ตอนที่ 14 อาหารที่เธอไม่ได้กิน ....ฉันเตรียมไว้ให้ก่อนเธอจะนอน...
2 มิถุนายน 2560
หลังจากบุญร่วงตาย จำได้ว่าร้องไห้มากมาย...
ถ้าใครยังไม่รู้จักบุญร่วง... เริ่มต้นที่ตรงนี้ค่ะ
ในวันที่บุญร่วงตาย......
นอนร้องไห้ทั้งคืน ตาบวมตุ่ย....😅 ...
ได้แต่บอกตัวเองว่า... นี่ยังไม่ใช่พ่อแม่ตาย น้องตาย หลานตาย เพื่อนรักตาย คนรัก หรือลูกตายนะคะ ... แค่นกที่เลี้ยงมาสิบวัน รักและผูกพันกับมันตาย.... อยู่กับเราแค่สิบวัน.... เวลาจากยังสร้างทุกข์ให้เรามากขนาดนี้
มันทำให้ฉันได้รู้ค่ะ ว่าเราอ่อนด้อยแค่ไหนกับเรื่องนี้เรื่องการพลัดพราก ... ใจเราฝึกไม่พอ 😊
ที่จริงฉันเผื่อใจไว้เยอะมากตั้งแต่วันที่ต้องเลี้ยงเค้า... รู้ตัวกลายๆ ว่าต้องมีเสียน้ำตาแน่ ปกติจะไม่เอาตัวเองไปผูกพันกับอะไรง่ายๆค่ะ คือถ้าจะยอมไปข้องเกี่ยวใครหรืออะไรแปลว่าต้องมีอะไรซักอย่างที่เราไม่รู้ดึงเข้าไปแบบที่ตัวเราไม่ปฏิเสธ ...
เป็นคนกลัวภัยการพลัดพราก รู้ตัวแบบนี้ตั้งแต่ยี่สิบกว่า 😅 รู้ตัวว่าฝึกใจยังไม่เก่ง
...บุญร่วงเค้าก็มาของเค้าเอง ก็คิดว่าเป็นวาระให้เราต้องดูแล เค้ามาแบบถ้าวันนั้นเราหันหลังให้ เค้าก็มีโอกาสตายเยอะ...เราก็ต้องช่วย
เพราะใจเราไม่สามารถปล่อยเค้าตายตรงหน้าได้ ไม่ใช่วิสัยเรา... และเมื่อต้องดูแลชีวิตใดแล้ว ก็ต้องทำให้ดีที่สุด ต้องใส่ใจ เพราะสิ่งมีชีวิตไม่ได้ต้องการแค่ปัจจัยสี่ในการเติบโต
ทุกชีวิตมีหัวใจ คนเลี้ยงจึงต้องใช้หัวใจดูแล ...บุญร่วงก็เป็นอย่างนั้น เค้าถูกเลี้ยงด้วยปัจจัยสี่ และได้ใจจากการเลี้ยงดูด้วย ..
ความไว้ใจ ความผูกพัน ความรัก จึงตามมา...
จากที่เค้ากลัวฉัน เค้าหนีก็กลายเป็นยอมให้จับ เดินตาม เข้าหาคนเลี้ยง ขอให้อุ้ม ....
คงไม่มีใครเคยเห็นนกขอให้คนอุ้มง่ายนัก...
แต่บุญร่วงเป็นอย่างนั้น ....
บุญร่วงไม่เคยถูกขังกรง ฉันตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกว่าจะไม่กักขังเขาด้วยกรง เขามีอิสระ เมื่อเขาพร้อมไป เขาสามารถบินไปจากฉันเมื่อไหร่ก็ได้ ฉันคิดไว้แบบนั้น...
ฉันเผื่อใจการพลัดพราก ถ้าเค้าบินจาก ถ้าเค้าป่วยตาย ถูกแมวจับกินเวลาเราไม่เห็น .... ฉันเผื่อใจไว้แค่นั้น....
ฉันคิดว่าเราปกป้องเค้าได้ทุกอย่างถ้าฉันอยู่ด้วย ....ฉันเข้าใจความจริงผิดอย่างมาก
ธรรมชาติก็แสดงความจริงให้ฉันได้เห็น....
บุญร่วงถูกแมวคาบไปกินแบบต่อหน้าต่อตา
แบบที่ฉันคิดว่าเป็นไปไม่ได้นั่นแหละ ....
ฉันมักได้บทเรียนจากธรรมชาติแบบนี้เสมอ
อะไรที่ฉันคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ธรรมชาติจะแสดงให้ฉันดูและเห็นประจักษ์ด้วยตาและใจว่า.....สิ่งที่เธอคิดมันแค่ในกะลาของเธอเอง....
เธอยังไม่เข้าใจสรรพสิ่งอย่างแท้จริง.....
หน้าที่เราคือเรียนรู้ค่ะ
#อะไรผ่านเข้ามาในชีวิตดีทั้งนั้น ....ฉันบอกตัวเองแบบนี้เสมอมาตั้งแต่ตอนอายุยี่สิบกว่า หลังเจอประสบการณ์สำคัญของชีวิต..
ในเวลาสิบวันฉันเห็นอะไรมากมาย....
ที่สำคัญได้เห็นว่าใจยังอ่อนแอ แพ้ความรักและการพลัดพราก .... 😊 ...
เรื่องนี้มันจะทำให้ฉันเรียนรู้และเติบโต ....
มีพี่คนหนึ่งเป็นห่วง และพี่ก็ห่วงถึงรายละเอียดของจิตใจ พี่ถามมาคำหนึ่งค่ะ ....
....โกรธแมวมั้ย......พี่คงไม่อยากให้เราเศร้าหมองเพราะความโกรธ อาฆาต พยาบาทด้วย
ฉันตอบพี่ไปว่า
....ไม่เลยค่ะ ไม่มีความรู้สึกโกรธแมวตัวนั้นเกิดขึ้นในใจเลยแม้แต่นิดเดียว
ที่ร้องไห้ คือความเสียใจล้วนๆ เศร้าเสียใจจากการพลัดพราก ...ยังจำความคิดและความรู้สึกตอนที่วิ่งไล่แมวได้ ตกใจ กลัวนกตาย เสียงนกร้องมันเจ็บ มันตกใจ มันกลัว ต้องช่วยมัน แมวอยู่ตรงไหน ทำไมเราไม่เห็นแต่แรก มันเข้ามาคาบไปได้ยังไง
ความคิดที่จะเอาอะไรขว้างแมวเพื่อหยุดมันถ้าหาได้ แต่สิ่งที่คิดตามมาคือ มันจะเจ็บมั้ย ความคิดที่จะขว้างแมวนั้นก็หยุด....ไม่มีความคิดโกรธเคืองใดๆ ...มีแต่ความคิดโทษตัวเองที่ดูแลนกไม่ดีตามมา ....แต่สุดท้ายความคิดโทษตัวเองนี้ก็ค่อยๆจางแต่ก็ร้องไห้หนักมาก...
และเมื่อวันเวลาผ่านไปทุกอย่างก็จะเป็นความทรงจำ หากผ่านไปด้วยสติปัญญา... บาดแผลจะไม่มีต่อใจ... 😊 ....
ขอบคุณทุกท่านทุกที่ติดตามอ่านเรื่องราวของบุญร่วงนะคะ 😊
#ความรักเป็นทุกข์การพลัดพรากเป็นทุกข์ .....
#อย่าหลอกตัวเองว่ามีสุขแต่ถ่ายเดียว มันเป็นสุขที่มีทุกข์รออยู่เบื้อหน้าเสมอ...
#อย่าประมาท เราจะไม่รู้เลยว่าันทุกข์ถ้าไม่ถึงคิวของเรา ....
บุญร่วง.... เป็นนกที่ไม่เคยถูกขังในกรง
ฉัน.... ไม่เคยกลัวมันหนี....
บุญร่วง... นกที่ไม่เคยถูกขังในกรง
ไม่รัก... แรกพบ....
รูปที่เค้า... หล่อที่สุด 😊
รูปคู่ รูปสุดท้าย.... 😊
#หมอเด็กเลี้ยงนกเอี้ยง
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
