วันนี้พอมีเวลาที่จะคุยกับเด็ก..ทำไมเขามีความรู้สึกอย่างไรกับการเมือง ถึงออกมาร่ำร้อง..สิ่งที่น่าตกใจ..คือ..คำที่ออกจากปากเด็ก..ส่วนมากพวกเขารู้สึกถึงการไร้อนาคตเพราะระบบการศึกษาในปัจจุบัน...เขาจำทนจำยอมอยู่กับการศึกษาที่ไร้คุณภาพ..และไม่รู้ชะตาชีวิตนึกภาพตนเองไม่ออก ไม่อยากเรียนในการศึกษาที่ครอบงำกดขี่และไม่ว่าจะเรียนหรือไม่เรียน ท้ายสุดของชีวิตคือการใช้ชีวิตในการทำงานที่มีนักการเมืองกับนายทุนเอารัเเอาเปรียบชี้กดราคา..**ค่าของคน** ที่ค่าแรงงาน/เงินเดือนไม่กี่บาท..นี่่เป็นสิ่งที่ถ้าใครมีลูกมีหลานเรียนระดับมัธยม-อุดมศึกษา..มีเวลาจงนั่งคุยกับเขานั่งเงี่ยหูฟังความคิดเขาบ้างแล้วจูนให้เข้าสู่คลื่นความถี่เดียวกัน

มีทั้งเรื่องจริงที่เด็กเขาพูดถูก และเรื่องที่เราต้องพยายามปรับเขาให้ถูกต้อง..อย่าเพิ่งมองว่าเด็กเลวไปทั้งหมด..เรื่องจริงที่ว่าเรารู้กันอยู่ว่าวงการการศึกษาของชาติมันพินาศฉิบหายอย่างยิ่งใน 3-40 ปีหลังมานี่ แต่เราก็โยนเด็กเข้าสู่ระบบการศึกษาที่ไร้คุณภาพมาตลอด..เราไม่มีคำตอบที่ดีและทางเลือกที่ถูกต้อง เราไม่เคยบีบให้รัฐบาลแก้ไขปัญหาการศึกษาที่มีอยู่จนทุกวันนี้ แอดมินขอบอกเลยมันกลายเป็นที่หาแดกของคนทางการศึกษา..ฉิบหายทุกวันนี้หรือเราจะปล่อยผ่านอีกต่อไป ทำไมเราไม่คุยกับเด็กและสร้างวิถีการศึกษาใหม่..ที่ดีมีคุณภาพ ไม่ใช่แข่งกันเรียน แทบตายห่า กี่ ร.ร.กวดวิชาลูกข้าเรียนหมด จนกระทั้งจบปริญญามา..ท้ายสุดให้นายทุนนักการเมืองชี้ค่าแรง..เยี่ยงหุ่นยนตร์..ไร้สมองไร้ปัญญาสร้างค่าแห่งคน

ปริญญานั้นหรือคือกระดาษ

ยิ่งโตเหมือนอนาคตยิ่งหดหาย พวกเขาเรียนรู้ว่าภาษีที่นำมาพัฒนาชาติ..คือ เงินทางตรงและทางอ้อมจากพวกเขาปรชาชน แต่ทำไมเงินพวกนี้จึงตกสู่นักการเมืองก่อนที่จะถึงคนที่ต้องเสียภาษีอย่าประชาชน...ทำไมเจ้าสัวนายทุนถึงมีสิทธิ์ชี้ขาดค่าแรงเงินเดือน แต่ประชาชนไม่มี...แ้วทำไมเขาต้องทนอิทธิพลของนายทุนนักการเมือง ทำไมเวลาเขาไม่เข้าเรียนไปโรงเรียนสาย ครู/อาจารย์ทำโทษ แต่เวลาครูอาจารย์ไม่เข้าสอนเด็กทำไมเขาไม่มีสิทธิในการถามในการว่า