คนหน้าตาไม่ดีจะไม่มีวันประสบความสำเร็จจริงหรือ?
ฝรั่งเคยทำวิจัยว่า คนหน้าตาดีมีอนาคตไกลกว่าคนหน้าตาไม่ค่อยดี เพราะเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่อยากเข้าใกล้คนหน้าตาดี
การวิจัยอาจเป็นเรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่หากเราเชื่อรายงานนี้ ก็คงเหนื่อยใจ เพราะนับคนในโลกหลายพันล้านคน จะมีสักกี่คนที่หน้าตาดีประเภท ‘หล่อลากดิน สวยสะท้านใจ’
ก็เหมือนเรื่องพรสวรรค์ หากความสำเร็จมาจากพรสวรรค์ เรา ๆ คนที่มียีนระดับปานกลางไปถึงต่ำ ก็คงสิ้นหวัง
อย่ากระนั้นเลย เลือกที่จะไม่เชื่อเรื่องพรสวรรค์และคนหน้าตาดีมีอนาคตไกล น่าจะเป็นสุขกว่า!
เป็นความจริงที่คนหน้าตาดีมีโอกาสมีอนาคตดีมากกว่า แต่ก็เป็นเรื่องของ ‘โอกาส’ เท่านั้น การมีหน้าตาดีไม่ได้รับประกันความฉลาดความเก่งแต่อย่างไร
แน่ละ การมีโอกาสย่อมพาไปถึงจุดหมายได้ง่ายกว่า หรือมีทางเลือกมากกว่า แต่ท้ายที่สุดก็ต้องวัดกันที่ผลงาน
พอล พ็อตต์ส เป็นชายร่างเตี้ย รูปร่างหน้าตาไม่มีเสน่ห์ชวนฝัน ห่างไกลจาก ‘หล่อลากดิน’ เขามีความฝันอย่างเดียวคือร้องเพลง
หากเขาเกิดในเมืองไทยหรือเอเชีย โอกาสเป็นนักร้องดังก็คงยาก เพราะดูเหมือนว่าคุณสมบัติแรกของการเป็นนักร้องที่ค่ายเพลงปั้นนั้นเขาดูที่หน้าตา
พ่อของพอลเป็นคนขับรถเมล์ แม่เป็นพนักงานเก็บเงินในห้างสรรพสินค้า ตอนเด็ก ๆ เขามักถูกรังแก ทำให้ขาดความมั่นใจในตนเอง แต่ทุกครั้งที่ขมขื่นใจ เขามักใช้การร้องเพลงปลอบประโลมตนเอง
เขาชอบร้องเพลงมาแต่เด็ก ร้องเพลงดีจนได้เป็นนักร้องประสานเสียงในโบสถ์
เมื่อโตขึ้น เขามีงานประจำเป็นเซลส์แมนห้างขายโทรศัพท์มือถือแห่งหนึ่ง ไม่ได้ร้องเพลงเป็นอาชีพอย่างที่ฝัน
วันหนึ่งในปี 2007 เขาลองไปประกวดเวที Britain’s Got Talent เสียงร้องเพลงของเขาตรึงใจทุกคนที่ได้ยินจนนิ่งเงียบราวต้องมนตร์สะกด เพียงชั่วข้ามคืน พอล พ็อตต์ส ก็เป็นที่รู้จักกันทั่วโลก
ฝีมือล้วน ๆ !
ซูซาน บอยล์ เป็นผู้หญิงชาวสกอตวัยกลางคน ห่างไกลจาก ‘สวยสะท้านใจ’ หน้าตาเหมือนอาม้าบวกอาซิ้ม ถึงเกิดใหม่อีกกี่รอบ ถ้ารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างเดิม ก็ไม่มีโอกาสเกิดในบ้านเราแน่ ๆ เธอชอบร้องเพลง แต่ไม่มีใครอยากฟัง
วันหนึ่งในปี 2009 เธอลองไปประกวดเวที Britain’s Got Talent เธอบอกว่า อยากเป็นนักร้องอาชีพเหมือน อีเลน เพจ ทุกคนหัวเราะเยาะคำกล่าวนั้น ทว่าเมื่อได้ยินเสียงเพลง I Dreamed a Dream เปล่งจากปากของเธอนั้น ทุกคนในที่นั้นก็ตะลึงงัน เสียงเพลงบทนั้นทรงพลังจนใคร ๆ ลืมรูปร่างหน้าตาของเธอ ไพเราะราวนางฟ้าบนสวรรค์มาขับร้องเพียงชั่วข้ามคืน นาม ซูซาน บอยล์ ก็เป็นที่รู้จักกันทั่วโลก
ฝีมือล้วน ๆ !
แต่ไหนแต่ไรมา ค่านิยมของโลกการแสดงในซีกตะวันออกคือเน้นความหล่อความสวย ไม่หล่อไม่ได้เป็นพระเอกแน่นอน ไม่สวยหรือเลิกสวยเมื่อไร ก็มักตกงาน
นี่คือข้อแตกต่างระหว่างนักแสดงกับดารา
นักแสดงเป็นศิลปิน ดาราคือคนที่มีชื่อเสียง
นักแสดงอยู่รอดด้วยฝีมือ ดาราอยู่รอดที่ชื่อเสียง วันใดที่ชื่อเสียงลดหดหาย ผู้คนก็ลืม
หน้าตาดีอาจเป็นใบเบิกทางใบแรก แต่จะไปไกลกว่านั้นต้องใช้ใบเบิกทางที่เรียกว่าฝีมือ
บางทีหน้าตาไม่ดีอาจเป็นคำอวยพรซ่อนรูป มันทำให้เราต้องทำงานหนักขึ้น ผลที่ตามมาคือทักษะและฝีมือที่พาไปจนถึงจุดหมาย
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้” อาจเป็นประโยคปลอบใจสำหรับบางคน แต่หากไม่เชื่อมันจริง ๆ ก็ยากจะไปถึงดวงดาว
I Dreamed a Dream หากตามด้วย I Do a Dream ความฝันนั้นก็มีสิทธิ์กลายเป็นความจริง
I Do a Dream - ฉันเดินตามความฝันของฉันเอง
I Do a Dream - ฉันมุ่งมั่นทำความฝันของฉันให้เป็นจริงเอง
I Do a Dream - ฉันลงมือทำจนถึงท้ายที่สุด
ลงมือลอง ลงมือทำ ลงมือเดินหน้า
หน้าตาไม่ดีอาจไม่ใช่คำสาป หากลงมือทำจริง
นับเป็นข่าวดีสำหรับคนหน้าตาไม่ดีจริง ๆ !
.
จากหนังสือ #ชีวิตคือปาฏิหาริย์! / https://bit.ly/3ttyHAw
- 24
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
