20 มี.ค. 2021 เวลา 11:39 • ความคิดเห็น
อันที่จริงผมอยู่ใน Blockdit มาได้ระยะหนึ่งแล้ว
สิ่งหนึ่งที่รู้สึกอบอุ่นและสัมผัสได้
คือการทักทายและส่งซาเล้ง (ชาเชนจ์)
ที่ไม่ว่าจะไปในแพลตฟอร์มไหน
จะไม่มีทางเจอวัฒนธรรมเหล่านี้แน่นอน
(อย่างน้อยก็ในปัจจุบันนี้)
1
มันคือวัฒนธรรมที่ผมเชื่อแน่ว่า Developer ของ Blockdit คิดไม่ถึง
ว่าจะมีวัฒนธรรมเหล่านี้เกิดขึ้น
ผู้สร้างและพัฒนามีจุดประสงค์ให้เป็นแอปลิเคชันข้อมูลข่าวสาร
และผู้คนที่เข้ามาในที่นี้ ได้สร้างระบบและวัฒนธรรมพิเศษขึ้นมา
เริ่มแรกผมมีจุดประสงค์เพียง ฝากผลงานไปยังแพลตฟอร์ม
เพื่อให้ฐานคนอ่านบทความของ เริ่มซักที เพิ่มขึ้น
แต่เมื่อได้รู้จัก คลุกคลี กับ นักเขียนหลายๆท่าน
ก็พบเลยว่า เป็นเหมือนครอบครัวหนึ่งเลย
ช่วงก่อนที่ผมตัดสินใจลดเวลาจาก Blockdit ลง ก็ไม่ได้คิดอะไร
แต่พอกลับไป ทุกคนก็ยังจำชื่อของผมได้
และคำกล่าวทักทายว่า
1
"คิดถึง หายหน้าหายตาไปเลย
ใครต่อใครก็คิดถึง"
ถือเป็นการต้อนรับ โดยไม่ต้องมีคำว่าต้อนรับที่อบอุ่นใจทีเดียว
ในฐานะของนักเขียนแล้ว
ผมรู้สึกว่าไม่ได้มีเราที่กำลังเดินคนเดียว
บนเส้นทางแห่งการส่งต่อบทความดีๆ
เพราะเชื่อแน่ว่า ต่อให้ความตั้งใจช่วงแรกจะมากเพียงใด
แต่ก็จะมีวันหนึ่งที่อะไรๆก็ดูท้อแท้ไปหมด
เราก็มักจะถามว่าเราจะเขียนไปทำไมกัน
ก็มี Community ที่ Blockdit นี่เองที่เป็นสิ่งเรียก Made my day
ถึงแม้เล็กน้อย แต่ก็เป็นเล็กน้อยที่ยิ่งใหญ่ในวันที่ท้อ
5
ถึงวันนี้ Blockdit เป็นที่รู้จักของคนมากขึ้นในนามของแอพลิเคชั่น
ที่มีข่าวสาร ความรู้ ที่สามารถเป็นประโยชน์ต่อตัวผู้รับชม
แต่สำหรับผม Blockdit คือบ้านอีกหลังที่รวมกำลังใจ
ที่ไม่ว่าจะกลับไปคราวใด คนก็จำชื่อได้เสมอ
1
เพียงการที่มีใครสักคนที่ยังจำชื่อเราได้อยู่
ก็รู้สึกว่าเราเป็นคนสำคัญแล้ว
1
ฺBlockdit ไม่ใช่สถานที่ แต่คือผู้คน
2
โฆษณา