🔖ผมพลาดตรงไหน? กับ เศรษฐกิจพอเพียงที่ใฝ่ฝันหา🔖
cr: https://ewt.prd.go.th/ewt/region1/ewt_news.php?nid=37431&filename=index
หลายคนอาจดูแคลนแนวคิดในแบบของ โจน จันได ว่าเป็นความคิดของคนที่ล้มเหลวในการต่อสู้ในเมืองหลวง แล้วหนีหัวซุกหัวซุนไปซบอกธรรมชาติที่บ้านเกิด
แต่สิ่งที่เขาทำเป็นคำตอบของใครอีกหลายคนที่เขาต้องการมีที่ยืนเพื่อให้มีชีวิตรอด ซึ่งระบบทุนนิยมไม่เอื้อให้เขาได้เจริญเติบโต แถมยิ่งกดคนที่มีต้นทุนน้อยให้ยิ่งจมลง
ต้นทุนที่ว่าก็คือความรู้ วุฒิการศึกษา ทุนทรัพย์ พื้นฐานครอบครัว วงศ์ตระกูล รูปร่างหน้าตา คอนเนคชั่น และอีกมากมายที่คนขาดโอกาสไม่มี
ผมเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกอึดอัดกับระบบการทำงานที่ต้องชิงดีชิงเด่น แก่งแย่งแข่งขัน เพื่อความเจริญเติบโตในที่นั้นๆ บางคนถึงกับใช้วิธีเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไป แทนที่จะเดินไปดีๆอย่างสุภาพชน
อาจเป็นเพราะผมไม่เก่งพอ หรือความสามารถไม่ถึง ทำอะไรจึงไม่ค่อยประสบความสำเร็จ แต่จะว่าไม่สำเร็จเลยก็คงไม่ถูกนัก เพียงแต่ชีวิตมันก็มีขึ้นมีลงเป็นของธรรมดาของมัน
ความฝันที่จะมีชีวิตอิสระจึงเป็นสิ่งที่ไขว่คว้ามาตลอด แต่จำเป็นต้องรอเวลาเพื่อสะสมทุนทรัพย์ และที่สำคัญเพื่อสะสมความกล้าที่จะตัดสินใจให้มากพอ
ชีวิตการทำงานเป็นเรื่องที่ทุกคนรู้ดีว่าเราต้องใช้ความพยายามในทุกๆทางเพื่อให้งานนั้นๆสำเร็จตามเป้าหมายที่คนอื่นวางไว้ให้ได้
และบ่อยครั้งที่มันเข้าตาจนเพราะไม่สามารถไปถึงสิ่งที่ต้องการได้ อาจด้วยอุปสรรคใดๆก็แล้วแต่ และบางคนอาจเลือกวิธีการพิเศษเพื่อไปให้ถึงเป้าหมายนั้นให้ได้
ซึ่งวิธีการพิเศษ หรือทางลัดที่ว่านั้นก็มักจะขัดกับหลักจริยธรรมเสียด้วย ซึ่งเมื่อตัดสินใจทำเพื่อเอาตัวรอดจากหายนะลงไปแล้ว กลับต้องมานั่งรังเกียจตัวเองที่ต้องทำเรื่องอย่างนั้นเพียงเพื่อให้ได้เงิน
เมื่อถึงจุดเปลี่ยน ชีวิตมันก็ส่งสัญญาณว่าถึงเวลาที่ต้องไปทำอย่างที่ต้องการแล้ว แต่ก็ไม่เห็นจะพร้อมอะไรสักอย่าง
ผมอยากไปมีชีวิตอิสระ อยากไปเดินตามแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง แต่มีแค่ สองมือเปล่ากับทุนที่ได้จากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพของบริษัทที่สะสมเอาไว้เท่านั้น
การตัดสินใจครั้งสำคัญ คือ ละทิ้งอาชีพวิศวกร ละทิ้งเมืองหลวงที่แสนวุ่นวาย มุ่งสู่ดินแดนที่คิดเอาเองว่าจะสงบ เหมาะจะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
ความผิดพลาดข้อที่ 1
🔻ดูที่ดินไม่เป็น🔻
คำว่าดูไม่เป็นคือ ความรอบรู้ ความรอบคอบ การวิเคราะห์ มีน้อยเกินไป การตัดสินใจจึงผิดพลาด สิ่งที่เห็นจึงไม่ใช่สิ่งที่เป็น
ที่ดิน 8 ไร่ สำหรับเริ่มต้นการทำเกษตรพอเพียงตามรอยพ่อหลวง
สำหรับใครที่คิดจะทำการเกษตรแล้วใช้แต่ตามองก็อาจจะผิดพลาดเหมือนผม เพราะจากที่เห็นด้วยตาก็ดูเป็นพื้นดินที่เขียวขจีและอุดมสมบูรณ์ดี มีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ถ้าปลูกพืชน่าจะงอกงามดี น้ำท่าก็ดูใสสะอาด เหมาะจะทำการเกษตรมาก
แต่ในความเป็นจริง🤔
พื้นดินที่นี่เป็นดินดานที่ในดินมีธาตุอาหารอยู่น้อยมาก เป็นชั้นดินทรายอัดแน่น ถ้าเป็นฤดูฝน น้ำก็จะขังอยู่ที่ผิวดินเพราะซึมลงไปในดินได้ยาก จึงดูแล้วเหมือนจะอุดมสมบูรณ์ แต่พอถึงฤดูแล้งที่นี่จะเปลี่ยนเป็นทะเลทรายดีๆนี่เอง
ความผิดพลาดข้อที่ 2
🔻ไม่มีน้ำ🔻
ภาพสระน้ำที่ขุดไว้หน้าบ้านที่กำลังก่อสร้าง
การที่มองดูว่ามีน้ำขังบนผิวดินในช่วงฤดูฝน ทำให้ผมคิดเอาเองว่าน้ำท่าจะอุดมสมบูรณ์ เป็นความคิดตื้นๆของคนที่มีประสบการณ์น้อย สุดท้ายก็ต้องเจาะบ่อบาดาลเอาน้ำใต้ดินขึ้นมาใช้ ถามว่าทำไมไม่ขุดสระเอาน้ำฝนเก็บไว้ใช้ ถ้าขุดสระแล้วจะเป็นแบบนี้ครับ
น้ำที่ไหลไปผสมกับดินในบริเวณนี้ซึ่งน่าจะมีแร่ธาตุบางอย่างที่ทำให้สารแขวนลอยในน้ำไม่ตกตะกอน แม้ว่าจะใช้เวลานานถึง4 ปีน้ำในสระก็ยังคงขุ่นอยู่เหมือนเดิม ไม่สามารถนำมาใช้รดน้ำต้นไม้ หรือเลี้ยงปลาได้
พอต้องขุดน้ำบาดาลขึ้นมาใช้เอง สิ่งที่เกิดขึ้นคือค่าไฟฟ้าสำหรับเครื่องสูบน้ำ แทนที่จะอยู่อย่างพอเพียงกลับต้องมามีค่าใช้จ่ายเพิ่ม (ตอนนั้นยังไม่มีความรู้เรื่องโซล่าเซลล์)
พอดินไม่ดี น้ำก็ไม่มี ก็คงคิดว่าผมจะต้องท้อและเลิกคิดที่จะทำการเกษตรต่อแล้วใช่ไหมครับ
ยังไม่เลิกครับ ด้วยความบ้าพลัง และความดันทุรัง จึงทำให้ผมไม่ยอมแพ้และคิดจะหาวิธีแก้ปัญหาต่างๆ นานา สารพัดวิธีที่จะนำมาใช้และมันก็สร้างรายจ่ายอย่างเดียวโดยไม่มีรายได้เข้ามา
ความผิดพลาดข้อที่ 3
🔻หลักการผิด คิดอะไรก็พลาด🔻
เอาเงินสดที่มีไปทุ่มสร้างบ้านพักที่อยู่อาศัย โดยคิดเอาเองว่าจะเป็นที่อาศัยสุดท้ายในชีวิต
ท้าวความให้พอเห็นภาพนะครับว่าการเอาตัวเองออกนอกระบบการทำงานที่มีเงินเดือนนั้น ผมได้วางแผนให้เป็นไปอย่างรอบคอบที่สุด ไม่ให้รายรับหายไปจนเหลือ 0 แต่ก็ได้ทำตามความฝันไปพร้อมๆกัน
นั่นคือผมหางานที่เงินเดือนน้อยลงทำไปพลางๆที่ต่างจังหวัดใกล้กับที่ดินที่จะทำเกษตร ก่อนที่จะออกมาทำแบบเต็มตัวเมื่อทุกอย่างไปได้สวยดีแล้ว
ความโกลาหลจึงเกิดขึ้นในระหว่างนั้น งานที่ทำอยู่ก็ไม่ได้ดี ส่วนงานที่สวนก็ตะกุกตะกักไปหมด เพราะเราทำคนเดียว ต้องวิ่งไปวิ่งมาระหว่างสวนกับที่ทำงาน พอไม่ได้อยู่สวนควบคุมงาน ความผิดพลาดก็เกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ
ทีนี้แนวคิดที่ว่าผิดพลาดก็เพราะเราไม่ได้เอาหัวใจของเศรษฐกิจพอเพียงมาปฏิบัติอย่างแท้จริง แต่เราเอาแต่คิดต้นทุนกำไร เหมือนว่ามันเป็นการเปิดกิจการค้าเชิงพาณิชย์อย่างหนึ่ง
พอเราเอาเรื่องผลกำไรที่เป็นตัวเงินเป็นตัวตั้ง แผนการทำงานมันก็จะเป็นไปสอดคล้องกับเรื่องการคิดต้นทุนกำไร ซึ่งเมื่อไหร่ที่ทำการเกษตรแล้วคิดเรื่องตัวเงิน เมื่อนั้นเราก็จะตกไปอยู่ในวังวนของระบบทุนเหมือนเดิม
บ้านที่สร้างบนเนื้อที่ 8 ไร่ อยู่กลางสวน โดดเดี่ยวอยู่หลังเดียว
เราอยากพอเพียงแต่ดันไปทำบ้านเสียหรูหราฟู่ฟ่าเกินตัว ตอนนั้นคิดแต่เพียงว่าจะอาศัยอยู่ที่นี่จนบั้นปลายของชีวิต แต่โดยบริบทแล้วช่างเป็นอะไรที่เพ้อฝันและขาดความรอบคอบจริงๆ
ความผิดพลาดข้อที่ 4
🔻ทำแล้วจะเอาไปขายใคร🔻
การปลูกต้นไม้สำหรับบางคนอาจเป็นเรื่องยากต้องใช้พื้นฐานทางการเกษตรอยู่บ้าง
แต่ด้วยความเจริญก้าวหน้าด้านการสื่อสารและเทคโนโลยีสมัยใหม่ทำให้องค์ความรู้หาได้ไม่ยากแล้วในปัจจุบัน แถมการค้าขายผ่านระบบออนไลน์ยังทำให้เราสามารถหาซื้อวัสดุอุปกรณ์ เมล็ดพันธุ์ ปุ๋ย ได้อย่างง่ายดาย
แต่ปลูกแล้วจะเอาไปขายให้ใครดีล่ะ?
เป็นปัญหาที่คนทำเกษตรต้องเจอกันทุกคน การที่เราอยู่ดีๆจะกระโดดมาปลูกพืชผัก แล้วคิดว่าเอาไปขายใครก็ได้เดี๋ยวก็มีคนซื้อนั้น เป็นความคิดของคนที่อยู่นอกพื้นถิ่นฐานเดิมไปนาน
การที่เราจะขายของได้ มันต้องมีช่องทางระบายสินค้าซึ่งจำเป็นต้องใช้ประสบการณ์ ความเข้าถึงแหล่งชุมชน ซึ่งการไปซื้อที่ดินปลูกบ้านในถิ่นที่เราไม่รู้จักใครเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาสร้างความสนิทคุ้นเคยก่อนที่เราจะได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนที่คนในชุมชนยอมรับ
เราต้องขยันออกสำรวจความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่น ว่าเขาทำอะไรกัน เมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร เขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร อะไรขายได้ อะไรขายไม่ได้ อะไรที่คนชอบกิน อะไรที่เขาไม่นิยมกินกัน
การจะไปอยู่อย่างเรียบง่ายให้มีประสิทธิภาพฟังดูเหมือนว่าจะไม่ต้องทำอะไรให้มันเกินตัว ไม่ต้องดิ้นรน ทำตามมีตามเกิด แต่ในความเป็นจริงมันจำเป็นต้องใช้ทักษะในเชิงวิเคราะห์อย่างมาก
ความจริงอย่างที่คุณวินทร์ เลียววาริณ พูดไว้นั่นถูกต้องที่สุดเลย คือทุกอาชีพต้องอาศัยทักษะการคิดเชิงวิเคราะห์ ถึงจะไปรอด
นี่เป็นความผิดพลาดเพียง 3-4 ข้อที่ได้เป็นประสบการณ์สอนให้ผมได้เข้าใจความสำคัญของการใช้การวิเคราะห์มากขึ้นในทุกการกระทำ
ปัจจุบันที่ดินและบ้านได้ถูกขายไปแล้ว ด้วยกำไรงาม นี่อาจจะเป็นสิ่งเดียวที่ผมคิดถูก เงินจากการขายที่ดิน 8 ไร่ เป็นต้นทุนใหม่ที่ทำให้ผมได้กลับมาเริ่มต้นคิดใหม่อีกครั้ง ในแนวเดิม
ใครที่มีความคิดจะทิ้งงานประจำไปหาชีวิตที่เรียบง่ายนั้น ต้องทำความเข้าใจในแนวคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนเสียก่อน แม้ว่าคำพูดที่ฟังดูสวยหรูว่า เป็นชีวิตที่เรียบง่าย แต่ในความเป็นจริงอาจไม่ถึงกับง่ายโดยไม่ต้องคิด ไม่ต้องวิเคราะห์ ไม่ต้องวางแผนอะไรเลย
ค่อยๆ คิด ค่อยๆ พิจารณาปรับเปลี่ยนวิธีการในการใช้ชีวิต ให้สามารถเข้ากับบริบทของสังคมรอบข้าง ค่อยๆเข้าสู่ความพอเพียงแบบไม่สุดโต่งจนเกินไป
และสิ่งนี้น่าจะเป็นความหมายของความเรียบง่ายในแบบของผมครับ
ประสบการณ์ในการใช้ชีวิตติดดิน ล้มลุกคลุกคลาน ยังมีความผิดพลาดที่อยากแชร์ให้เพื่อนๆฟังอีกมาก ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ(เรื่องมันยาว)
สวัสดี
- 13
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
