Lost time The Series⌛

เ ว ล า ที่ ห า ย ไ ป

#Ep2...นาฬิกาที่หายไป

ปรี้ดดดดดดด..........

ตอย สู้ ๆ ตอย สู้ ๆ ตอย สู้ ๆ💃💃💃

สีแดงสู้ ๆ สีแดงสู้ ๆ

ข้าวน้อย สู้ ๆ ข้าวน้อย สู้ ๆ 💃💃💃

สีฟ้าสู้ ๆ สีฟ้าสู้ตาย....สีฟ้าไว้ลาย

ไว้ลายสู้ ๆ

เสียงเชียร์ดังสนั่น หลังจากครูบีเป่านกหวีดปล่อยตัว วิ่งแข่ง 4x50 เมตรชาย รุ่นอายุไม่เกิน 10 ปีในงานกีฬาสีประจำปีของโรงเรียน

เอพริล ซายน์ และโต๊ะ เชียร์ลีดเดอร์ทีมสีแดง อยู่ในชุดกระโปรงสั้น เสื้อแขนกุด แต่งหน้าเข้มจัดจนขอบตาเหมือนหมีแพนด้าไม่ได้นอน

จะฝีมือใครได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่ครูปัทม์

ครูนาฏศิลป์ของโรงเรียนเรา

ด้านกองเชียร์ฝั่งสีฟ้า มี DM นำร้องเพลงเชียร์ยืนปนอยู่กับพวกพี่ ๆ

ป.6

โดยมีอันทำหน้าที่เสิร์ฟน้ำกับขนม

ส่วนแว่นกับธีร์นั่งร้องเพลงเชียร์อยู่

บนสแตนด์

สถานการณ์ในลู่วิ่ง

ตอนที่เริ่มออกสตาร์ทไม้หนึ่ง ตอยวิ่งออกนำไกลพอสมควร โดยมีนักวิ่งของสีเหลืองจี้ตามมาติด ๆ

ส่วนข้าวน้อยตัวแทนสีฟ้า รั้งท้าย

"แว่น เราว่าสีเราชนะแน่ว่ะ"

"เฮ้ย ธีร์ เธอนี่ตาถั่วหรือไง ดูดิ

ข้าวน้อยยังวิ่งรั้งท้ายอยู่เลย ไม้สอง

ไม้สามจะไล่สีแดงทันเหรอ"

"ไอ้พวกสีเหลือง เราไม่กลัวหรอก

ไม้สอง ไม้สาม มันไม่เร็ว สู้อาร์ต

ไม้สองเราไม่ได้แน่ ไหนจะไก่ไม้สาม

สีเราอีก เร็ว ๆ ทั้งนั้น" ธีร์มั่นใจ

"แต่เธออย่าลืมว่าตอยวิ่งเร็วสุดนะ เวลาเราวิ่งเล่นกัน ไม่มีใครวิ่งทันตอยสักคน" แว่นย้ำ

"แต่แว่น แกอย่าลืม แกดูโน่น ...

แกเห็นไหม ใครวิ่งไม้สุดท้ายให้สีแดง"

แว่นหันไปมองที่ลู่วิ่งด้านติดสแตนด์เชียร์ ...แล้วหลี่ตา พร้อมขยับแว่นนิดนึง..🧐

" เฮ้ย นั่นมันเฉื่อยนี่หว่า ...

สีแดงมันไม่มีคนแข่งแล้วเหรอวะ เอาเฉื่อยไปวิ่ง เอาเต่าไปปล่อย น่าจะไวกว่านะ เราว่า...555"

สองคนต่างหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน😂

📢"ชนะเลิศเหรียญทอง การแข่งขันวิ่ง4x50เมตรชายรุ่นอายุไม่เกิน10 ปี

ได้แก่ ทีมสีฟ้า.....แถ่น แทน แทนนน

เสียงดนตรีเพลงชัยชโยของโรงเรียนดังขึ้นพร้อม ๆ กับภาพนักกีฬาทีมสีฟ้า

ข้าวน้อย อาร์ต ไก่ และท้อป ขึ้นไปบนโพเดียม ยืนรับเหรียญทอง ด้วยรอยยิ้มเต็มหน้ากันทุกคน

ขณะที่ ครูเสกสรรค์ คุณครูวิชา สปช.กำลังจับภาพถ่ายรูปทีมชนะเลิศ

อาร์ต ก็แอบหันหน้ามาทางซายน์ พร้อมยกเหรียญขึ้นอวด พลันยิ้มหวานให้หนึ่งครั้ง แต่ซายน์กลับทำท่าทางเบะปาก ทำนองว่า..

"เชอะ มายิ้มให้เราทำไม นี่เราอยู่คนละสีกันนะ"

ห้องเรียน⭐

หลังจบงานกีฬา ขณะที่นักเรียนที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์และนักกีฬา ต่างคนต่างเปลี่ยนชุดเตรียมตัวกลับบ้าน ก็มีเสียงดังมาจากครูเพ็ญศรี คุณครูภาษาไทย

ที่ขึ้นชื่อเรื่องความดุอย่างมาก

"อร้ายยยย นี่พวกเธอ...

พวกเธออย่าเพิ่งไปไหนกันนะ ครูต้องตรวจกระเป๋าพวกเธอก่อน"

"มีอะไรเหรอคะ ครูเพ็ญ"

เสียงครูกู้ด ครูวิชาภาษาอังกฤษ

ถามขึ้น

"จะอะไรล่ะคะ ครูกู้ด เมื่อกี้

คุณประวิตร ผู้สนับสนุนกีฬาสีโรงเรียนเรา บอกท่าน ผอ. ว่า นาฬิกา ที่วางไว้บนโต๊ะรับแขก หายไป" ครูเพ็ญศรีทำหน้าขึงขัง

"เดี๋ยวนะคะ นาฬิกาคุณประวิตร

หายที่โต๊ะรับแขก ตรงนั้นไม่น่ามีนักเรียนเดินเข้าไปนะคะ ไม่น่าจะเกี่ยวกับนักเรียนพวกนี้นะพี่เพ็ญศรี"

"หยุดเลยค่ะ ครูกู้ด อย่ามาออกตัวแทนเด็ก ๆ ยังไงพี่ก็ต้องค้นนักเรียนทุกคน เดี๋ยวท่านประวิตรจะว่าเอาได้

ว่าทางโรงเรียนเราไม่ใส่ใจท่าน"

ครูเพ็ญศรียืนยัน

ครูกู้ดได้แต่ทำหน้าเบื่อ ๆ แล้วก็หันมาพยักหน้ากับเด็ก ๆ ว่า ยอม ๆ ไปเถอะ

ห้อง ผอ.⭐

"ใจเย็น ๆ นะครับคุณประวิตร เดี๋ยวผมให้ครูเพ็ญจัดการให้ เดี๋ยวคงหาพบถ้ามีเด็กนักเรียนเอาไป"

"นี่ถ้าเป็นนาฬิกาผมเอง ผมไม่ว่าหรอกนะครับท่าน ผอ.

ผมมีเงิน ผมซื้อใหม่ได้ แต่นาฬิกาเรือนนี้มันไม่ใช่ของผม"

"ผมยืมเพื่อนมาาา"

ขณะที่ ผอ.กำลังทำหน้าเคร่งเครียดอยู่นั้น มีเสียงแทรกเบา ๆ จากครูคนหนึ่งที่ยืนห่างออกไปด้านประตูห้อง

"มีเงินเยอะ ทำไมไม่ซื้อนาฬิกาใช้เพื่อนไปเลยวะ จะมานั่งบ่นทำไม"

"พูดเบา ๆ ครูใจดี"

เสียงครูภา ดุครูใจดี ที่พูดแทรกโดยไม่ดูตาม้า ตาเรือ

บ้านเอพริล⭐

"แม่ป๋อม นี่มันก็จะค่ำแล้วนะคะ กีฬาสีน่าจะแข่งจบนานแล้ว ทำไมเด็ก ๆ ไม่กลับมาซะที น้อยชักจะเป็นห่วงแล้วสิ"

เสียงแม่น้อย แม่ของแว่นบ่นกับแม่ป๋อมแม่ของเอพริล

"เดี๋ยวอีกชั่วโมงถ้ายังไม่มากัน พี่จะให้พ่อชัช ไปตามนะคะ แม่น้อยใจเย็น ๆ"

ร้านค้าลุง ช.⭐

"ลุง ๆ ....

พวกโต๊ะกับธีร์ยังไม่กลับมาจากงาน

กีฬาอีกเหรอคะ"

"ยังเลย นี่ลุงก็รอไอ้โต๊ะมันอยู่เหมือน

กัน" "กีฬาสีนี่มันมีแข่งรอบค่ำด้วยรึไง

วะ กรีน"

กรีน เป็นเพื่อนคนเดียวในแกงส์โรตีหวานน้อยใส่นมไม่ใส่ไข่ ที่ย้ายตามพ่อ แม่ไปเรียนในกรุงเทพ นาน ๆ ถึงจะได้กลับมาบ้านยายสักที

กลับมาทุกครั้ง กรีนก็จะรีบวิ่งมาร้านขายข้าวแกงลุง ช. ป้าตา พ่อแม่ของโต๊ะอู้ เพื่อมาหาแกงส์เพื่อนรักให้หายคิดถึง

ห้องเรียน⭐

"ตกลง ไม่เจอใช่ไหมคะ พี่เพ็ญ"

เสียงครูกู้ด พูดกับ ครูเพ็ญศรี หลังจากครูเพ็ญค้นนักเรียนกลุ่มนี้จนครบทุกคน แต่ก็ไม่พบของที่หายไป"

" เอาล่ะ พวกเธอกลับกันได้แล้ว

เดี๋ยวครูไปส่งเอง นี่ก็จะค่ำแล้ว พ่อ แม่พวกเธอคงเป็นห่วงมากแน่ ๆ เลย"

ครูเพ็ญมองตาม ด้วยสายตาไม่หายสงสัย ขณะที่ครูกู้ดพาเด็ก ๆ ขึ้นรถเพื่อพาไปส่งบ้าน

ห้อง ผอ.⭐

"อะไรนะครู ตกลง หานาฬิกาคุณประวิตรไม่เจอเหรอ แล้วใครเป็นคนเอาไปเนี่ย"

ผอ. บ่นเป็นหมีกินผึ้ง ทำหน้าเครียดอย่างหนัก

ขณะที่ ทุกคน กำลังนิ่งคิด ว่าจะเอายังไงต่อดีกับเรื่องนี้

อยู่ ๆ ก็มีเด็กนักเรียนคนหนึ่ง เดินเข้ามาพร้อมกับครูบี

"ท่าน ผอ.ครับ ผมคิดว่าผมรู้แล้วล่ะครับ ว่าใครเป็นคนเอานาฬิกาคุณประวิตรไป" ครูบีพูดขึ้น

"ใคร ใครเอาไป ครู.."

"เอ้า ไก่ เธอเห็นอะไร เธอพูดให้ท่าน ผอ. ฟังสิ"

" ตอนผมไปล้างหน้า ล้างตัว ที่ก๊อกน้ำหลังโรงเรียน พอดีเสื้อผมเปื้อน ผมเลยถอดซักน้ำ จนเพื่อน ๆ เดินกลับไปหมด เหลือผมอยู่คนเดียว"

"ผมหันไปเห็นลุงภารโรง เดินลงมาจากห้อง ผอ. ครับ ในมือแกถืออะไรสีทอง ๆ วาว ๆ จนสะท้อนแสงแดดมาเข้าตาผมเลยครับ"

ผอ.ทำหน้าแดงฉานพร้อมตะโกนขึ้นว่า "อ้าวเวรแล้ว.......ไอ้ตู่"

"โรตีหวานน้อยใส่นมไม่ใส่ไข่ 5 อันครับบัง" เสียงตอยสั่งโรตีกับลุงบัง

แมน พ่อค้าขายโรตีขาประจำ

เด็กทั้ง 6 คน มานั่งบนเครื่องออกกำลังกายที่ ลานกีฬาต้านยาเสพติดของหมู่บ้าน ซึ่งเป็นที่วิ่งเล่นประจำในทุก ๆ เย็นวันเสาร์ของพวกแกงส์โรตีฯ

"นี่เฉื่อย เห็นอันบอกว่า สีนายแพ้เพราะนายวิ่งช้ากว่าเต่าขาหักอีกเหรอ...555" กรีนหยอกเพื่อน พรางหัวเราะคลอไปกับเสียงหัวเราะของอัน

"ก็เราบอกครูแล้ว ว่าเราไม่แข่ง ไม่แข่ง เราวิ่งช้า ยังจะให้เราแข่งอีก

ครูใจดียังจะบังคับบอกว่า อ้วน ๆ แบบนี้ ลงไปวิ่งบ้างจะได้ผอม..."

เฉื่อยพูดพร้อมทำหน้าเบื่อ ๆ ทั้งที่ปากก็เคี้ยวโรตีจนนมข้นหวานไหลออกมาจากมุมปาก

DM เห็นนมข้นไหลออกมาจากปากเฉื่อย เลยรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาทำท่าจะเช็ดให้........แต่

"เฮ้ย...กินให้มันดี ๆ หน่อยเฉื่อย เราไม่ชอบคนกินมูมมามนะ บอกไว้ก่อน" เสียงโต๊ะอู้ดุเฉื่อย ทั้งที่ตัวเองก็เคี้ยวเสียงหงุบหงับ ไม่แพ้กันกับเฉื่อย

ไม่ทันที่ DM จะได้เช็ดคราบนมข้น เฉื่อยรีบเอามือป้ายนมที่มุมปาก แล้วเอานิ้วมาดูดจนนมข้นหายเกลี้ยง.....

"บ๊วบบบ"(เสียงเฉื่อยดูดนิ้ว)

DM เลยต้องรีบเอาผ้าเช็ดหน้า

มาเช็ดหน้าตัวเองแก้เขินแบบหงอย ๆ แทน

"พวกเธอว่า ลุงตู่แกเป็นคนขโมย นาฬิกา ลุงประวิตรไปจริง ๆ เหรอ"

อันเปิดประเด็นถามเพื่อน ๆ

"เราก็ไม่รู้นะ แต่เห็นป้าพลอยแม่ข้าวน้อยเคยพูดว่า ลุงตู่ แกติดเหล้าแล้วก็ชอบไปเล่นไฮโลตามงานศพ บอกให้พวกเราระวัง อย่าไปอยู่ใกล้ ๆ แกมาก"

ตอยพูดขึ้น

"แต่จะว่าไป ลุงแกก็น่าสงสารนะ"

"พ่อเคยเล่าว่า ก่อนแกจะมาเป็นภารโรง แกเคยเป็นทหารมาก่อน

แต่พอดี แกโดนเมียกับลูกทิ้ง แกเลยเปลี่ยนไป กลายเป็นคนติดเหล้า ติดการพนัน" DM เอ่ย

ขณะที่เด็ก ๆ กำลังกินโรตีอย่างเอร็ด อร่อยอยู่นั้น....

มีใครสักคนท่าทางกำลังโกรธจัด

เดินตรงมาที่เด็ก ๆ พร้อมไม้เรียวในมือ......

"มาเล่นอยู่นี่เองงงงงงง

แม่บอกให้ดูน้อง

รู้ไหมว่าน้องโดนหมากัด ...

มา ๆ มาให้แม่ตีซะดี ๆ........."

"ซวยแล้ววว.......แม่...มา"

(โปรดติดตามตอนต่อไป...)

จบแล้วครับ #ep2

สำหรับโปรเจคซีรี่ย์ Lost time โดยคุณตอย ที่รวบรวมนักเขียนเรื่องสั้น 10 คน นำมาเขียนต่อกันในรูปแบบที่คาดไม่ได้ไปเรื่อย ๆ โดยนักเขียนแต่ละคนเป็นอิสระต่อกัน สามารถเขียนต่อเรื่องราวในรูปแบบของตนเองได้แบบไร้ขีดจำกัด

รายละเอียดตามลิงค์ข้างล่างนี้ครับ >> https://www.blockdit.com/articles/5f91b6e3c9122d11a23faf47

สำหรับผม พี่ข้าว รับไม้ต่อมาจาก

น้องกรีน เพจ Everygreen

ในEp2 ผมยังคงธีมของเรื่องในธีมเดิมที่น้องกรีนเขียนไว้คือ ธีมแฟนฉัน Retro ย้อนยุค เพราะผมอ่านแล้วรู้สึกชอบ

สิ่งที่ผมเพิ่มเติมเข้าไปนอกเหนือจากการใส่ตัวละครรุ่นผู้ใหญ่ ที่นำเอาเพื่อน ๆ คนคุ้นเคยในบีดีของเราหลายคนมาร่วมแสดงบทบาทต่าง ๆ เพื่อสร้างสีสันแล้ว ผมยังขอแทรกเรื่องราวความตลกร้ายของสังคมบ้านเราเข้าไปด้วย

เด็กคือภาพสะท้อนของผู้ใหญ่ สิ่งใดที่ผู้ใหญ่ทำ ไม่ว่าดีหรือร้าย ล้วนเป็นต้นแบบให้เด็กทำตามเมื่อยามที่เขาโตขึ้น นี่คือสิ่งที่ผู้ใหญ่ต้องตระหนักให้มาก

ส่วนตัวเด็กเอง เมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง เด็กก็ต้องเลือกด้วยตัวเองว่า จะทำตามผู้ใหญ่แบบไหน จะเป็นคนอวดรวยแบบคุณประวิตร ประจบสอพลอแบบท่าน ผอ. บ้าอำนาจแบบครูเพ็ญศรี

ขี้เหล้า ติดการพนันแบบลุงภารโรง

หรือ จะเลือกเป็นคนดีมีน้ำใจอย่างครู

กู้ด อบอุ่นน่านับถือแบบครูบี หรือห่วงใยเอาใจใส่คนอื่นอย่างครูใจดี

กับครูภา

สุดท้ายแล้ว....หนู ๆ ต้องเป็นคนเลือกเอง

สำหรับเส้นเรื่องในตอนต่อ ๆ ไป คงต้องบอกว่า ทั้งผมและคุณผู้อ่านคงคาดเดาไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ได้แต่ลุ้นกันยาว ๆ ไปกับ Lost time The Series.....ซีรี่ย์ที่ไม่มีวันรู้ตอนต่อไป

ส่วนใครที่ยังไม่ได้อ่านEp1สามารถอ่านได้ที่เพจน้องกรีน Everygreenตามลิงค์นี้เลยนะครับ

สำหรับEpต่อไปเป็นตอนที่จะเขียนขึ้นโดยน้องแว่น เพจเรื่องเล่าในความมืดนะครับ ติดตามอ่านได้ที่เพจน้องแว่นตามนี้...ครับ