เรื่อง ปีศาจ 2 ตน พระโพธิสัตว์ และจอมมาร (โปรดระวังความรั่วก่อนอ่าน)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีปีศาจสองตัวอยู่ในนรกด้วยกันมานาน
มันก็ไม่เชิงว่าเป็นเพื่อนกันหรอก
เป็นคน...
เอ้ย!!!
เป็นปีศาจรู้จักกันมากกว่า
หลังจากที่ทั้งคู่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในนรกมานาน
นานเสียจนทั้งคู่ก็จำไม่ได้ว่าเพราะอะไรถึงต้องมาอยู่ที่นี่
ก็มีพระโพธิสัตว์มาโปรดสัตว์
ปีศาจมากมาย และเหล่าสัตว์ในห้วงนรกอเวนเจอร์
เอ้ย!!!
"อเวจี"
ก็หลุดพ้น ได้ไปเกิดใหม่
ไปจุติ
ไปให้พ้นๆ
จะไปอะไรก็ช่างเถอะ
เอาเป็นว่า ปีศาจสองตัวนี้ก็ได้ไปอยู่บนโลกมนุษย์
ทั้งคู่มีความสุขมาก
ไม่ต้องไปอยู่ในหม้อต้ม
ไม่ต้องมุดรั้วลวดหนาม (เดี๋ยวๆ)
ไม่ต้องไปนอนอัดกันในรถแคบๆ แล้วนอนซ้อนกัน (บอกว่าเดี๋ยว)
ไม่ต้องไปนอนให้เสือดำแทะเล่น (เออ จะพูดอะไรก็พูดเหอะ)
ไม่ต้องไปนั่งบนเฮลิคอปเตอร์ที่สปินแล้วร่วงลงมา (ยังไม่เลิกอีก)
มีเพียงแสงแดดร้อนที่แผดเผา
ซึ่งคาดว่าอนาคตคงจะร้อนขึ้นจนสามารถทอดไข่กับฝากระโปรงรถได้
ความประทับใจแรกของทั้งคู่คือ
"คนไทยคงไม่กลัวร้อนในนรก"
กลับมาเข้าเรื่องกันต่อ
ก่อนคนเล่าจะรั่วไปกว่านี้
ปีศาจทั้งสองมีความสุขบนโลกมนุษย์
ตนหนึ่งก็ใช้ชีวิตที่มีความสุขอย่างเต็มที่
เที่ยวได้เที่ยว บินลัดฟ้า ดำฝ่ามหาสมุทร ขุดทะลุถ้ำใต้พิภพ
กินได้กิน ชานมไข่เม็ด แฮมเบอร์เกอแป้งแบนๆ พิซซ่า ไก่ทอด หอยจ้อ บุฟเฟต์ บูชา เอ้ย!! ชาบู
ดื่มได้ดื่ม น้ำประปา น้ำอัดลม น้ำชา น้ำตาล สุรา ยาสตรีเบนโล น้ำเขียวๆ ที่กินแล้วตัวเรืองแสงได้
โอ้ว ช่างสุขีเสียนี่กระไร
จนคนเขียนยังสงสัยว่า...
ไปเอาเงินมาจากไหนมากมายขนาดนั้น
แต่ปีศาจอีกตน...
ก็ซาบซึ้งในความสุขที่ต่างจากนรกนั่นล่ะ
และด้วยความปลื้มปิตินี้เอง
ปีศาจตนนี้จึงช่วยเหลือผู้ที่ลำบาก
คนที่เจอเรื่องเลวร้าย
จิตใจต้องการการเยียวยา
ก่อนที่กัญชาจะมา
มีงานเพื่อสังคมตรงไหน...
ไป
มีงานการกุศลตรงไหน...
ช่วย
จนสงสัยเหมือนกันว่า...
ไปทำอะไรเงินถึงเยอะแยะ
แน่นอนว่าพระโพธิสัตว์ไม่มีเงินกู้เก็บดอกแน่ๆ (ยังไม่เลิก)
แต่ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์
ที่ใดมีสุข ก็เสียสุขได้เช่นกัน
จอมมารได้ปีนขึ้นมาจากนรกในรูเล็กๆ ที่เรียกว่าท่อระบายน้ำ
ไอ้อุโมงค์ที่มีขยะอุดตันนั่นล่ะ
พอมุดมาเสร็จ
ก็แทรกมาตามร่องของกระเบื้องฟุตบาทที่ได้มาตรฐาน
"ข้ามาตามพวกเจ้ากลับแล้วววววว"
แล้วจอมมารก็ไล่ตาม
ไล่จับ
ไล่ดึง
ทั้งสัตว์นรก
เปรต ผี วิญญาณ ปีศาจ ยมฆูต
ทั้งหมดต่างวิ่งหนีราวกับสุนัขหนีเทศบาล
ราวกับพ่อค้าหาบเร่หนีเทศกิจก็ไม่ปาน
แต่ก็ไม่พ้นอำนาจของจอมมารผู้มีฤทธิ์มาก
ปีศาจตนหนึ่งถูกพาตัวกลับขณะนั่งไพรเวทเจ็ท
อีกตนหนึ่งถูกพาตัวกลับขณะกำลังตักอาหารให้คนยากจน
ทั้งคู่กลับมาตกระกำลำบากที่นรกอีกครั้ง
คราวนี้ระบบทำความร้อนในนรกถูกพัฒนาขึ้นเพื่อสู้กับประเทศไทย (พอๆ)
ปีศาจตนหนึ่งก็โอดครวญ
บ่น
ทรมาน
และคิดถึงชีวิตที่ผาสุข
คิดแล้วคิดอีกจนอกแตก
แต่อยู่ในนรกแม้ร่างกายจะเป็นเช่นไรก็ไม่ตาย
ต้องทนรับความเจ็บปวดที่อกแตกต่อไป
ปีศาตอีกตนทุกข์ทรมานเช่นกัน
แต่มันเคยอยู่มาแล้ว
มันก็ต้องทนให้ได้
มันตั้งมั่น
ตั้งใจอธิฐานให้คนอื่นได้สิ่งดีๆ
มีความสุข
ไม่ต้องมาทนทุกข์เช่นมัน
เวลาผ่านไป
พระโพธิสัตว์ผ่านมาอีกครั้ง
และตกลงกับจอมมาร
ขอให้ปล่อยปีศาจบางตนไป
พระโพธิสัตว์รับรู้ได้ถึงจิตภาวนาของปีศาจ
จึงได้พาปีศาจตนนั้นไปด้วย
ส่วนอีกตนน่ะเหรอ
ก็ยังอกแตก แผลไม่หาย
เลือดพุ่งอะปิ๊ด อะปิ๊ด
อยู่ในนรกต่อไปนั่นเอง
เรื่องราวก็จบสักที
ซึ่งถ้าจริงๆ แล้วเล่าแบบสรุป
ไม่เล่นมุข
ไม่ยืดเยื้อ
คงจะสั้นกว่านี้มาก😂😂
มาเข้าสาระกัน
คนเราเมื่ออยู่ในความลำบาก
หรือความเคยชินของชีวิตในรูปแบบหนึ่ง
พอถึงจุด ก็จะรู้สึกเฉยๆ
รู้สึกว่าเป็นเรื่องธรรมดา
จนกระทั่งวันหนึ่ง เรามีโอกาสได้สิ่งที่ดีกว่า
ได้ไปในที่ๆ ไม่เคยไป
ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ
แน่ล่ะว่า มันจะรู้สึกหวือหวา
สนุกสนาน
ตื่นเต้น
จนบางคนก็หลงไหลมัวเมาไปกับมัน
ในขณะที่บางคนรู้สึกขอบคุณ
ซาบซึ้ง กับสิ่งใหม่ๆ
และประสบการณ์ที่ได้รับเหล่านั้น
พร้อมทั้งยังเปิดโอกาสให้คนอื่นๆ
ได้มีประสบการณ์ หรือได้รับสิ่งดีๆ
แบบที่ตนได้โอกาสเช่นกัน
แต่แล้วชีวิตของเรา
มีขึ้นย่อมมีลง
บางครั้งอาจจะกลับไปเหมือนเดิม
บางครั้งอาจจะกลับไปแย่กว่าเดิม
คนบางคนอาจก่นด่า
โทษโชคชะตา
คิดถึงคืนวันที่สวยงาม
ในขณะที่บางคนรับสภาพ
แต่ก็ยังพยายามถีบตัวเอง
รักษาจิตใจ
และความตั้งใจที่ดีของตน
รวมถึงดิ้นรนเพื่อที่จะหลุดออกมาจากชีวิตตรงนั้น
คุณต้องเลือกตัวเลือกเหล่านี้ทั้งชีวิตล่ะครับ
ว่าแต่...
คุณเลือกที่จะแชร์เรื่องนี้ต่อหรือเปล่า
Martin Zen
ป.ล. หาภาพไม่โดนเลยแฮะ
#นิทานปรัมปราของชายตาบอด #martinzen
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
