เล่าประสบการณ์หนีตำรวจสลายการชุมนุม
เมื่อคืนนี้ผมและทีมงานอีก 2 คนอยู่ในเหตุการณ์การระหว่างที่มีการสลายการชุมนุม เลยอยากจะมาเล่าบรรยากาศในนั้นเพื่อแบ่งปันเป็นวิทยาทาน เพราะเหตุการณ์สลายการชุมนุมแรงๆแบบนี้ไม่ได้มีกันบ่อยๆ (เมื่อคืนมีการสลายการชุมนุมโดยตำรวจซึ่งมีทั้งโล่ กระบอง ปืนฉีดน้ำแรงดันสูง และแก๊สน้ำตา)
เรื่องของเรื่องคือตอนเย็นของวันศุกร์ผมพาน้องๆทีมงานไปลงพื้นที่ดูสถานการณ์ในม็อบบนสกายวอล์คบริเวณสถานีสนามกีฬาแห่งชาติ ก็เดินวนๆดูสถานการณ์ไป ทุกอย่างปกติดี ตั้งแต่ช่วง 5 โมงเย็น จนถึง 6 โมงและ 1 ทุ่มกว่าๆ ไม่มีการปะทะใดๆ และไม่มีอะไรรุนแรงเกิดขึ้น
จนถึงช่วงน่าจะสักประมาณ 1 ทุ่มครึ่ง เริ่มมีเสียงชุลมุน มีมวลชนเริ่มลุกขึ้นวิ่งไปบางส่วนแล้ว แล้วม็อบก็เริ่มส่งเสียงเฮกันโดยไม่ได้นัดหมาย ผมถามคนข้างๆว่ามีอะไรเกิดขึ้น ก็ไม่มีใครรู้ แค่ส่งเสียงเฮแบบฮึกเหิมตามคนข้างหน้าไปอย่างนั้นเอง ผมเลยตัดสินใจเดินไปดูแถวๆสยามพาราก้อน ซึงเป็นบริเวณแรกที่เขาเริ่มสลายการชุมนุมกัน
เห็นพวกตำรวจเริ่มเอาโล่ และกระบองตั้งเป็นแถวเรียง และผู้ชุมนุม จำนวนกว่า 500 คนวิ่งกรูกันเข้ามาเพื่อยันกับตำรวจ มีการเอาแผงกั้น และร่มมาช่วยกันงัดกับแนวตำรวจที่ยืนเรียงรายกันเป็นแถวด้วย เด็กๆชุดนักศึกษา ชุดนักเรียนอะไรพวกนี้วิ่งมากันเยอะมาก ห้าวมากๆ เป็นภาพที่ไม่คิดว่าจะเจอจริงๆ ใจมันได้
แล้วสักพักก็มีการเอารถปืนฉีดน้ำแรงดันสูงที่จอดแสตนด์บายอยู่ใกล้ๆก็เริ่มเคลื่อนไหว (จริงๆรถปืนฉีดน้ำนี้ไม่ได้เพิ่งเอามาวันนี้วันแรกนะครับ ผมเห็นเขาเอามาจอดแสตนด์บายไว้ใกล้ๆจุดที่มีการชุมนุมเกือบทุกวัน เมื่อวันที่ 14 ตุลานั้นก็เอามา แต่ไมได้ใช้ มีการจอดแอบไว้ตรงใกล้ๆตลาดเทเวศร์)
จากนั้นก็มีการเตือนว่าจะยิงน้ำใส่ก่อนประมาณ 5 นาที และก็เริ่มยิงน้ำใส่พื้นเพื่อไล่ให้ผู้ชุมนุมออกไปจากแนวการปะทะ ผู้ชุมนุมก็เอาร่มมากางเพื่อป้องกัน น้ำนี้เป็นน้ำผสมสารเคมีนะครับ ใครโดนไปแล้วคันแน่นอนเป็นพิษกับร่างกาย ไม่ใช่แค่น้ำเปล่าๆ อย่าไปคิดว่าแค่น้ำดับเพลิง น้ำมันแรงมาก มีคนหนึ่งโดนน้ำฉีด กระเด็นเลย เหมือนเห็นฉายภาพซ้ำที่ตำรวจฮ่องกงยิงปืนฉีดน้ำใส่ม็อบน่ะ
ผมเห็นท่าไม่ดีก็เลยต้องรีบดึงน้องๆออกจากพื้นที่ เลยต้องรีบหาทางเดินออกจากตรงนั้น (ผมไม่ได้เข้าไปใกล้เกิน ก็เลยเดินเหินได้ค่อนข้างสะดวก และคนแถวๆนั้นก็เริ่มชุลมุนกันแล้ว) เพราะไม่อยากให้น้องๆทีมงานได้รับบาดเจ็บ หรือถูกวิ่งชน ถูกเหยียบแข้งขาอะไรแบบนี้
ก็เลยเริ่มจะวิ่งบ้างละ กึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับมาได้ถึงตรงแถวๆหน้าหอศิลป์ (BACC) จะไปขึ้น BTS ออกจากพื้นที่ ปรากฏว่าสถานีปิด ดีว่าแถวๆนั้นยังไม่มีการชุลมุนกันเกิดขึ้น คนแถวนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีการสลายการชุมนุม บอกคนแถวนั้นก็ไม่มีใครเชื่อ วิ่งสวนกลับไปดูกันอีก
ผมเลยพาน้องเขาเดินไปทางหัวช้าง คนก็ยังทยอยพากันเดินสวนทางเข้าไปเรื่อยๆ ผมเดินไปจนถึงสะพานข้าม ก็เริ่มมีรถพยาบาล รถตำรวจ รถหวออะไรพวกนี้ประมาณ 10 คันขับสวนเข้าไปทาง Siam Discovery แล้ว คือ ณ จุดนั้น รู้สึกได้แล้วว่าสถานการณ์ไม่ดีแน่ๆ เลยรีบเดินหาทางออกจากจุดนั้น
เพราะไม่ต้องการให้ใครโดนลูกหลง คือตรงนั้นน่ะ แม้ว่าจะไกลจากจุดที่มีการสลายการชุมนุม แต่ตอนที่ตำรวจมาคนฝ่ายผู้ชุมนุมเขา ไม่ว่าจะการ์ด และคนธรรมดาก็มีอารมณ์โกรธตำรวจกันแล้ว มีอยู่ช่วงหนึ่งใกล้ๆใต้ BTS ราชเทวี มีเหตุชุลมุนขนาดเล็กๆด้วย ผู้ชุมนุมวิ่งเฮเข้าไป (ผมไม่ได้ตามไปดู ไม่แน่ใจว่าเขาเฮกันวิ่งไปขวางรถตำรวจหรือไม่)
แต่น้องทีมงานคนหนึ่งเริ่มร้องไห้กันแล้ว เพราะกลัว และไม่เคยเจออะไรแบบนี้ เลยต้องพาน้องเข้าไปหลบที่ซอยพญานาคก่อน แล้วก็ต้องนั่งปลอบอยู่พักใหญ่ๆ บวกกับหลบฝนด้วย เลยได้นั่งดูสถานการณ์อยู่ใกล้ๆแถบนั้น เจอคนมากมายที่เดินกลับออกมาแล้วทำของตกหายในช่วงชุลมุน ถือว่าเป็นประสบการณ์นานๆครั้งจริงๆครับ
** แล้วจากนั้น หลังจากที่ผมออกจากพื้นที่ไปได้ไม่นานนัก ตำรวจก็เริ่มกระชับพื้นที่เข้าไปยังตัวบริเวณ ทั้งบนสกายวอล์ค และบริเวณหน้า Siam Discovery จนสามารถควบคุมพื้นที่ได้ประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆเกือบ 3 ทุ่ม จากนั้นทุกอย่างก็สงบลง
ปล. เล่าผ่านตัวหนังสืออาจจะไม่ตื่นเต้นเท่าสถานการณ์จริงนะครับ แต่แอบบอกเลยว่า น้องทีมงานคนหนึ่งตัวสั่นแรงมาก เพราะกลัว กลัวหลายๆอย่าง ทั้งตำรวจ ทั้งผู้ชุมนุม มันเหมือนอารมณ์ผวามากกว่า สำหรับคนที่เพิ่งเจออะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก ยิ่งถ้าเป็นคนเซนซิทิฟด้วย ยิ่งน่าจะสะเทือนใจ อันนี้คือเท่าที่ผมยืนสังเกตอาการน้องเขา ระหว่างคุยกันนะ
บรรยากาศก่อนการสลายการชุมนุมครึ่งชั่วโมง
- 84
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
