ความสุขคืออะไร..?
เมื่อช่วงบ่ายข้าพเจ้าเดินออกมาเจอแล้วเห็นแม่นอนดูรายการประกวดร้องเพลงจาก Notepad เครื่องเล็ก ๆ อยู่หน้าห้อง แม่ดูไปก็หัวเราะไป บางครั้งแม่ก็เปิดดูลิเกบ้าง รายการตลกอะไรบ้าง หลังจากที่เสร็จจากงานเย็บผ้าและดูแลต้นไม้
ตกเย็นก็ไปทำวัตรสวดมนต์กับเพื่อน ๆ ชมรมผู้สูงอายุ กลางคืนอาจจะมีตื่นเต้นหน่อย ถ้ามีช้างเดินผ่านหน้าบ้าน จากนั้นตอนเช้าตีสามกว่า ๆ ก็ได้เวลาตื่นมาทำวัตรสวดมนต์อีก พอเช้าก็หุงข้าวใส่บาตร ระหว่างรอใส่บาตรก็นำน้ำซาวข้าวไปรดต้นไม้
เมื่อใส่บาตรเสร็จแม่ก็ชงโน่นชงนี่ทาน งาดำบ้าง โอวัลตินบ้าง ขนมปังชิ้นสองชิ้น จนช่วงสาย ๆ ก็ได้เวลาทานข้าว
เมื่อก่อนมีคนนำกับข้าวมาให้หลายอย่าง บางวันเป็นสิบอย่าง แต่เดินไปดูแม่ทีไร ก็เห็นแม่ทานแต่ผักต้มกับน้ำพริก
ชามข้าวของแม่
ผักต้มก็ไม่ใช่อะไรมาก มีมะระขี้นกหั่นชิ้นเล็ก ๆ ฟักทองต้มบ้าง กระเจี๊ยบต้มบ้าง น้ำพริกเผา น้ำพริกต่าง ๆ ที่มีคนเอามาให้ หรือบางวันพิเศษหน่อย ถ้าหากได้ชะอมมา แม่ก็จะตำน้ำพริกกะปิ แล้วทอดชะอมใส่ไข่ทานกับข้าวอย่างสบายใจ
น้ำพริกกะปิของแม่
นี่คือชีวิตของแม่ในแต่ละวัน ซึ่งก็ไม่แตกต่างอะไรมากจากเมื่อก่อน
ครอบครัวของเราที่ข้าพเจ้าจำความได้ แทบไม่เคยพากันออกไปทานข้าวตามร้านอาหารที่ไหน เมื่อลูก ๆ กลับมาบ้าน ทั้งกลับมาบ่อย กลับมาประจำ หรือนาน ๆ กลับมา ด้วยเหตุจากสถานที่เรียนอยู่กันคนละจังหวัด ก็ไม่มีใครที่จะขวนขวายพาพ่อกับแม่ไปทานข้าวที่ไหน
ลูกทุกคนก็มีแต่หิ้วผัก หิ้วเครื่องปรุงต่าง ๆ คนละมือคนละไม้ มาทำกับข้าวให้แม่ หรือให้แม่ทำกับข้าวให้ทาน
แม่เก็บทุเรียนแช่ตู้เย็นไว้ให้ลูก ๆ
การท่องเที่ยวน่ะเหรอ...
ก็มีบ้างนะ เท่าที่จำความได้ ก็คือ สมัยที่พ่อทำงานธนาคาร ในแต่ละปีธนาคารก็จะพาไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ นั่นก็เพียงแค่ปีละครั้ง สมัยเด็ก ๆ เพราะเมื่อเริ่มโตขึ้น ลูกคนโตก็ไปเรียนที่หนึ่ง คนกลางก็ไปเรียนที่หนึ่ง คนเล็กก็ไปเรียนที่หนึ่ง พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ขวนขวายที่จะพากันไปเที่ยวที่ไหน มีแต่ตั้งจิตตั้งใจทำงานหาเงินส่งลูกเรียนอยู่กับบ้าน
บ้านเราถึงแม้จะเป็นห้องแถวเล็ก ๆ หนึ่งคูหา ชั้นล่างเป็นร้านตัดผ้าเสริมสวยของแม่ ชั้นสองเป็นที่พัก ชั้นสามก็เป็นดาดฟ้าเอาไว้ตากผ้า แต่บ้านเราก็มีความสุข คือ เราไม่เคยชวนกันไปแสวงหาความสุขที่ไหนนอกจากบ้านของเรา
วันเกิดแม่ ก็จัดกันในบ้าน
บ้านเราก็มีรถกระบะเก่า ๆ อยู่คันหนึ่ง ที่พ่อสามารถขับไปโน่นไปนี่ได้ พาแม่ไปทำบุญที่โน่นที่นี่ได้ หรือมาเยี่ยมลูกในที่ไกล ๆ ได้ ไปได้ทั่วประเทศไทย ไม่ต้องกลัวตำรวจจับอีกต่างหาก เพราะเวลาพ่อขับรถไปไหน จะใกล้ จะไกล เข็มไมล์จะไม่เกิน 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
เมื่อช่วงปลายปีก่อน (ปลายปี 2562) พ่อจากเราไป พวกเราทั้งหลายโดยเฉพาะข้าพเจ้ากลับไม่ได้เศร้าโศรกเสียใจ เพราะตอนท่านมีชีวิตอยู่จนถึงวาระสุดท้าย เราได้ทำทุกอย่างให้พ่อได้อย่างเต็มที่ เต็มกำลัง
ความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากคนที่จากไปนี่นะ สำหรับข้าพเจ้านั้นคิดว่า ที่ทุกข์ก็เพราะมันยังมีอะไรติดค้างคาใจ คือ เมื่อท่านอยู่ เราไม่ได้ดูแล ไม่ได้เหลียวแล ไม่ได้แลตามอง ครั้นเมื่อท่านจากไปก็เศร้าโศรกพิลัยรำพัน เมื่อเวลาแห่งโอกาสที่จะได้ดูแลท่านั้นแม้นจะมีเงินร้อยล้านพันล้าน ก็นำท่านกลับคืนมาไม่ได้
พ่อของฉัน
ข้าพเจ้าจึงบอกกับทุกคน อย่างมีคุณหมอท่านหนึ่งที่กำลังดูแลพ่อในวาระสุดท้าย ก็บอกคณหมอไปว่า ดูแลเต็มที่นะ การงานที่คลินิกอะไรพักได้ก็พักไว้ก่อน เรื่องหลับเรื่องกิน เรื่องนอน เอาไว้นอนที่หลังบ้างก็ได้ ดูแลพ่อให้เต็มที่นะ ครั้นเมื่อพ่อของคุณหมอจากไป คุณหมอก็รู้สึกเศร้าใจไม่ได้ เพราะมีโอกาส มีช่วงเวลาที่ได้ดูแลพ่ออย่างเต็มที่ เต็มกำลัง
ดังนั้น ความสุขของเราที่จะมีในวันนี้ และวันหน้า หากพ่อแม่ยังอยู่ก็ดูแลท่านให้เต็มที่นะ เพราะหากโอกาสนั้นหมดไปแล้ว ความสุขของเราจะหมดไป ความทุกข์ทั้งหลายจะเข้ามากัดกินหัวใจเราไปตลอดชีวิต
ถ้ามีโอกาสรักใคร จงรักให้เต็มที่ตั้งแต่วันนี้
ถ้ามีโอกาสจะให้อะไรแก่ใคร ก็จงให้อย่างเต็มที่ เต็มกำลัง
พ่อกับแม่สมัยเป็นหนุ่มเป็นสาว
รักพ่อรักแม่ให้ได้สักครึ่งกับความรักที่ท่านมอบให้แก่เรา
มีโทรศัพท์ มี wifi ก็โทรหรือไลน์ไปหาท่านบ้าง พ่อแม่เราท่านก็ใช้เทคโนโลยีเป็นเหมือนกันนะ
อย่าให้ความรักความห่วงใยถูกกั้นไว้เพียงแค่ฝาห้อง โดยเฉพาะคนที่มีโอกาสอยู่บ้านกับพ่อกับแม่ นั่นเองเป็นโอกาสดีที่สุดที่จะได้ตอบแทนท่าน
ก่อนจะใส่บาตรพระสงฆ์ ควรจะใส่บาตรพระอรหันต์ประจำบ้าน ให้ท่านอิ่มท้องเสียก่อน
ก่อนที่จะซื้อผ้า ซื้อหยูกยาไปถวายสังฆทาน ก็ควรที่จะจัดการดูแลผ้าผ่อน เครื่องหลับเครื่องนอนให้พ่อแม่ได้อยู่สบาย
ย้อนกลับมาคำถามข้างต้นว่าความสุขคืออะไร..?
สำหรับความสุขในความรู้สึกของข้าพเจ้าในวันนี้นั้นก็คือความสุขที่ได้ให้ ให้แม่ได้มีโอกาสนอนสบาย ๆ ได้ยิ้ม ได้หัวเราะกับรายการประกวดร้องเพลง ลำตัดลิเก จาก Notepad เครื่องเล็ก ๆ ที่มี
เพราะแม่ได้เหนื่อยมาทั้งชีวิต วันนี้เห็นแม่ได้นอนหัวเราะบ้าง ยิ้มบ้าง ได้ทานข้าวอิ่มหนำสำราญ เท่านี้ก็เป็นความสุขใจที่เต็มเปี่ยมอยู่ในอุรา
รอยยิ้มของแม่
เห็นแม่ยิ้ม เห็นแม่อิ่ม เราก็สุข
แม่ไร้ทุกข์ จากตรากตรำ ขวนขวายหา
อันทรัพย์สิน รถบ้านช่อง อีกเงินตรา
แสวงหา ทั้งชีวิต มิมีพอ
***
ความสุขแท้ คือสงบ จากความโลภ
ไร้ความโกรธ ปลดความหลง ปลงลงได้
สละสิ้น ทรัพภายนอก แม้นร่างกาย
ก่อนชีพวาย ต้องเห็นได้ ซึ่งแสงธรรม
***
แสงแห่งธรรม นำชีวิต ส่องดวงจิต
แม้นมืดมิด กลับมองเห็น แสงธรรมนั่น
ธรรมะนั้น ส่องสว่าง ทั้งคืนวัน
แม่ของฉัน ต้องมีธรรม นำส่องทาง
***
เมื่อเกิดมา มีสิ่งใด มาด้วยเล่า
มีกรรมเก่า ทั้งดีชั่ว ดึงและหนุน
กรรมดีผลัก กรรมชั่วดึง ชุลมุน
กรรมเป็นทุน ประกอบกิจ ชีวิตเรา
***
ยิ่งได้ให้ ยิ่งรู้จัก ความอิ่มจิต
อิ่มตามติด ทุกคืนวัน ครั้นนึกถึง
อิ่มก่อนให้ อิ่มท่ามกลาง อิ่มตราตรึง
อิ่มจนถึง ภพชาติหน้า อิ่มกรรมดี
***
แม่ของฉัน
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
