18 ก.พ. 2021 เวลา 12:34 • หนังสือ
สวัสดีค่ะ.เรื่องเล่าในวันนี้ เป็นเรื่องในพัทยาอีกเช่นเคยค่ะ แต่อยู่จอมเทียนค่ะ
เรื่องเมื่อดวงจิตออกจากร่าง
ข้าพเจ้าถูกพี่สาวตามให้มาอยู่ช่วยงานที่พัทยาค่ะ สมัยนั้นพี่สาวเดิน เพ้นท์เล็บ เพ้นท์ตัวอยู่ชายหาดจอมเทียนค่ะ เช่าห้องอยู่ที่ตึกท้ายซอยสอง
ข้าพเจ้าก็หัดเพ้นท์ตัวจากพี่สาว แล้วก็ช่วยเพ้นท์ตัวตามหาดค่ะ พอเทศกิจมาด็พากันนั่งนิ่งๆทำตัวให้กลมกลืนกับนักท่องเที่ยวค่ะ พ่อค้า แม่ค้าบางคนถูกไล่จับน่าสงสารมากค่ะ
แต่ก็มีมุมขำๆฮาๆเหมือนกันค่ะ พ่อค้าไอติมจะมีกล่องโฟมใส่ไอติม มีเชือกไว้ที่คอ พอมีเทศกิจมาก็วิ่งหนี เทศกิจ ก็วิ่งตาม พ่อค้าไอติมก็กระโดดลงทะเล เทศกิจก็ยืนอยู่ฝั่ง
พ่อค้าไอติมมีการท้าทายเทศกิจให้ตามลงไปจับ ผู้คนก็พากันหัวเราะ เทศกิจแต่งตัวเต็มยศก็ไม่กล้าลงไปค่ะ ผลสุดท้ายเทศกิจเป็นฝ่ายไปเองค่ะ
มีอยู่วันหนึ่งข้าพเจ้าป่วยเป็นไข้หวัดแดดค่ะ จึงขอพี่สาวขึ้นไปนอนพักในห้องค่ะ วันนี้ไข้ขึ้นตัวร้อนทานยาแก้ไข้หวัดแล้วก็นอนหลับไปค่ะ ได้ยินเสียงคนพูดกันจ้อกแจ้กไปหมด
ข้าพเจ้าจึงลุกขึ้นดูว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่าไฟดับค่ะ ข้าพเจ้าก็ลุกขึ้นยืนรู้สึกตัวเบาผิดปกติ จึงหันไปมองที่นอนตัวเอง เห็นตัวของข้าพเจ้ายังนอนอนอยู่ แล้วมองกลับมาที่ตัวเองที่ลุกขึ้นมา
ข้าพก็มองไปที่เท้าเห็นตัวที่โปร่งแสงก้าวเท้าขวาออกไป แต่เท้าซ้ายยังอยู่ที่เท้ากายหยาบของตัสเอง ข้าพเจ้าก็ก้าวเท้าซ้ายออกจากกายหยาบ แล้วเดินออกไปนอกห้อง เห็นผู้คนเดินออกมาจากตึก
แล้วออกไปนั่งหน้าตึกเต็มไปหมด ข้าพเจ้าไปนั่งอยู่ข้างๆพี่คนหนึ่งที่รู้จักกัน ข้าพเจ้าเอานิ้วไปสะกิดที่ไหล่แล้วถามว่า พี่ๆไฟดับเหรอคะ
พี่คนนั้นก็ไม่ตอบ ข้าพเจ้ามาคิดได้ว่านี่คือดวงจิตของเรานี่ เค้าเลยสัมผัสเราไม่ได้ ไม่มีใครเห็นและได้ยินเสียงของเรา ข้าพเจ้าจึงเดินกลับไปที่ห้อง พอจะเข้าห้อง ก็มีผีฝรั่งผมสีทองหยิกๆโผล่มาขวาง
ไม่ให้ข้าพเจ้าเข้าไปในห้อง ข้าพเจ้าก็ไม่ยอมจะเข้าห้องให้ได้ และพูดโต้กลับไปว่านี่ห้องของเรา ห้ามไม่ให้เราเข้าไปได้ยังไง ผีฝรั่งก็โต้กลับมาว่า ห้องของเราต่างหาก เธอนั่นแหละมาแย่งที่อยู่ของเรา
ข้าพเจ้าก็เถียงกลับว่าพี่สาวเราเป็นคนเช่าห้องนี้ เป็นคนจ่ายค่าเช่า นายเป็นผีมาอยู่ฟรีๆจะมาไล่เราได้ไง ข้าพเจ้าก็เดินเข้าห้องแต่การเดิน มันเป็นลักษณะที่ ดวงจิตเราหายเข้าแว้บเข้าไป
โดยไม่ต้องเปิดประตูเลยค่ะ ผีฝรั่งนั้นก็ตามไปไล่ข้าพเจ้าอีก แล้วก็มีผีฝรั่งโผล่ออกมาจากผนังห้อง
อีกตนออกมาตวาดผีฝรั่งตนนั้นว่า หยุดเดี๋ยวนี้นะอย่ามาไล่ลูกสาวของเรา ข้าพเจ้าก็อึ้งมองไปทางผีฝรั่งที่ออกมาจากผนังห้อง แบบ งงๆ
ข้าพเจ้าแปลกใจว่าทำไมถึงบอกว่าเราเป็นลูกสาว และแต่งตัวก็เหมือนทหารฝรั่งเศษ ดูมียศมีตำแหน่งใหญ่โต แล้วผีฝรั่งที่ออกมาจากผนังห้องก็มองข้าพเจ้าและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน และบอกว่าท่านเป็นราชทูตฝรั่งเศษ
ท่านบอกอีกว่าท่านมียศเป็นท่านดุ๊ก หรือท่านเซอร์นี่แหละค่ะ ท่านยังบอกอีกว่าสมัยนั้นถูกส่งให้มาเชื่อมสัมพันธไมตรีกับประเทศสยามส่วนข้าพเจ้า เป็นลูกสาวท่านที่ติดตามมาเที่ยวด้วย ท่านเล่าและทำภาพให้เห็นด้วยค่ะ
ข้าพเจ้าในสมัยนั้นสวยงามมากค่ะ ใสชุดฟูฟ่องใส่หมวกแบบสาวฝรั่งเศษสมัยนั้นใส่กันค่ะ ท่านยังเล่าอีกว่า ตรงที่ตึกนี้ ในอดีตเป็นเรือนรับลองสำหรับแขกคนสำคัญหรือแขกบ้าน แขกเมือง
สร้างด้วยไม้สวยงามมาก บรรยากาศก็ดีมากค่ะ แต่อยู่ๆก็เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ กวาดเอาผู้คนหายไปกับท้องทะเล บ้านเรือนเสียหายพังลงในพริบตา ท่านพ่อที่เป็นราชทูต กับข้าพเจ้าที่เป็นลูกสาว
ก็เสียชีวิตในเหตุการณ์นั้นเองค่ะ แล้วท่านก็ยังบอกอีกว่าท่านมาเป็นเจ้าที่อยู่ที่นี่นานมากแล้ว ท่านรอวันที่ลูกสาวกลับมาที่นี่ ท่านรู้ว่าสักวันลูกสาวต้องกลับมาแน่นอน แล้วก็กลับมาจริงๆท่านดีใจมากที่ข้าพเจ้าซึ่งเป็นลูกสาวในอดีตได้กลับมา
ท่านเดินมาโอบกอดข้าพเจ้าด้วยความรักความคิดถึง แล้วท่านก็ลากลับเข้าไปในผนังห้องคืนค่ะ
ข้าพเจ้าก็กลับลงไปนอนในร่างกายหยาบของข้าพเจ้าดังเดิม พอกลับเข้าร่างความป่วยก็มาทันที
รู้สึกตัวร้อนและลมหายใจก็ร้อนผ่าวๆแล้วพี่สาวของข้าพเจ้าก็กลับเข้าห้อง พร้อมด้วยกับข้าวและเรียกให้ข้าพเจ้าลุกขึ้นทานข้าว ทานยาค่ะ
ก็จบแต่เพียงเท่านี้ค่ะ รอติดตามอ่านเรื่องต่อไปนะคะ สวัสดีค่ะ. บาย
โฆษณา