19 ก.พ. 2021 เวลา 01:00 • ความคิดเห็น
ลืม
---
เชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยผ่านสิ่งหนึ่งมาเหมือน ๆ กันครับ
ตามชื่อบทความเลยครับ "ลืม"
ในชีวิตนี้สำหรับผมผ่านการลืมมามากมาย (มากจริง ๆ 😂)
ไม่ว่าจะลืมชื่อ ลืมเนื้อหาที่เรียน ลืมว่าจะต้องทำอะไรบ้าง ไปจนถึงลืมของ
ลืมชื่อมักจะมาในรูปแบบเดินผ่านหรือเห็นรูปของคนรู้จัก แต่ก็คิดว่าเอ . . . ชื่ออะไรนะ 555+
เราคุ้น ๆ จริง ๆ
มันเหมือนติดอยู่ที่ปาก
แต่ก็นึกไม่ออกซักที
จนต้องยอมหาตัวช่วยอย่างการถามเพื่อนหรือค้นหาในเฟซบุ๊ค
พยายามแก้ไข แต่เบื้องต้นก็ได้เท่านี้แล
จะพยายามต่อไปนะ
ต่อมาเรื่องเรียนหรือเนื้อหาต่าง ๆ ที่เคยได้เรียนรู้มา
ไม่ว่าจะทำเท่าไหร่ จะทำยังไง จะจดสรุป หรืออ่านทวน
สุดท้ายก็ไม่พ้นที่จะลืม
อาจเพราะก็มันไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำวันซักเท่าไหร่
สำหรับผมมีวิธีแก้เข็ดแบบนี้คือ ...
ยอมปล่อยมันให้ลืมไปเลย จะลืมนักก็ลืมไปเลย
ถ้าเป็นเนื้อหาที่ต้องสอบก็ทำสรุปเป็น bullet ที่สำคัญไปก่อน เมื่อถึงเวลาก็ค่อยมาทวน
ถ้าเป็นเรื่องอื่น ๆ อย่างการเข้าใจตัวเองจะพยายามนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันให้ได้ ให้เกิด action เป็น routine
แต่จงให้กล้าที่จะลืมหรือกล้าที่จะ un-learn แล้วกล้าที่จะ re-learn ใหม่ทุกเมื่อ เมื่อถึงเวลาที่ต้องใช้
ทว่าการทำแบบนี้ได้ สิ่งสำคัญอยู่ที่ตอนจะ learn ต้องเรียนรู้ให้เข้าใจจริง ๆ
ถ้าเป็นพวกสมการหรือเนื้อหาทางวิทยาศาสตร์ ตอนเรียนรู้ก็ขอให้เรียนให้ทวนจนเข้าใจ ให้ทราบที่มาจริง ๆ เวลาจะ re-learn จะไว แถมยังอาจเข้าใจลึกซึ้งกว่าเดิมด้วย
ทักษะ soft skill อย่างการพรีเซนต์ ไปจนถึงการเข้าใจคนก็เช่นกัน ตอนเรียนต้องยอมขวนขวายให้เข้าใจจริง ๆ เท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าจะยอมค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มหรือถามจากผู้รู้ก็ตาม
1
การลืมว่าจะต้องทำอะไรบ้าง จากประสบการณ์แล้ว ถ้าไม่ใช่สิ่งที่ทำจนคุ้นชินไปแล้วอย่างการแปรงฟันอาบน้ำคงไม่พ้น to do list ที่ใส่สอดแทรกเข้าไปในตารางชีวิตไปเลย จะได้ทราบว่าต้องทำตอนไหนบ้าง
ยิ่งถ้าเป็นหน้าที่ใหม่ ๆ อย่างการต้องไปจัดกิจกรรมนอกสถานที่ยิ่งต้องมี to do list ไว้เลย ถ้าทำไปหลาย ๆ วันแล้วจะคล่องไปเอง
สำคัญว่าเมื่อถึงเวลาจะลืมเดวมันก็ลืมแหละ แค่ต้องอภัยตัวเอง แล้วเรียนรู้มันไปเรื่อย ๆ ก็พอ
สุดท้าย ลืมของ
จะว่าเป็นที่มาของบทความในวันนี้เลยก็ได้ 555+
พอดีจะไปคอนโด พอไปถึง จอดรถปุ๊ป หากุญแจห้องไม่เจอ ทั้ง ๆ ที่คุณพ่อคุณแม่อุตส่าห์มาส่ง
ในใจคิดว่า ซวยแล้วไง โดนว่าแน่ ๆ เลย
แต่ปรากฎว่าท่านเตือนเราดี ๆ แล้วก็ขับรถกลับบ้าน เปลี่ยนแผนไปก่อนก็เท่านั้นเอง
ส่วนตัวรู้สึกขอบคุณท่านมาก ๆ ที่ให้อภัยและเข้าใจเรามากขึ้น ขอบคุณตัวเองด้วย ถ้าเป็นแต่ก่อนคงตึงกว่านี้แน่เลย ทั้งพ่อแม่และเราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างมากขึ้นมาก ๆ ในการสอน รับฟัง และการสื่อสารกัน
ในอนาคตจะระวังให้มากขึ้น
แต่ก็คงไม่แคล้วคลาดให้มีพลาดกันได้
ก็ฝึกให้อภัยตัวเองและเริ่มใหม่ง่าย ๆ ก็ดีที่สุดแล้วล่ะ เพราะถ้าลืมไปแล้วมันก็ผ่านมาแล้ว ได้บทเรียนเตือนตัวเองก็นับว่าคุ้มค่าแล้ว
ถ้าทุกคนมีประสบการณ์การ "ลืม" รวมไปถึงการจัดการและเทคนิคก็มาแชร์กันได้นะครับ เผื่อจะได้นำมาเรียนรู้ปรับใช้บ้าง
ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ
#พัฒนาตนเอง #ลืม #ให้อภัย
โฆษณา