สิ่งเดียวที่รัชกาลที่ 6 ไม่ให้พระองค์จุล

จากหนังสือเกิดวังปารุสก์ ซึ่งเป็นหนังสือชีวประวัติของพระองค์จุล ท่านเขียนหลายครั้งว่าท่านรักและเคารพชื่นชมร.6 มาก เพราะร.6 ใจดี น้ำเสียงก็ไพเราะ

(ใจดีกับท่านในฐานะที่เป็นหลาน)

แต่พระองค์จุลท่านก็ใช่ว่าจะสมหวังไปทุกเรื่อง

ท่านเล่าว่าตอนเด็ก มีสิ่งหนึ่งที่ร.6 ไม่ให้ท่านคือท่านทูลขอเป็นกรมหลวงอุตรดิตถ์เพราะอยู่ใกล้เมืองพิษณุโลก (สมเด็จเจ้าฟ้าจักรพงษ์พ่อท่านทรงกรมพิษณุโลก)

ตอนนั้นร.6 หัวเราะและส่ายหัว คือปฏิเสธ

ท่านให้เหตุผลไว้ว่า

"หนูยังเด็กเกินไป ลุงยังให้ไม่ได้ แต่กว่าหนูจะโตพอ

ลุงก็เห็นจะตายก่อน"

(เป็นเหตุผลที่น่ารักมาก)

แม้ร.6 จะตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแต่ก็เป็นเรื่องน่าเศร้าที่คำว่ากว่าหนูจะโตพอ ลุงก็เห็นจะตายก่อนนั้น

ก็เป็นจริงในเวลาต่อมา

พูดถึงน้ำเสียงอ่อนหวานท่านยังเล่าว่าน่าเสียดายที่คนที่ได้ฟังเสียงร.6 นั้นมีน้อย และไม่เคยมีใครอัดเสียงไว้

แม้ร.6ท่านจะเคยมีพระราชดำรัสในงานสำคัญ หรือตอนพากย์โขนก็ไม่มีบันทึกเสียงไว้เลย

นอกจากนี้ตอนที่ร.6มาเฝ้าพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรี

บางครั้งที่ท่านทั้งสองคุยกันสนุกในฐานะแม่กับลูก พระองค์จุลซึ่งเป็นหลานรักก็อดที่จะไม่พูดแทรกไม่ได้ จนโดนย่าดุ แต่ร.6 ท่านก็ออกตัวช่วยพลางตบหัวพระองค์จุลว่า "แกอยากคุย"

ถือเป็นเรื่องเล่าความใจดีที่ลุงมีต่อหลานจากหนังสือเกิดวังปารุสก์ค่ะ

ครั้งที่รัชกาลที่ 9 สถาปนาทรงกรมให้พระพี่นาง

ท่านก็ว่าท่านชอบมาก เพราะเป็นกรมหลวงกำลังเหมาะดี ไม่สูงไปกว่าพ่อ ส่วนนราธิวาสก็เป็นจังหวัดที่ไม่อยู่สูงไปกว่าจังหวัดสงขลา (พ่อท่าน)

บทความนี้ใช้ภาษาเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจง่าย ไม่ได้มีเจตนาลบหลู่ และหากมีข้อผิดพลาดประการใด กรุณาชี้แจงอย่างสุภาพค่ะ