เมื่อคนไข้ ขอให้เราเป็นพยานทำพินัยกรรม ในรพ.
มีผู้เสียชีวิต 27 ราย ผู้ป่วยหายกลับบ้าน 2377 ราย
แต่ติดเชื้อใหม่ 2044 ราย
หลายโรงบาล ICU เต็ม จนล้น จนต้องเปิดเพิ่มไม่รู้เท่าไหร่
จนถึงจุดที่แพทย์สุดจะยื้อ จำต้องปล่อยให้คนไข้จากไป คนไข้โรคนี้เวลาจากไป จากไปอย่างโดดเดี่ยว เชื่อว่าทุกคนตอนมารพ. มาด้วยความคิดที่ว่า 10-14 วัน ก็กลับแล้ว แต่บางครั้ง ไม่ใช่...
บ้างก็อยู่นานกว่านั้น
บ้างก็ไม่ได้กลับ....
ส่วนมากของผู้ป่วย ช่วงเสียชีวิตจะอยู่อย่างโดดเดี่ยว จากไปท่ามกลางเครื่องพยุงชีพมากมาย ไม่ได้สั่งเสีย ไม่ได้ลา
เลยอยากแชร์ คุณป้าคนล่าสุด อายุ 80 ปีแล้ว แน่นอน โรคย่อมลงปอด
เมื่อวานได้คุยกับคุณป้า คุณป้าบอกว่า เหนื่อยอยู่ แต่วันนี้ทนายจะมา มาเอาเอกสารให้เซนต์
หมอช่วยเซนต์หน่อยได้มั้ย ว่าฉันยังสติสัมปชัญญะ
..... ใช่ค่ะ คุณป้ากำลังจะเซนต์พินัยกรรม
แบ่งทรัพย์สินต่างๆ ให้เรียบร้อย
เพื่อจะได้เบาใจไปได้ระดับหนึ่ง
เลยได้พูดคุยกันต่อ คุณป้าบอกว่า ถ้าไม่ไหวก็ไม่เป็นไร ตายก็ได้ แก่แล้ว... แต่กลัวลูกหลานจะวุ่นวายมรดก...
เลยถามป้าต่อว่า กลัวมั้ย
ป้าตอบ ไม่กลัวหรอก ตายหน่ะ
กลัวทรมาน
มันจะทรมานมั้ยหมอ... เลยเล่าให้ฟังถึง โอกาสที่การรักษาจะได้ผล และการรักษาที่อาจจะไม่ได้ผล แล้วแพทย์ต้องรักษายังไงต่อ
คุณป้าก็เป็นคนเลือกเอง ว่า อยากได้อะไร ไม่อยากได้อะไร
อยากใส่ท่อมั้ย อยากเจาะคอมั้ย ถ้าสู้กันไปแล้วดี จะต้องสู้แค่ไหน ถึงจุดไหนที่เราจะพอ แล้วให้คุณป้าพัก
บทสนทนา เป็นไปแบบธรรมดา ไม่ดราม่า ไม่เครียด เป็นการคุยถึงธรรมชาติของโรค และธรรมชาติของชีวิต
ที่เหลือ คือการที่ต้องสื่อสารกับครอบครัว ว่าสิ่งที่คนไข้ต้องการคืออะไร และอะไรที่คนไข้ไม่ต้องการ
เลยอยากบอกทุกคนที่มีญาติผู้ใหญ่ที่ป่วย เวลาท่านขอทำพินัยกรรม เวลาที่ท่านสั่งเสีย อย่าไปตัดบทท่าน
อย่าไปบอกว่าท่านคิดมาก
อย่าไปบอกว่าการเตรียมตัว แปลว่าท่านไม่สู้
จริงๆ ท่านแค่ขอได้จัดการสิ่งคั่งค้างใจ ในวันที่ยังสามารถทำได้
คนไข้ที่ป่วยหลายคน จิตใจแข็งกว่าญาติๆมาก
- 131
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
