คุณนายคนหนึ่งมีนิวาสสถานอยู่ในเขตเทศบาลเมืองแห่งหนึ่ง ทุกเช้าจะมีพระออกรับบิณฑบาตผ่านหน้าบ้านจำนวนมาก คุณนายใส่บาตรทุกวัน วันละ ๙ รูป มาปีนี้อายุครบ ๗๒ ปี ๖ รอบนักษัตร คุณนายตั้งใจจะใส่บาตร ๗๓ รูป
ก่อนงานวันหนึ่ง จึงเตรียมข้าวของไว้สำหรับใส่บาตร สั่งลูกหลานให้ตื่นแต่ตีสี่ มอบหน้าที่ให้แต่ละคนทำ โดยเฉพาะเรื่องหุงข้าว และทำอาหารทั้งคาวหวาน เสร็จสรรพแล้วคุณนายก็เข้านอน ส่วนลูก ๆ ที่ได้รับมอบหมายก็จัดเตรียมของไว้ปรุงกันจนเกือบเที่ยงคืน จึงเข้านอน
คุณนายนอนอยู่ชั้นบน ตื่นแต่ตีสี่ อาบน้ำอาบท่าแล้วก็นั่งไหว้พระสวดมนต์อยู่ในห้อง ไม่ได้ลงไปดูข้างล่าง ด้วยวางใจลูก ๆ ว่ามอบหมายกันเสร็จแล้ว
จนถึงตีห้าคุณนายก็เดินลงมา เห็นที่ครัวยังปิดเงียบ เอะใจ รีบไปที่ห้องลูก ๆ ก็เงียบหมด แสดงว่ายังไม่ตื่นกัน คุณนายก็เกิดอารมณ์ เดินทุบประตูห้องลูก ๆ เสียงดังลั่นไปทั้งบ้าน
ลูก ๆ ตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว จึงรีบลุกออกมาเผชิญหน้าแม่ที่กลายเป็นหน้ายักษ์อยู่หน้าห้อง
"นี่พวกแกตีห้ากว่าแล้วนะ ทำไมไม่หุงข้าวทำกับข้าวกัน แม่สั่งให้ทำแต่ตีสี่นะ"
"ขอโทษค่ะคุณแม่ พวกหนูเผลอหลับไป คุณแม่ไปแต่งตัวรออยู่ในห้องดีกว่าค่ะ รับรองทันแน่"
คุณนายไม่ยอมขึ้นห้อง เข้าครัวบงการให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ พร้อมทั้งบ่นไปด่าไปตามเรื่องด้วยอารมณ์หงุดหงิด ลูกหลานทุกคนกุลีกุจอกันเต็มที่ หน้าตาเนื้อตัวเหงื่อโชก เพราะตื่นมายังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย และต้องมารีบเร่งทำอาหารกันอีก กว่าจะสำเร็จได้ก็หกโมงกว่าแล้ว
ทุกคนรวมทั้งคุณนายรีบเข้าห้องอาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนเครื่องแต่งตัวใหม่แบบลวก ๆ ยกอาหารไปตั้งหน้าบ้าน กว่าจะเรียบร้อยก็ประมาณ ๗ โมงเศษ
คุณนายตักบาตรด้วยอารมณ์ค้างอยู่ พระมาประปราย ไม่มียืนเข้าแถวเรียงลำดับเหมือนที่เคย เพราะเป็นเวลาสายแล้ว พระที่เดินบิณฑบาตรทยอยกลับวัดเป็นส่วนใหญ่แล้ว คุณนายเห็นพระมารับบาตรน้อยก็ใจเสีย ของยังเหลืออีกกว่าครึ่ง จึงหันมาบ่นใส่ลูกหลานที่ยืนส่งของให้
"นี่เห็นไหม พระกลับวัดหมดแล้ว"
ลูกหลานก็ได้แต่นิ่ง ขืนต่อปากต่อคำเป็นได้โดนทัพพีโขกหัวแน่นอน
รอพระจนเกือบแปดโมง พระไม่มาอีกแน่แล้ว คุณนายรู้สึกเสียใจที่ตักบาตรวันสำคัญได้ไม่ครบจำนวนตามต้องการ จึงหันมาเล่นงานลูกหลาน และบ่นไปด้วยอารมณ์บูดตามเคย
"เป็นเพราะพวกแกทีเดียว ของเหลือบานเบอะเลย แล้วจะทำไงกัน พระก็เหมือนกัน ทุกวันเดินกันให้ครึ่ดไปเชียว วันนี้ไม่รู้หายหัวไปไหนหมด มาไม่กี่องค์"
พระก็พลอยโดนหางเลขไปด้วย
ตกลงว่าคุณนายตักบาตรได้ไม่หมดตามที่ต้องการ แถมได้อารมณ์บูดตั้งแต่เช้า ไม่แน่ใจว่าวันนั้นอารมณ์ยังจะค้างอยู่อีกหรือเปล่า ลูกหลานจะโดนอีกกี่ยกก็ไม่ทราบ
เรื่องนี้สื่อความได้ว่า :
เรื่องการทำบุญเป็นเรื่องของจิตใจ และเจตนา ต้องประคับประคองสภาพจิตใจให้บริสุทธิ์ผ่องใสไว้ให้ได้ตลอดสายทั้งก่อนทำ ขณะทำ และหลังจากทำแล้ว จึงจะได้ผลบุญเต็มที่
หากมีอะไรมาทำให้จิตใจขุ่นมัวเศร้าหมองในระหว่างก็จะทำให้ผลลดน้อยลง ถ้าสามารถประคับประคองใจให้แช่มชื่นเบิกบาน ทำด้วยความตั้งใจ และเต็มใจ ไม่เสียดายภายหลัง มีปัญหามีข้อติดขัดอันใดในระหว่างการทำบุญก็แก้ไขไปด้วยจิตใจปกติ ยิ้มแย้มแจ่มใส เห็นเป็นเรื่องธรรมดาเสียก็จะไม่มีอันตรายมาขัดขวางทางบุญได้เลย
การทำบุญนั้นถ้ารู้จักทำ และทำด้วยความเข้าใจ
ด้วยความฉลาด ย่อมได้บุญสมประสงค์แน่นอน
ที่ว่ากันว่าทำบุญไม่ได้บุญนั้นก็ต้องหันมาสำรวจกันดูว่า
ขณะทำบุญนั้นใจเปิดรับบุญได้แค่ไหน
ใจใสสะอาดแค่ไหนหรือมีอารมณ์อย่างไร
บางทีจะเข้าใจได้เองว่าทำบุญแล้วไม่ได้บุญนั้น
เป็นเพราะเหตุใด. . .
• • • • •
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช)
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "กิร ดังได้สดับมา"
|๑๐๘ เรื่องเล่าแฝงคติความคิด
|เพื่อการดำเนินชีวิตที่งดงาม
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
