะนี่คือ ระดับของธุรกิจ ที่เธอวาดหวังมาจากกรุงเทพฯ คือ
ขอให้รายได้ พออยู่ได้ และมีชีวิตอยู่อย่างสงบ พอเพียง สภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้ ครบสูตร
ตามที่น้าเจน แนะนำมาทีเดียวเชียวแหละ
คือ ทดลองขายอะไรไปก่อน ดูว่าจะขายได้ดีไหม ถ้า หากไม่ได้ 🔥 🔥 🔥 ถึงขาดทุน
ก็ยังพอรับได้สบาบสบาย และถักเสื้อไปด้วย จะได้มีสมาธิ
เริ่มจากระดับนี้ไปก่อน เพื่อเรียนรู้การค้าขาย และก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะพัฒนาต่อไปได้
อ่านแล้วชอบ โปรดตามอ่านตอนต่อไป
กดไลค์ ให้ด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ
โฆษณา