รูปลักษณ์ภายนอก และสิ่งที่เราแสดงให้คนอื่่นๆ เห็น
มีความสำคัญขนาดไหน
นิทานปรัมปราของชายตาบอด
เรื่อง เสื้อซ่อนพุง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีผู้ชายอวบ เอ๊ะ หรือว่าอ้วน
เอาเป็นว่า เขามีเนื้อ และมีท้องยื่นๆ นำหน้าเวลาที่เดินเสมอๆ
แม้สายตาผู้ชายอย่างเราๆ จะเห็นเขาเป็นชายวัยกลางคนตุ้ยนุ้ยธรรมดาๆ
แต่ว่า...
สำหรับเขาแล้ว มันทำให้เขาไม่มีความมั่นใจเลย
เวลาเห็นคนน่ารักอยากเข้าไปทักอยากทำความรู้จักก็ชะงักเมื่อจับพุงตัวเอง
พอเห็นสาวไม่มีที่นั่งจะลุกขึ้นให้ก็ต้องสะดุดเพราะกลัวโชว์พุงที่เพิ่งจุกจากการกินข้าวมา
เขากลายเป็นผู้ชายที่เร้นกายในซอกหลีบ ไม่อยากให้ผู้คนใดมองเห็นรูปร่างของเขา (เอาจริงๆ ที่เขาหลบๆ ซ่อนๆ นี่ทำให้ทุกคนรังเกียจเขามากกว่าเสียอีก)
เขาใช้ชีวิตอย่างมืดมนหดหู่จนกระทั่งวันหนึ่ง
"เอ้าเร่เข้ามาเร่เข้ามา เสื้อพิเศษใส่แล้วดูหุ่นดี พุงหนีโดยไม่ต้องวิ่ง ใครอยากรู้อยากลองเร่เข้ามา"
เหมือนเสียงนางฟ้าจากสวรรค์ฟาดเข้ากลางใจ เขาไม่รอช้าวิ่งเข้าไปและขอซื้อเสื้อซ่อนพุงทันที
ว่าแล้วก็สวมซะทะมัดทะแมงตะแคงมองกระจก โอ้โห ตอนนี้เราหุ่นดีขึ้นกว่าเดิมอีก
หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปทักทายผู้คนมากหน้าหลายตา ไม่ว่าจะสาวสวยสาวแก่หรือแม่ม่าย
เขามีความสุขกับชีวิตและความมั่นใจขึ้นมาก จนกระทั่งวันหนึ่ง แม่สาวน้อยที่เขาคุยด้วยก็ทัก
"อุ๊ยพี่ หนูเอาจับเสื้อเจอเนื้อพี่เต็มๆ เลย
นั่นพุงพี่เหรอ"
ข่าวพุงพุ่งแพร่สะพัดกระจัดกระจายดังไฟลามทุ่ง ทุกคนรู้ว่าเขายังมีพุง
หลายคนเริ่มลาจากและตีตัวออกห่าง บ้างก็มองว่าน่าเกลียด บ้างก็ว่าไม่จริงใจ
ความมั่นใจและรอยยิ้มที่มีหายไป เขากลับมาสลดหดหู่อีกครั้ง ออกจะมากกว่าเดิมด้วย เขาเดินก้มหน้าตามองพื้นเป็นเวลาหลายวัน
จนมีเสียงไพเราะอ่อนหวานมาทักทาย
"อ้าวพี่ เป็นอะไรล่ะ" สาวน้อยคนหนึ่งเอ่ยทักทาย
หลังจากที่เขาอ้ำอึ้งสักพักไม่รู้จะทำตัวอย่างไร ทั้งสองคนก็ได้พูดคุยกัน
การสนทนาดำเนินไปอย่างปกติดังปุถุชนจนเขาสงสัยกับตัวเอง
"เราอ้วนขนาดนี้เขาก็ยังคุยกับเราดีนี่หว่า"
สาวน้อยเดินจากไปหลังคุยจบ ก็มีสาวแก่เดินมาทักทาย
"อ้าวพ่อหนุ่ม กำลังจะไปไหนล่ะ แบ่งขนมยายไปกินหน่อยไหม" คุณยายคุยออกรสอย่างเมามันไม่ต่างจากขนมที่เอามาฝากแล้วจากไป
"ยังไงคนเขาจะมาคุยกับเรา คงไม่ได้เกี่ยวกับรูปร่างเราหรอกมั้ง" เขาคิดได้แบบนั้นและเดินกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม
หลังจากนั้นชีวิตของเขาก็มีความสุขในทุกๆ วัน
เราปฏิเสธไม่ได้เลยนะครับว่า คนเราน่ะมองกันที่ภายนอก
แน่นอนว่าภายในก็เป็นเรื่องที่สำคัญ แต่ถ้าเรายังไม่รู้จัก เป็นเพียงคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
รูปลักษณ์ย่อมต้องเป็นด่านแรกที่จะดึงดูดหรือผลักไสผู้อื่นอยู่แล้ว
ซึ่งคนในสังคมเราก็จะมีอยู่สามประเภท
1. ยึดติดและตัดสินกับสิ่งที่อยู่ภายนอก
หุ่นดี หล่อ สวย รวย คบได้ แต่พออะไรพร่องไปก็ตีตัวออกห่าง
ประเภทนี้ไม่สมควรจะคบค้าด้วยต่อไป
2.แม้ภายนอกจะทำให้ได้รู้จัก แต่คยกันที่ภายใน
คนประเภทนี้คบได้ แต่โอกาสที่จะรู้จักกัน ก็ต้องใช้ความดูดีในระดับหนึ่ง
3. แบบไหนก็มาคุยกันได้
คนนี้คือแบบไม่เลิกชนชั้นวรรณะ บางทีอาจสร้างความลำบากใจให้เพื่อนๆ วงคุณนายไฮโซเล็กน้อย
ซึ่งประเภทนี้ยิ่งน่าคบ เพราะจะมีมุมมอวชีวิตที่หลากหลาย
แต่สุดท้าย รูปลักษณ์หรือความดูดีภายนอก ก็เป็นการแสดงถึงความมีระเบียบ ปราณีต เอาใจใส่กับตัวเองเช่นกัน
และนั่นก็เป็นอีกจุดที่คนจะตัดสินคุณเมื่อแรกพบนั่นเอง
สนใจเสื้อซ่อนพุงสามารถติดต่อแอดมิน Martin ได้เลย (จะInbox หรือทักเฟสส่วนตัวก็ได้)
มีหลายไซส์หลายราคา พร้อมจัดส่งด้วยนะ
เวลาสั่งซื้อบอกว่ามาจากเพจนิทาน ก็เป็นการสนับสนุนเพจด้วยจ้าา
Martin Zen
#นิทาน #นิทานปรัมปรา #เสื้อซ่อนพุง #ดูดี #นิทานปรัมปราของชายตาบอด #ภาพลักษณ์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
