27 ม.ค. 2021 เวลา 13:37 • ธุรกิจ
EP7 มหัศจรรย์แห่งความฝัน : มหาวิทยาลัยเกียวโต ตอนจบ
(ต่อจากตอนที่แล้ว) ผมได้ทำงานในฝ่ายวางแผนการผลิตที่แสนจะน่าเบื่อ แต่กลับเป็นประโยชน์ต่อตัวเองมาก โดยที่ไม่เคยคิดเลยว่า จะได้นำมาใช้ประโยชน์ได้จริงๆ ตอนที่เจอกับ Mr. X แห่งสิงคโปร์
สำหรับท่านที่ยังไม่รู้จัก Mr. X ลองกลับไปอ่านเรื่องเล่าของผม ตอน จุดเริ่มต้นของการเป็นผู้ประกอบการ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วดูนะครับ
ทุกเดือน ผมก็ยังมารายงานความคืบหน้าว่า ทำงานแล้วได้เรียนรู้อะไรบ้างกับอาจารย์อย่างต่อเนื่อง
บอกตรงๆว่า หลังๆอาจารย์ท่านก็ยุ่ง ก็ฟังแบบไม่ค่อย comment เท่าไหร่แล้ว
หรืออาจจะเป็นเพราะผมสะท้อนการเรียนรู้ให้แกฟังได้เก่งขึ้นแล้วก็เป็นได้ เห็นแต่พยักหน้าด้วยความเอ็นดู5555
ประมาณช่วงเดือนพฤศจิกายน ผมได้ขอเข้าไปปรึกษากับ ฉะโจ 社長 ว่าจะขอทำงานถึงปลายเดือนมกราคมเท่านั้น
ด้วยความที่ผมได้รับการตอบรับเข้าเป็น Marketing Representative ของบริษัทขนาดใหญ่ด้าน IT แห่งหนึ่งในญี่ปุ่นแล้ว และจะได้เริ่มงานประมาณเดือนเมษายนปีหน้า
จึงอยากขอทำตามความฝันอีกหนึ่งเรื่อง คือการไปเที่ยว ออสเตรเลีย-นิวซีแลนด์ แบบ Backpack
ผมอยากใช้ชีวิตเดินทางท่องเที่ยวแบบตามใจชอบ ค่ำไหนนอนนั่น และพัก youth hostel ให้คุ้มก่อนที่จะไม่ได้เป็น youth อีกต่อไป
จะใช้บัตรประจำตัวนักศึกษาให้คุ้มจนถึงที่สุดก่อน5555
ฉะโจ 社長 ก็ใจดีมาก ยอมให้ผมทำตามความฝัน ให้สิ้นสุดการทำงานตามที่ผมขอ
แต่ในช่วงสุดท้ายนี้ ก็ย้ายผมไปทำงานเป็น ผู้ช่วยฝ่ายขายด้วยครับ
ผมคิดว่า นี่เป็นแผนฝึก management trainee ของแกแน่นอน เพราะผมได้เรียนความรู้พื้นฐานใน function หลักของบริษัทนี้เลยทีเดียว คือทั้งผลิตและขาย
นับเป็นโชคของผมมาก ที่ได้มารู้จักคนดี มีน้ำใจแบบนี้ครับ
ส่วนหน้าที่การงานใหม่ ไม่มีอะไรมาก
เอาผ้าตัวอย่างที่ designers ออกแบบไว้ มาตัด ติด พิมพ์และแปะรายละเอียดโครงสร้างของผ้าผืนแต่ละชิ้น ลงบนแผ่นกระดาษแข็งบ้าง อ่อนบ้าง เพื่อให้ฝ่ายขาย ไปนำเสนอขายต่อลูกค้าต่อไป
งานก็ไม่สนุกเท่าไหร่ครับ เพราะมีแต่ ตัด ติด พิมพ์ แปะ วนๆอยู่แบบนั้น
ในเดือนนี้ที่ไปเล่าให้อาจารย์ฟัง ก็รู้ว่าถ้าเล่าแค่งานตัด ติด พิมพ์ แปะ ไป อาจารย์คงได้กลับมาโกรธอีกแน่
ผมเลยต้องพยายามคิด คิด คิดอย่างเสือ ถอดรหัสการเรียนรู้จากการทำงานช่วงนี้ออกมาให้ได้
“อาจารย์ครับ ไม่รู้จะเล่ายังไงดีครับ งานช่วงนี้ได้มีส่วนช่วยเตรียมสินค้าตัวอย่าง เพื่อไปนำเสนอขายให้กับลูกค้า แต่ส่วนใหญ่แล้ว ก็เป็นพี่ๆฝ่ายขาย เป็นผู้กำหนดมาอ่ะครับ ว่าให้เตรียมตัวอย่างสินค้าแบบไหน ยังไงบ้าง...ไม่ได้ใช้ความคิดเท่าไหร่เลยครับ อาจได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์บ้างเล็กน้อย เช่น การวางตำแหน่งผ้าตรงไหน ให้ลวดลายสวยงามน่าสนใจ แต่ก็ยังไม่ใช่ สิ่งที่ได้เรียนรู้สูงสุดจากงานนี้ครับ”
ผมเล่าแบบ พูดไปคิดไป ด้วยความที่อยากจะย่อย สะท้อนสิ่งที่ได้เรียนรู้ออกมาให้ดีที่สุด ไม่ให้อาจารย์ผิดหวัง
แล้วสุดท้ายผมก็นึกออก
4
“ตอนแรกก็นึกว่าไม่ได้เรียนรู้อะไรมาเท่าไหร่ แต่พอคิดดูอีกที ผมรู้นะครับว่า สีไหน ผ้าอะไร design เป็นยังไง ผ้าหนาบางแบบไหน จะเป็น trend ที่ตลาดต้องการครับ”
“ผมสังเกตว่า ผ้าบางสี บางดีไซน์ ผมตัดแล้วตัดอีก ผ้าตัวอย่างเนื้อไหน สีไหนที่ถูกฝ่ายขายสั่งให้เตรียมก็ซ้ำกันหลายลูกค้ามาก ผมมั่นใจว่า นั่นคือ Trend Fashion ปีหน้าครับ ต้องเป็นสินค้ากลุ่มนี้แน่นอน”
อาจารย์ได้แต่ยิ้ม แล้วบอกว่า
“อาจารย์ดีใจนะ ที่สุวรรณชัยคุง ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆที่เป็นประโยชน์ สมความตั้งใจละ...เดือนหน้าไม่ต้องมาแล้วก็ได้นะ อากาศเริ่มหนาวแล้ว ฟ้ามืดเร็วด้วย เดินทางไกล กลับดึก เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
อาจารย์เป็นห่วงเราเหมือนพ่อแม่เราเลย
เมื่อถึงช่วงทำงานเดือนสุดท้าย ก็ยังได้รับการเลี้ยงส่ง อีกหลายๆครั้งจากพี่ๆ เพื่อนร่วมงานหลายๆคน
มิตรภาพเกิดได้ทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นที่ทำงานหรือที่มหาวิทยาลัย หรือที่ไหนๆ
ระหว่างที่บันทึกเรื่องนี้อยู่ ยังนึกถึง เรื่องราวที่ประทับใจในช่วงนี้ เอาไว้จะหาโอกาสเล่าให้ฟังนะครับ
แล้วผมได้เดินทางไปเที่ยวตามความฝัน เป็น Backpacker 1 เดือนเต็มๆ ที่ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์
ขอบคุณพระที่นำทางจริงๆ
เป็นอันว่า ผมได้ทำตามความฝันครบสมบูรณ์ ทั้งการเรียน การทำงาน การใช้ชีวิตเพื่อเรียนรู้วิธีคิดของคนญี่ปุ่น จากการวางแผนชีวิตอย่างดีในช่วงที่เป็นนักศึกษานี้
กับการเดินทางท่องเที่ยวอย่างอิสระได้เต็มที่ โดยไม่มีการวางแผนใดๆเลย ยกเว้นการซื้อตั๋วเครื่องบินไปกลับ
แล้วผมก็กลับมาที่มหาวิทยาลัยเกียวโตเพื่อรับปริญญา และได้มาขอบคุณอาจารย์อย่างเป็นทางการด้วย
เรียนจบมาแล้วหลายปี ผมก็ยังติดต่อกับอาจารย์ท่านนี้อยู่
หลายปีก่อน ท่านเคยชวนผมไปเป็นอาจารย์สอน Business Class : Entrepreneurship ที่มหาวิทยาลัยของท่านด้วย แต่ต้องไปอยู่ที่นั่น เป็นงานประจำที่ญี่ปุ่นเลยนะครับ
ตอนนั้นธุรกิจของผมกำลังก้าวหน้า และเติบโตอย่างก้าวกระโดด ผมจึงจำต้องปฏิเสธไป
แต่ผมก็ได้เริ่มเดินหน้าแบ่งปันความรู้ให้กับกลุ่มคนต่างๆในประเทศไทยแทน ทั้งที่มหาวิทยาลัย สำหรับนักศึกษาปริญญาตรีและโท และงานอบรมต่างๆที่ภาครัฐเป็นผู้จัด เพื่อผู้ประกอบการ SME และวิสาหกิจชุมชนต่างๆ ในหลายจังหวัดครับ
เส้นทางแห่งการเป็นนักพัฒนา SME ของผมก็ค่อยๆเริ่มต้นขึ้นอย่างช้าๆ โดยที่ผมไม่รู้ตัว
และก็ไม่เคยคิดเลยว่า
วันหนึ่งผมจะได้มาเป็น ผู้อำนวยการ สถาบันพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ISMED หน่วยงานในสังกัดกระทรวงอุตสาหกรรม
และได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการ สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม หรือที่รู้จักกันในนาม สสว ในเวลาต่อมา
มหัศจรรย์แห่งชีวิตของผม เกิดจากความรัก ความตั้งใจ ความมุ่งมั่นในการเรียนรู้ การคิดและลงมือทำ
ประกอบกับการคิดบวก ความเชื่อมั่นในเส้นทางที่ตัวเองเลือกเดิน และการสู้ไม่ถอย ไม่รอคอยโชคชะตาก็เป็นสิ่งสำคัญ
ถ้ายังไม่ถึงปลายทางฝัน อย่าเพิ่งหยุดเดิน
ผมเชื่ออย่างหมดใจครับ ว่า
‘เราทุกคนล้วนอยากมี ปาฏิหารย์
เปลี่ยนวันวาน เป็นวันดี ที่สดใส
ได้ทุกสิ่ง ที่มุ่งหวัง สมดังใจ
เป็นคนใหม่ อนาคตไกล ไม่เหมือนเดิม
มีเคล็ดลับ บางอย่าง อยากจะบอก
"ทุกปัญหา มีทางออก" ลองสร้างเสริม
"ประตูปิด หน้าต่างเปิด" ลองคิดเติม
"ไม่ยอมแพ้ ออกแรงเพิ่ม" มหัศจรรย์เริ่ม เกิดขึ้นแน่นอน
1
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนครับ’
จบบริบูรณ์
โฆษณา