9 มี.ค. 2021 เวลา 23:50 • ไลฟ์สไตล์
บันทึก​เมื่อ​ 1 มีนาคม​ 2020
เพื่อน ๆ ที่เรียนห้องเดียวกับปุญ มีมือถือกันแล้วทุกคน บางคนมีตั้งแต่ปีที่แล้ว คือเมื่ออยู่ ป.4
(ตามกฏของโรงเรียน ที่อนุญาตให้เด็กตั้งแต่ป.4 ขึ้นไปพกมือถือมาโรงเรียนได้) และหลายคนเริ่มมีเมื่อขึ้นป.5 ปลายหน้าร้อนปีที่แล้ว
แต่จนถึงวันนี้(ป.6 ปี​ 2021) ปุญ​ก็ยังไม่มี ..
ถ่ายเมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2020 ปุญอายุ 11 ขวบ
เมื่อหลายเดือนก่อน ครั้งแรกที่รู้ว่าเพื่อน​ ๆ​ ปุญทยอยมีมือถือกันแล้ว รู้สึกงงนิด​ ๆ แต่หลัง​ ๆ พอจะรู้สาเหตุว่า ทำไม เด็กคนนั้น คนโน้น คนนี้ถึงจำเป็นต้องมี .. ซึ่งแต่ละบ้านก็มีเหตุผลต่างกันไป
ใหม่​ ๆ​ เคยถามปุญว่าอยากได้มือถือมั้ย .. ปุญว่า
"เพื่อนปุญใช้มือถือเล่นเกมส์ แต่ปุญชอบเล่นกับคอมฯแม่มากกว่า .. ในมือถือเล่นไม่ถนัด .. "
..
คือประเด็นใหญ่ที่ทำให้ปุญรู้สึกว่า มือถือยังไม่ใช่ของจำเป็น
เด็กในห้องมี WhatsApp ตั้งเป็นกลุ่มสื่อสารกันนอกเวลาเรียน แต่ปุญไม่ได้เป็นสมาชิกของกลุ่มใหญ่นั้น
ที่ปุญสื่อสารนอกเวลาเรียนผ่านโปรแกรมนี้ด้วยก็มีแต่กลุ่มเพื่อนสนิทผู้หญิงล้วนอีก 5 คน ทั้งแบบกลุ่มรวมและแยกคุยรายคน .. และทั้งหมดใช้ WhatsApp ที่อยู่ในมือถือแม่
ปุญกับแม่ ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเบอร์ลิน วันนึงของหน้าร้อน ปี 2019
บอกปุญว่า ถ้าลูกอยากเป็นสมาชิกในกลุ่มใหญ่ด้วยแม่ก็ไม่มีปัญหาอะไรเลยนะ .. แต่ปุญว่า
"มีไว้คุยกับกลุ่มเพื่อนสนิทแค่นี้ ปุญก็พอแล้วนะแม่"
2
..
ถึงโปรแกรมจะอยู่ในมือถือแม่ แต่ถ้ามีข้อความใหม่เด้งขึ้นมาในกลุ่มเพื่อนสาวของปุญ (จนถึงวันนี้) แม่ก็ไม่เคยเปิดอ่านเลย เคารพสิทธิ์ ให้เกียรติและไว้ใจลูกเพราะถือเป็นหนึ่งในพื้นที่ส่วนตัวที่ให้ลูกและเพื่อน​ ๆ​ ได้ดูแลเอง
1
รู้สึกว่าลูกมีความคิด ประเมินความจำเป็น ความต้องการ และรู้จักตัวเองดีในระดับที่แม่วางใจได้
1
..
มีเวลาไถมือถืออีกเยอะกว่าจะมีอะไรมาแทนที่ แต่ตอนนี้ ใช้เวลาหาความสุขส่วนใหญ่ ด้วยการนอนอ่านหนังสือไปก่อนก็ดีแล้ว .. ปุญน้อยของแม่
1
ขอบคุณ​สำ​หรับทุกกำลังใจและการติดตาม​
มีความสุข​กับทุกกิจกรรม​กันทุกคนนะคะ​ 😊😊
โฆษณา