แม่ครัวในร้านอาหารประจำของผมทำผัดไทยเสร็จในเวลาหนึ่งนาทีครึ่ง...
เริ่มต้นที่วางกระทะ จุดไฟ ใส่น้ำมัน หยิบก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กลงไปลวกในหม้อน้ำร้อน หั่นเต้าหู้แข็งเป็นชิ้น ตักเครื่องปรุงเช่น กุ้งสด กุ้งแห้ง เต้าหู้แข็ง กระเทียม ฯลฯ ลงกระทะ ระหว่างที่ปล่อยให้มันสุก ก็หันไปยกเส้นเล็กที่เพิ่งลวกเสร็จลงกระทะ ควงตะหลิวเขี่ยเครื่องปรุงกับเส้นเล็กให้เข้ากัน ตอกไข่ไก่ตามลงไป
ในนาทีที่ 1.5 ทุกสิ่งสรรพในกระทะก็นอนสงบนิ่งบนจานพร้อมเสิร์ฟ
เชื่อว่าแม่ครัวคงไม่เคยเรียนวิชา Critical Path Method* ในมหาวิทยาลัย การจัดการงานหลายส่วนในเวลาเดียวกันนี้มาจากประสบการณ์ล้วน ๆ และเมื่อจัดการเป็น สิ่งที่ทำก็ดูเหมือนปาฏิหาริย์
(* Critical Path Method (CPM) เป็นการจัดการโครงการโดยคำนวณการทำงานของแต่ละท่อนให้มีประสิทธิภาพสูงสุดโดยใช้เวลาน้อยที่สุดเพื่อบรรลุเป้าหมาย)
ผมพบว่าในชีวิตของตัวเอง มักชอบทำงานสองอย่างที่ต่างกันในเวลาเดียวกันเสมอ
สมัยหนึ่งที่ผมทำงานโฆษณาก็ริเขียนหนังสือ ทว่างานโฆษณาเป็นงานที่กัดแทะเวลาของคนทำงานโดยไม่เลือกกลางวันหรือกลางคืน
ทว่าเมื่อเลือกเหยียบเรือสองแคม ก็ต้องหาเวลามาเพิ่ม แต่เวลาของมนุษย์ทุกคนเท่ากันคือยี่สิบสี่ชั่วโมง การหาเวลาเพิ่มก็คือการลดเวลาที่ไม่จำเป็นออกไป
คำถามที่ผมได้ยินเสมอคือ "งานเยอะอย่างนี้ เอาเวลาไหนมาเขียนหนังสือ?"
คำตอบง่ายนิดเดียว ผมเขียนหนังสือตอนที่คนอื่นดูทีวี ตอนกินข้าว ตอนรอคน ตอนที่นั่งในรถแท็กซี่ ไม่มีเวลาสักนาทีที่เสียไปโดยเปล่าประโยชน์
หลักการบริหารเวลาไม่ยาก สิ่งแรกก็คือต้องรู้จักเสียดายเวลาก่อน เมื่อรู้จักเสียดายเวลา ก็จะหาทางทำทุกอย่างเพื่อใช้เวลาให้คุ้มที่สุด การบริหารเวลาที่ดีคือไม่มีคำว่า 'ฆ่าเวลา' มีแต่ 'ค่าเวลา
ในนวนิยายจีนกำลังภายในเรื่อง มังกรหยก ตัวเอกนาม ก้วยเจ๋ง เรียนวิทยายุทธ์โดยแบ่งความคิดออกเป็นสองส่วน ขณะที่มือข้างซ้ายร่ายกระบวนท่าวิชาหนึ่ง มือข้างขวาก็ร่ายกระบวนท่าของอีกวิชาหนึ่ง เมื่อต่อสู้กับศัตรูก็เหมือน 'ทู-อิน-วัน' สองต่อหนึ่ง!
ในชีวิตจริงเราก็ใช้หลักการนี้ได้ โดยการทำงานในลักษณะที่คู่ขนานกัน หรือทำมากกว่าหนึ่งงานในช่วงเวลาเดียว เพราะหลายงานทำซ้อนกันได้ ยกตัวอย่างเช่น ขณะที่นั่งรถเมล์หรือแท็กซี่ ก็คิดงานที่คั่งค้างได้ ขณะรอแฟนช็อปปิ้ง ก็ทำงานหาเงิน (บางครั้งเพื่อให้แฟนได้ช็อปปิ้ง!) เป็นต้น
ช่วงเวลาที่คิดไม่ออกเรื่องหนึ่ง ก็ไปทำอีกเรื่องหนึ่ง
หลายคนชอบใช้เหตุผลที่ไม่ออกกำลังกายว่าเพราะเวลาน้อย แต่ความจริงก็คือ ช่วงยามที่เดินออกกำลังกายก็ขบคิดงานสร้างสรรค์ได้เวลากินข้าว ก็คุยเรื่องดี ๆ กับลูกได้ เวลาชงกาแฟก็คิดได้ อาบน้ำก็คิดได้
อัลเบิร์ต ไอนสไตน์ ก็ชอบแช่น้ำอุ่นและขบปัญหายาก ๆ ไปพร้อมกัน
นัดหมายใครก็ไปก่อนเวลานัด และใช้เวลารอนัดนั้นทำงานได้ เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว คือไม่เสียเวลานัด และได้งาน
เวลาในชีวิตมีจำกัด จึงต้องใช้เวลาให้เป็น
และเมื่อใช้เวลาเป็น ก็จะพบว่าเวลายี่สิบสี่ชั่วโมง เหลือเฟือที่จะทำการใด ๆ ได้
จากหนังสือ #สองแขนที่กอดโลก / https://bit.ly/32vlwU8
- 26
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
