ห่างหายจากการเขียนไปนานมากๆๆๆๆๆๆ เพราะช่วงนี้ก็ไปยุ่งๆกะเจ้าโควิด เช่นเดียวกับที่ทุกคนกำลังเผชิญในตอนนี้ คงจะเครียดกันไม่น้อยเลยใช่มั้ยล่ะ
ปีนี้กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว ผ่านเรื่องราวดีๆมาไม่กี่เดือน เจ้าไวรัสตัวร้ายอย่างโควิดก็แวะมาทักทายจนทำให้ชีวิตวนเวียนอยู่กับเรื่องเดิมๆอีกแล้ว
ที่หายไปไม่ได้เข้ามาเขียนบทความซะนานก็เพราะว่าต้องไปรับมือกะเจ้าไวรัสโควิดนี่แหละ การเป็นบุคลากรทางการแพทย์ดูเหมือนจะชินกับโรคภัยไข้เจ็บนะ แต่สำหรับโควิดแล้วไม่ง่ายเลยที่จะรับมือ เพราะมาคราวนี้ช่างกระจายและติดกันรวดเร็วเหลือเกิน
โควิดนี้แหละทำให้เราคิดอะไรได้หลายๆอย่าง ชีวิตคนเราช่างไม่แน่นอนเอาซะเลย วันนี้ยังดูแข็งแรงอยู่ดีๆ จู่ๆยังไม่ทันข้ามวัน อ้าวป่วยซะแล้ว บางคนก็แทบจะเอาชีวิตไม่รอด บางคนก็จากไปโดยที่ยังไม่ทันได้ร่ำราใครสักคน นี่แหละหนาชีวิต
ต่อให้เราดิ้นรน ทะเยอทะยาน หาเงินมาสักเท่าไหร่ สุดท้าย ไม่รู้จะได้ใช่หรือเปล่า แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่หา หรือหามาแล้วไม่เก็บ แต่เราควรใช้อย่างมีคุณค่าที่สุด เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่า วันไหนคือวันที่เราจะมีงานทำเป็นวันสุดท้าย แล้ววันไหนเราจะตกงาน
โรคนี้สอนให้เรารู้จักมองชีวิตว่ามีคุณค่าแค่ไหน การเสียสละและช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในยามลำบากไม่จำเป็นต้องใช้เงินมากมาย แต่ใช้หัวใจ ให้กำลังใจ ในยามที่รู้สึกท้อแท้ และเจ็บป่วย มันสำคัญมาก
ในยามนี้เราจะมองเห็นมุมเล็กๆที่อาจจะไม่ได้เห็นกันบ่อยๆ เห็นมือเล็กๆจาก หนึ่งมือหยิบยื่นน้ำใจและความเสียสละให้มือที่สอง สาม สี่ ห้า จากหนึ่งเป็นสิบ ร้อย พัน หมื่น แสน จนถึงล้าน และหลายล้าน ได้เห็นรอยยิ้มและคราบน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความท้อแท้และความปราบปลื้ม
เราเชื่อว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ ไม่ว่าเรื่องราวร้ายๆจะผ่านเข้ามามากมายสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายทุกย่างจะกลับมาสวยงาม ดูอย่างดอกแคคตัสสองต้นนี้สิ กว่าจะมีดอกบานสวยงามได้ต้องผ่านหนามมาตั้งเท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็ชูก้านขึ้นเหนือหมู่หนามนั้น แล้วเบ่งบานอย่างสวยงาม
#เป็นกำลังใจให้เราผ่านเรื่องราวร้ายๆนี้ไปด้วยกันนะคะ#
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
