สวัสดีวันพฤหัสบดี ขึ้น4 ค่ำ เดือน6 ครับ
ในสถานที่ที่เรียกว่าสภา อันทรงเกียรติ แม้จะมี
ผู้ที่ใด้ชื่อว่า มีคุณวุฒิ มีความรู้ มีปัญญา
อยู่มากมาย แต่ ไม่มีใครยับยั้ง การกระทำ
ของคนชั่ว หยาบช้า ผู้คนทั้งหลายทั้งปวง
ที่อยู่ดูในนั้น ก็ไม่ต่าง กับคนชั่วหยาบช้า
ผู้กระทำการ.
เรื่องเล่าจากมหากาพย์มหาภารตะ
ในสภาชยันตะ
ทุรโยชน์ สั่งมหาดเล็ก ให้ไปนำตัวพระนางเทราปาที มาจากห้องพัก ในฐานะนางทาส
พระนางบอกมหาดเล็ก ว่าให้มาถาม ยุษธิฐีระว่า
นางเป็นทาสหรือไม่ แต่ยุษธิฐีระ ไม่ตอบอะไร
เอาแต่ก้มหน้า อย่างเดียว มหาดเล็กก็แหยง
เพราะเกรงพระนางเทราปาที
ไม่ได้ดังใจ ทุรโยชน์ ต้องสั่งให้ ทุหะสาสัน
น้องคนโปรด ไปกุมตัวมาเอง
ทุหสาสัน จัดให้ เต็ม โดยการไปใช้มือ
ลากผมพระนาง เทราปาที มาจากห้องดั่งนางทาส
แกโหดร้ายกับเพศแม่แกขนาดนี้เลยหรือทุหะสาสัน ผมพูดเองนะครับไม่มีใครในสภาพูดอะไร
สักคน
เมื่อพระนางเทราปาที มายังกลางสภา
นางมองไปยังผู้หลักผู้ใหญ่ ที่อยู่มากมายในสภา
ทั้งท้าว ภีษมะ ท้าวธฤตราษฤร โทรณาจารย์
และผู้เฒ่าผู้แก่ในราชวงศ์ กุรุ อีกมากมาย
แล้วนางจึงถามไปยัง ผู้ทรงเกียรติ เหล่านั้น
ว่าใคร พอจะบอกได้ไหมว่า ตกลง นางตกเป็นทาส หรือไม่
ทุกคนต่างเงียบกริบ เหมือนอมสากเบือไว้ใน
ปาก
นางจึงเพ่งถามไปยังท้าวภีษมะ
ท้าวภีษมะ ก็ตอบแบบครึ่งๆกลางๆ ไม่ฟันธง
ไม่แจ่มชัด
และผู้คนในสภาต่างก็เงียบงันกันไปอีก
ในที่สุด ก็มีผู้กล้า ไม่ใช่ใครที่ไหน
แต่เป็นน้องชาย คนหนึ่งของทุรโยชน์ นั่นเอง
ชื่อว่า วิกรรณะ กล่าวว่า พระนางเทราปาที
พูดถูกต้องแล้ว พระนางไม่ได้ตกเป็นทาส
จากการเดิมพัน เพราะอย่างนึง ยุษธิฐีระ เอาตัว
เองเป็นเดิมพันก่อนแล้ว จึงไม่มีสิทธิ์
อย่างที่สอง พระนางเทราปาที มีพระสวามีห้าคน
จึงไม่ใช่สิทธิ ของใครคนใดคนหนึ่งจะตัดสินใด้
ออเจ้านี่พูดมีเหตุผล แต่แกก็มีบทแค่นี้แหละ
ทุรโยชน์ ฉุนสิครับ แกเลยรีบบอกประมาณว่า
มึงไม่ต้องมาพูดดี รีบไปไกลๆตีนกูประมาณนี้
แกเลยต้องจ๋อเตี้ยมๆไปตามระเบียบ
มาถึง ราธียะ บ้าง
แกบอกว่า จะไปกังวลอะไรกับนาง นางมิได้
บริสุทธิ์ใสซื่อ ตรงไหน มีสามีตั้งห้าคน ในขณะ
เดียวกัน นางยังมีให้ นางมิใช่คนดีให้เราต้องกังวล
ทุรโยชน์ เลยบอกว่า งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน
ในเมื่อสามีของนางตกเป็นทาสหมดแล้วนาง
ก็เลือกใครสักคนในที่นี้เป็นสามีสักคนรับรองได้
ว่าปกป้องนางได้ดีกว่าทาสห้าคนนี้แน่นอน
เกือบจะจริงของแก เพราะในระหว่างที่พระนาง
เทราปาที กำลังระทมทุกอยู่วนั้นในผัวแกทั้งห้าคนไม่มีใคร พูดอะไรสักแอะ
ทุรโยชน์ เปิดหน้าขาตัวเอง แล้วบอกว่าให้
นางมาซบตรงนี้ก็ได้ แล้วนางจะปลอดภัย
แหมพี่แกเล่นคุกคามทางเพศแล้ว นี่ในสภานะ
พี่แก
แกสั่งอีก ให้ปลดอาภรณ์ของทาสทุกคน
พวกพี่น้องปาณฑพ รีบปลดอาภรณ์ของตัวเอง
ออกมากองรวมกัน แต่พระนางเทราปาทียังคงยืน
นิ่ง ทุหะสาสัน เห็นเช่นนั้น จึงตรงไปเพื่อปลด
อาภรณ์ของนาง โหดกันฉิบ555
พระนางเห็นเช่นนั้น จึงพนมมือนึกถึง พระกฤษณะและท้าววาสุเทพ เอาเป็นที่พึ่งให้ช่วย
นาง แล้วสิ่ง มหัศจรรย์ ก็เกิดขึ้น
คือเมื่อ ทุหะสาสัน ดึงผ้า จากร่างนางผ้านั้น
ก็ยืดออกมาโดยมิรู้จักหมดจักสิ้น โดยอาภรณ์
มิได้หลุดจากร่างนางเลย
ทุหะสาสัน มันดึงจนเหนื่อย จนกองเต็มท้อง
พระโรงสภา มันจึงถอดใจ วางมือ
ภีมะ เป็นคนแรก ที่ออกอาการฉุนขาด
บอกว่า อยากจะเผามือ ของยุษธิฐีระทิ้งที่ไปเล่น
พนัน จนเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น อรชุน ต้องบอกให้ใจเย็น
แต่ภีมะ เดือดดาล ประกาศว่า ทุรโยชน กูขอสาบาน เมื่อสงครามเกิดขึ้น กูจะฆ่ามึงโดยการทุบ
หน้าขามึงให้แหลก ไอ้ทุหสาสัน กูจะผ่าอกมึง
แล้วควักหัวใจ ออกมากินเลือดสดๆของ มึง
และกูจะฆ่า พี่น้องมึงทั้งร้อยคนด้วยมือกูเอง
เอาละสิครับคำสาบาน ที่น่ากลัว คนอื่นไม่ว่า
กะไรแต่วิกรรณะ พรอยโดนไปด้วย
อรชุนเอา มั่ง สาบานว่าจะฆ่า ราธียะ
สหเทพ สาบานว่าจะฆ่า ท้าวศกุนิ
นกุล สาบานว่าจะฆ่าลูกหลานของท้าวศกุนิ
เอาละสิครับเริ่มตั้งเป้าหมายกันแล้ว แต่ยังไม่เป็น
ที่น่ากลัวอะไร ในตอนนี้ เพราะทุกคนยังตกเป็น
ทาส อยู่เลย ไม่เป็นที่ไส่ใจ
แต่มีคนกลัวคนนึงครับไม่ใช่ใครที่ไหน
แต่เป็น ท้าว ธฤตราษฎร นั่นเอง แกเริ่มกลัวว่า
ลูกแกจะตายหมด แม้จะเสียดายสินพนันที่จะได้
แต่ต้องออกตัวครับ เผื่อหนักจะได้เบาลงหน่อย
แกว่า
เทราปาที ลูกรัก ลูกไม่ได้ตกเป็นทาสใครหลอก
พ่อยืนยันได้
เริ่มมาสายอ่อนทั้งที่แกอมสากเบือมาตั้งนาน
มาฟังแกต่อ
เทราปาทีลูกรัก จะเลือกใครในนี้ก็ได้ให้พ้นจากความเป็นทาส แล้วแต่ประสงค์ของลูก
แน่ มาใจถึงด้วย
แล้วพระนาง เทราปาที ก็เลือกคนแรกคือยุษธิฐีระ
เลือกอีกก็ได้ลูก ท้าวธฤตราษฎร มาสายนิ่ม
พระนางเทราปที แกเลยเลือก ภีมะ
เลือกอีกก็ได้ลูก
พระนางเทราปาที แกเลยเลือกจนครบห้าคนเลย
จะเอาอะไรอีกมั้ยลูก ท่าวธฤตราษฤร์
พระนางเทราปาที ไม่แล้วค่ะ พรถ้ามากไปมันจะไม่ศักดิ์สิทธิ์ พอแค่นี้แหละค่ะท่านพ่อ
ยังไม่สบายใจท้าวธฤตราษฤร
แกเลยคืนของพนันทั้งหมดที่ได้มา ทั้งเพชรพลอย รถม้า และเมือง และขอให้สิ่งที่เกิดขึ้น
เป็นแค่ฝันร้าย ลืมๆมันไปซะ แล้วอยู่กันอย่าง
ปกติสุข อย่าโทษโกรธเคืองอะไรกัน
เหมือนจะจบเรื่องยังไงไม่รู้ แต่นี่แค่เศษหนึ่ง
ส่วนสี่ของเรื่องเอง ขอรับ
มาดูว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปในตอนหน้า
ตอนนี้เอวังขอรับ
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและติดตามขอรับ
ขอบคุณที่มา
เรื่องเล่าจากมหากาพย์มหาภารตะ
ของอาจารย์ วีระ ธีรภัทร ขอรับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
