ถักด้วยมือ ทำด้วยใจ
ทำใช้เองก็ได้ ทำขายก็ดีได้เงิน
ผลงานจากหนังสือของผู้เขียนเอง
เมื่อนานมากแล้ว ผู้เขียนเรียนอยู่ชั้นประถม คุณครูให้การบ้าน วิชางานบ้านงานเรือน หรือเรียกอีกชื่อว่าวิชาคหกรรมนั่นเอง แล้วบอกให้นักเรียนทำผ้าพันคอมาส่ง เพราะช่วงนั้นเป็นหน้าหนาวพอดี 🎅🤧 คุณครูคงเป็นห่วงนักเรียนแหละ ถึงให้ทำผ้าพันคอ
สมัยนี้คงไม่ได้เรียนแล้ว มั้งและน้อยคนที่จะทำเป็น ถ้าทำคงต้องมีใจรักร่วมด้วย คุณครูให้เวลาหนึ่งอาทิตย์ ณ ตอนนั้นผู้เขียนเองก็ทำไม่เป็นนะ แฮ่ ๆ 😁ครูที่สอนผู้เขียนทำผ้าพันคอคนแรก ก็คือ แม่ผู้เขียนนั่นเอง ฮ่า ๆ แม่สอนไปตีมือไป ตั้งใจหน่อย โดนดุ วันแรกนี่มือแดงเลย จำได้😭 เจ็บร้องไห้เลยนะ เกือบจะไม่ทำแล้ว พ่อก็บอกไม่ทำ พ่อจะตีอีกคน โอ้ย! ร้องไว้ก่อน ถ้าพ่อตีนี่ห้ามร้องนะ เจ็บกว่าแม่ตีอีก กลัวโดนตี อย่างคำโบราณว่า รักวัวให้ผูก รัดลูกให้ตี ใช่เลย พอวันที่สองนี่ ตั้งใจเรียนมากเลย ในที่สุดก็ทำได้ จากนั้นอีกสองวันก็ทำเสร็จ สวยไม่สวยไม่รู้นะ รู้แต่ว่า ได้คะแนน 8 จาก 10 คะแนนเต็ม มากที่สุดในห้อง 😄😙 หน้าบานเลย อิอิ ต้องขอบคุณแม่ที่สอนกับพ่อ ที่ขู่ไปด้วย จนกลัวถูกตี เลยตั้งใจทำจนสำเร็จ
นั่นเป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้ผู้เขียนชอบทำงานฝีมือ เย็บปักถักร้อย เพื่อนบอกว่าผู้เขียน ทำไม่ชอบทำงานฝีมือ ฮ่า ๆ หุ่นไม่ให้นะ แต่ใจรัก จ้า แล้วก็ทำมาเรื่อย ๆ เรียนกับคนโน้นบ้าง คนนี้บ้าง มีครูหลายคนเลย โชคดีมากอ่ะ ขอบคุณครูทุกคนด้วยนะคะ 🙏🙏🙏
สมัยนั้นยังไม่มีหนังสือสอนทำ หรือไม่ก็อาจมี แต่เราไม่รู้ เท่าที่จำได้ก็เลยต้องเรียนกับคนใกล้ตัวจับมือทำกันเลยทีเดียว พอมีพื้นฐานขึ้นมา ผู้เขียนก็หัดถัก ผ้าคลุมไหล่ หมวก ถักริมผ้าเช็ดหน้าไว้ใช้เอง อย่าอื่นบ้างจนจบชั้นประถมปีที่ 6
จากนั้นก็เว้นระยะ การทำมาสักพักใหญ่ ๆ หลายปีทีเดียว ที่ไม่ได้จับเข็มหรือไม้นิตติ้งเลย ( ทำได้ด้วยนะลืมบอกไป) จนย้ายมาอยู่กรุงเทพ ตามแม่มา ทำงานเป็นสาวโรงงาน จบแค่ ม.ต้น แม่ไม่มีเงินส่งให้เรียน เว้นจากการทำมาประมาณเกือบ 10 ปี
มาเริ่มทำอีกที ตอนนั้นผู้เขียนแต่งงานแล้ว อายุ 21 ปี ไวไฟเหมือนกันนะเราเนี่ย ได้ทำงานที่โรงงานทอเสื้อไหมพรม ส่งออก พอดีมีเสื้อที่ไม่ผ่านการตรวจ คอย้วย แขนย้วยยาว ไม่สวย มีรูตำหนิที่ตัวเสื้อ เจ้านายเขาจะขายถูกในประเทศ ผู้เขียนทำงานเป็นเสมียน อยู่ในห้องแอร์ สมัยนี้เขาเรียก สาวออฟฟิศกัน มีหน้าที่ดูแลคนที่จะมาซื้อ ตำแหน่งตอนนั้นเรียกว่า บัญชีธุรการทั่วไป ได้ลองหยิบเสื้อมาดูตัวหนึ่ง
แล้วขอเจ้านายเอากลับไปที่บ้าน ขอด้ายสีเดียวกับเสื้อไปด้วย นั่งมองอยู่เป็นวันพอดีตรงกับวันหยุด ทำไงดีหว่า มองแล้วมองอีก หยิบเข็มโครเชต์ลองถักดู รื้อหลายครั้ง จนคอย้วยกว่าเดิม 😆😁 แต่ก็สำเร็จ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จ ก็มา เอาไปให้เจ้านายดู โอเค สวยดี 👍💛 รับงานถักมาทำที่บ้านในวันหยุด เป็นจุดเปลี่ยน
จนกระทั่งได้ลาออกจากงานที่ทำอยู่เดิม ขอรับซื้อเสื้อที่เสียมาทำใหม่ที่บ้าน เอาไป ขายได้เงินสักพักงานหมด อิ่มตัว ไม่ค่อยมีงานเสียมากเท่าไหร่ เศร้า😒🤢😢 ทำไรดีอ่ะทีนี้ โชคดีนะคุณสามี เลี้ยงได้ ไม่ต้องำปทำงานแล้วอิอิ 😬😘🥰
จากวันนั้น ผู้เขียนเริ่มหาหนังสือมาถักแบบใหม่ ๆงานอื่น ๆ บ้างเริ่มจากถักเสื้อ ก็ไม่ง่ายนะ ณ เวลานั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ต ให้หาข้อมูล เหมือนสมัยนี้ แต่ก็ทำได้ ถักปลอกหมอนบ้าง ถักผ้าคลุมที่นอนด้วยฮ่า ๆ อีกหลายอย่างเลย นุ่นนี่นั่น จนคล่องมือ
แล้วก็ได้หนังสือมาเล่มหนึ่งมีแบบถักตุ๊กตา ที่ลองแก้วน้ำ กระเป๋า ลองฝึกหัดถักดู ทำอยู่หลายวัน ทำ ๆ รื้อ ๆ บูด ๆ เบี้ยว ๆ เป็นเดือน ๆ กว่าจะออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้ 😂 เพราะต้องแกะสัญลักษณ์ แต่ละแบบ ในหนังสือทีละอัน รูปลายเส้น ผังลายที่เขามีให้ ซึ่งผู้เขียนไม่เคยรู้มาก่อน เกือบท้อนะ แต่ไม่ถอย ค่อย ๆ ทำไปเวลามีเยอะ 🥰 จนในที่สุด ว้าวว! สำเร็จ เป็นตุ๊กตาหมาขนปุย 🐩🐶 จากขนปุย ถักไปถักมา อา ขนหายไปแล้ว เพราะเจอแบบ ไฉไลไปอีก ถักง่ายกว่าด้วย จากหนังสือญี่ปุ่น แพงอยู่นา เปิดดูหนังสือแล้วถูกใจแบบของเขาน่ารักทั้งนั้น สอยมาเลยจ้า หัดทำด้วยการแกะสัญลักษณ์อย่างเดียว ตัวหนังสือ อ่านไม่ออกจ้า ฮ่า ๆ ความพยายามสูง
และแล้วเราก็ทำสำเร็จ ออกมาเป็นผลงานที่ภาคภูมิใจที่สุด ทำเป็นของขวัญให้คนรู้จัก เพื่อนบ้าง ให้คุณลูกบ้าง ญาติ ๆ ด้วย จนน้องสาวทัก เจ้ทำขายดิขายไหนดีอ่ะ จตุจักรไงเจ้ 🤔😲
ไปสำรวจตลาดดูก่อน ว่าเขา ทำแบบไหนยังไง อ้อ ปิ๊ง ไอเดีย เขาขายกัน ราคาเท่าไหร่ ค่าที่ค่าแผง ยังไง ฮ่า ๆ สนุกหละงานนี้ ขายได้นะต่างชาติชอบ คนไทยก็ชอบ ช่วงเศรษฐกิจดี ไม่มีผลกระทบใด ๆ ขายดีทีเดียว จนต้องหาแบบใหม่มาขายบ้าง ลูกค้าถามมาเยอะ อีกและ ต้องหาซื้อหน้งสือ ได้มาหลายเล่มเลยทีเดียว
เสื้อน้องเหมียวก็ทำจ้าฝีมือผู้เขียนเอง
แมวแบบไม่ค่อยเต็มใจ ง่วงค่ะง่วง 😍💝😹
จนไปสะดุดตาเห็นหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง โป๊ะเชะ จะเอ๋ ! น่ารักอ่ะ! แบบตุ๊กตานะ🤣 เป็นของคนไทย แบบของเขาน่ารักทั้งนั้นเลยค่ะ เปิดอ่านไป ดูไปทำ แล้วทำไปขาย ได้เงิน มา เริ่มสนุกจ้า ซื้อหนังสือเพิ่มอีก เป็นของคนไทย รูปแบบหน้าตาของตุ๊กตา เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ตาแบ๊ว ๆ น่ารัก สไตล์ญี่ปุ่นหน่อย ๆ เลยเปิดอ่านรายละเอียดของเขา ต่าง ๆ ทำให้เกิดแรงบันดารใจ อยากทำอย่างเขาบ้าง เชื่อมั่นว่า เราก็ทำได้นะ ลุยจ้าลุย
และแล้ววันของเราก็มาถึง เมื่อเราโทรไปสำนักพิมพ์ บอกเขาไปตรง ๆ เลยว่า เราอยากทำหนังสืองานถักตุ๊กตา โชคดีจริง ๆ เขานัดให้เราเข้าไปคุย เอาแบบที่เราทำเข้าไปให้เขาดูด้วย คุยเรื่องแบบ คุยถึงเงื่อนไขต่าง ๆ
จนในที่สุด เราก็ทำสำเร็จ หนังสือตุ๊กตาถักไหมพรม เล่มแรกในชีวิต 😘☺👍🤟🙏🙏🙏🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼 พิมพ์ครั้งที่ 1 ขายหมด ครั้งที่ 2 ขายเกือบหมด พิมพ์ครั้งที่ 3 ยังไม่หมดค่ะ หยุดพิมพ์ แต่เขายังให้โอกาสอีกครั้งพิมพ์เล่มที่ 2 อินเตอร์เน็ตเริ่มข้ามา นักเขียนมากขึ้น เลยหยุดอยู่แค่เล่มที่ 2 😔🥺หนังสือของญี่ปุ่นมีแบบน่ารักมากกว่าของผู้เขียน เขาเลยซื้อลิขสิทธิ์มาแปล เป็นภาษาไทย แล้วเขาก็ให้ผู้เขียนถอดแบบให้ ในฐานะที่ทำเป็น เพื่อที่คนอื่นที่ซื้อหนังสือไป จะได้ทำได้และเข้าใจภาษาที่เขาแปลออกมา ได้ค่าจ้างนิดหน่อย แต่ก็ต้องขอบพระคุณสำนักพิมพ์นั้น( ไม่ขอเอ่ยชื่อสำนักพิมพ์นะคะ เพราะไม่ได้ขออนุญาตเขาก่อน) เป็นอย่างสูงที่ได้ยื่นโอกาสนั้นให้กับผู้เขียน ถึงสองครั้ง
ไปหาซื้อได้ที่ร้านขายหนังสือชั้นนำทั่วไป อาจจะยังพอมีอยู่บ้าง
นับจากครั้งนั้นผู้เขียนก็มองหาสำนักพิมพ์ใหม่ เพื่อทำหนังสือต่อไป ไฟยังไม่ดับ ขอลองอีกนะ แล้วได้โอกาสอีกครั้ง ทำหนังสือถักโครเชต์ เป็นเล่มที่ 3 ของผู้เขียน ชื่อหนังสือตามหัวข้อด้านบนเลยค่ะ "ถักด้วยมือ ทำด้วยใจ" ผู้เขียนเป็นคนตั้งชื่อหนังสือเองขอทางสำนักพิมพ์เขาอีกที เขาก็ให้นะ และก็เป็นเล่มที่ผู้เขียนตั้งใจทำมากที่สุดด้วย ออกแบบเองเกือบทุกแบบ คิดวิธีทำเองทุกแบบ จนเสร็จและตีพิมพ์ออกมา
นั่นเป็นหนังสือเล่มสุดท้ายที่ได้ทำ😭😥😞🖐👋 เศรษฐกิจไม่ค่อยดี อินเตอร์เน็ตเข้ามา คนไม่ค่อยซื้อหนังสือ หาโหลดเอาทางนั้นกันเป็นส่วนใหญ่ หนังสือก็เลยได้รับผลกระทบมาก หลายสำนักพิมพ์ได้ปิดตัวลง ผู้เขียนก็หยุดการทำหนังสือไป แต่ก็ไม่ได้หยุดถักนะ ยังทำงานถักโครเชต์ขายอยู่บ้าง ออกงานบ้าง ตามงานเล็ก ๆ ต่าง ๆ ผลงานของผู้เขียนเคยเป็นสินค้าโอท็อบ ของเขตในกรุงเทพที่ผู้เขียนอาศัยอยู่ ผู้เขียนเคยเป็นวิทยากรสอนทำงานถักไหมพรม ให้กับคนว่างงานและรับงานไปทำที่บ้าน ช่วงนั้นหาคนช่วยทำงานพอดีค่ะ เพราะเป็นโอท็อบต้องมีคนช่วยทำ เดี้ยวเวลาออกงาน สินค้าไม่มากพอที่จะนำไปขายได้
มีโอกาสไปออกงานหลายครั้งที่เมืองทองธานี น่าจะซัก 2-3 งาน นี่แหละ แถมโชคดีถึงสองครั้ง ได้ออกทีวีด้วยนา ชื่อรายการ นางกวักแก้จน ในยูทูบมีให้ดูอยู่นาและรายการสามนาทีชี้ช่องรวย ☺☺😙รายการเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่สำหรับผู้เขียน ผู้มีความรู้แค่ ม.ต้น มีโอกาสได้ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ทำ
เป็นผลงานของผู้เขียนเองจ้า
นั่นเป็นโอกาสและผลงานส่วนหนึ่งของผู้เขียน ในฐานะ นักเขียนหนังสืองานฝีมือ มีผลงานการถักโครเชต์เยอะมากที่ไม่สามารถนำมาลงได้ แต่ผู้เขียนจะจดลงสมุดเกือบจะทุกแบบนะ เก็บไว้เผื่อว่าวันไหนอยากทำไม่ต้องคิดแบบใหม่เพิ่มมากมายอะไรอีก และยังเก็บเป็นบันทึกความทรงจำเอาไว้ ว่าเราได้ทำอะไรไว้บ้าง เล่ามาซะยาวเลย เบื่อกันรึยัง เอ้า หยุดก่อนก็ได้ รู้สึกเมื่อยมือแล้ว
สุดท้ายนี้ผู้เขียน ขอขอบคุณทางสำนักพิมพ์ทั้งสองแห่ง และขอขอบคุณ สปอนเซอร์ไหมพรมที่ได้ช่วยให้วัตถุดิบในการทำไม่ต้องควักเงินเองสักบาท นั่นก็ คือ ตั้งฮั้วเส็งบางลำภู โดยเฉพาะ คุณพี่เฟริ์นหัวหน้าแผนกขายส่ง และนายห้างเถ้าแก่เจ้าของห้าง ที่กรุณาสนับสนุนนะคะ ขอบพระคุณค่ะ 🙏🏼🙏🏼🙏🏼และแน่นอนลูกค้าที่ซื้อหนังสือไป ขอบคุณมาก ๆ เช่นกันค่ะ ขอบคุณตัวเองที่สุดที่ไม่ยอมแพ้ และพยายามทำต่อไป
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมมาอยู่ที่เรา เย้ เย้ !
ฝากผลงานของผู้เขียนด้วยนะคะ
ติดตามเพิ่มได้ที่
facebook : Suphaporn Techanoi
youtube : แม่แหม่มพาลุย
ขอบคุณมากค่ะ 🙏🙏🙏
หากอ่านจบ 😁😆😄
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
