8 เม.ย. 2021 เวลา 12:52 • นิยาย เรื่องสั้น
The Camp หรือคุณอยากเข้ามาอยู่ที่นี้? EP.1
ผมไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมอย่างไรดี รู้แต่ว่าห้าหกปีมานี้ชีวิตผมมันจมดิ่งสุดๆ ว่างงาน ธุรกิจล้มเหลวไม่เป็นท่าไปเสียทุกเรื่อง กลุ้ม เครียด สงสารภรรยาเหลือเกิน แต่ก็ไม่รู้จะทำไงได้อายุก็เยอะขึ้นทุกวันไม่มีใครเขาจ้างทำงาน จะเดินหันหลังกลับไปอย่างผู้พ่ายแพ้ ก็กลัวเสียหน้าให้กับคนที่คอยหัวเราะเยาะเรา มันเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายบัดซบที่สุดในช่วงชีวิตที่เกิดมา
เกิดความเบื่อหน่ายในสิ่งที่ต้องทำแบบซ้ำซากอยู่ทุกวันโดยที่ไม่รู้ว่ามันจะให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปหรือเปล่า ผมเกิดความรู้เบื่อหน่าย ท้อแท้ สิ้นหวังเป็นอย่างมากในช่วงนั้นไม่มีกำลังที่จะทำในสิ่งใหม่ๆใดๆทั้งสิ้น บางวันผมปล่อยให้วันเวลาผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์เงินต้นทุนในชีวิตของผมค่อยๆหมดไปที่ละเล็กทีละน้อยจากการใช้จ่ายประจำวัน ประจำเดือน
ประจำปี ของผม โดยที่ไม่มีเงินงอกใหม่ขึ้นมาแทนทีเลย จะมีบ้างก็เล็กน้อยแทบกับไม่ได้เลยกับรายจ่ายที่ออกไปไม่กลับมาอีกเลย ผ่านวันผ่านเดือนผ่านปี ผมมีแต่ความหวัง ความฝัน ความเชื่อ เป็นต้นทุนและกำลังใจขอผมที่ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาบ้างในยามที่ท้อแท้
ถึงแม้ว่ามันจะถูกจัดอยู่ในประเภท ฝันลมๆแห้งๆ สร้างวิมานในอากาศก็ตามแต่ มันก็เป็นความสุขที่ราคาแสนถูก ทุกเช้าผมจะเขียนบันทึกข้อข้อในสิ่งที่ผมจะทำในแต่ละวันก่อนที่จะออกที่พักทุกวันเพื่อกันความหลงลืมผิดพลาด มันเป็นลักษณะนิสัยที่ติดตัวผมมาตั้งสมัยทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ดีทำให้เรามีนิสัยของการจัดระเบียบวางแผนชีวิตอย่างมีระบบ ฟังแล้วดูเหมือนว่าชีวิตผมน่าจะประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก แต่เปล่าเลยมันไม่ตอบสนองอะไรกลับมาในทางที่ดีต่อชีวิตผมเลย กลับย้ำอยู่กับที่ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆเขาไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ในขณะที่ตัวผมยังจมปลักอยู่กับความฝันบ้าๆบอๆอยู่ บัดซบสิ้นดีชีวิตนี้!!!!!! ลืมบอกไปว่าผมมีร้านขายเครื่องดนตรีเล็กๆ ริมถนนสายหลักด้วยความที่ผมชอบในเสียงดนตรีมาตั้งแต่เด็กๆ ก็เลยเอาสิ่งที่ชอบมาทำให้เป็นอาชีพ แต่คุณเชื่อไหมผมไม่มีทุนมากพอหรืออาจจะพูดได้ว่าไม่มีเลยที่จะซื้อเครื่องดนตรีมาขายให้แก่ลูกค้า สินค้าไม่เคยมีเต็มพื้นที่ในร้านของผม เพราะผมไม่มีทุน ซื้อมาสองสามชิ้นแล้วก็ขายไปตามกำลังเงิน แล้วตอนนี้กำลังเงินก็อ่อนลงอีกครั้งหนึ่ง
โฆษณา