ชั่วโมงที่ 25
เริ่มต้นชีวิตที่ผ่านมานั้น จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรหลาย ๆ อย่าง ลองนึกย้อนไปว่า เราเริ่มเป็นคนเก็บตัวตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก การชอบอยู่คนเดียวนั้น เริ่มจากตรงไหนก็คิดไม่ออกเหมือนกัน แต่หลาย ๆ คนไม่เข้าใจความเป็นเราเลยทำให้ไม่เข้าใจและหนักเข้ากลายเป็นไม่ชอบหรือเกลียดการแสดงออก ซึ่งการแสดงออกของเรานั้นไม่ได้ให้สังคม ให้คนอื่นเดือดร้อนอะไรเลย เพราะเราคิดแค่ว่า โลกส่วนตัวสูงเราก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อน แต่เราก็ไม่ได้ถึงขั้นต่อต้านสังคม ไม่พูดจากับใครนะ เพื่อนหลายคนก็ชอบมาระบายเรื่องต่างๆ มาปรึกษาต่างๆนานา ตั้งหลายคน เราก็ยังยิ้มให้คนอื่น ทักทายคนอื่นก่อนบ้างก็มี ก็เลยมานั่งคิด ตัวเราเป็นอะไรกันแน่ โลกส่วนตัวสูง(เกิน) หรือ ชอบความสันโดษ
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหัวเรื่อง “ชั่วโมงที่ 25” นะหรือ เพราะคนทั่วไปทั้งโลกและเป็นสากลเข้าใจกันแน่นอนว่า 1 วัน มี 24 ชม. แต่สำหรับคนแบบเรานั้น สร้างชั่วโมงที่ 25 ขึ้นมาเพื่อหนีจากความเป็นจริง หนีจากสังคม หนีจากโลกที่หมุนอยู่ในปัจจุบัน เข้าไปอยู่ใน ชั่วโมงที่ 25 เพื่ออยู่กันตัวเอง ทำตามใจตัวเองในพื้นที่ Safe zone ที่มีแต่เพียงเราคนเดียวที่เข้าถึงได้ ในพื้นที่ของ ชั่วโมงที่ 25 จะไม่มีการแข่งขัน ไม่มีข้อบังคับใดๆที่ทำให้อึดอัดใจ
ชั่วโมงที่ 25 ไม่ใช่เวลา ไม่ใช่สถานที่ ไม่ใช่อะไรเลย แต่เราแทนทุกที่ ทุกความรู้สึก ทุกเวลา ที่ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย ในขณะนั้นด้วยคำว่า ชั่วโมงที่ 25 อย่างเช่น ในเวลาที่เรายื่นโง่ ๆ รดน้ำต้นไม้ เราได้ย้ายตัวเองจากปัจจุบัน ย้ายตัวเองจากโลกความเป็นจริงไปอยู่ในพื้นที่ ชั่วโมงที่ 25 เพราะในเวลาที่เรารดน้ำต้นไม้นั้น เราละทิ้งทุกอย่าง ทุกความรู้สึก เรามีต้นไม้เป็นจุดศูนย์กลางของโลกในขณะนั้น ซึ่งเราก็กำลังหมุนต้นไม้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
