(5) ตลาดเช้า แห่ง พุกาม ... บรรยากาศเหมือนได้นั่งไทม์แมชีน ย้อนเวลาหาอดีต
ใครบางคนกล่าวเอาไว้ว่า ตลาดเช้าสามารถเป็นดัชนี ชี้ถึงเศรษฐกิจชองชุมชน ด้วยเหตุที่ตลาดเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนสินค้าชนิดต่างๆ หากตลาดคึกคัก
… ก็อาจจะสรุปในเบื้องต้นได้ว่า เมืองนั้นผู้คนคงอยู่ดีกินดี เศรษฐกิจดีพอควร ... เมื่อได้ไปเยือนสถานที่ต่างๆ ฉันจึงไม่พลาดที่จะตื่นแต่เช้า แล้วออกไปเดินชมตลาดเช้า เกาะติดวิถีชีวิตของผู้คนในเมืองนั้น
เช้าแรกในพุกามอากาศเย็นค่อนข้างหนาว ฉันสาวเท้าเดินไปตามถนนเส้นกลางของเมือง อันเป็นที่ตั้งของ ตลาด “ยองอู” (Nyaung O Market) ตลาดเช้าของพุกาม ...
บนถนนเช้านี้ขวักไขว่ คึกคักด้วยรถและพาหนะที่นำสินค้าซึ่งส่วนใหญ่เป็นสินค้าเกษตรเข้ามาขาย พาหนะเหล่านี้บางคันฉันได้มีโอกาสเห็นเป็นครั้งแรก ด้วยความเก่าแก่ แต่ก็ยังรับใช้เจ้าของได้จนถึงวันนี้ และชวนให้นึกว่า อาจจะเป็นรถที่ฝรั่งทิ้งเอาไว้ตั้งแต่ครั้งที่เข้ามาครอบครองพม่า และรถบางคันมีหน้าตาเหมือนรถอีแต๋นที่บ้านเรา ...
นอกจากรถยนต์แล้ว ชาวพุกามยังใช้พาหนะอีกหลายๆอย่างในการขนส่ง ทั้งรถสามล้อ รถเข็น รวมถึงเกวียนเทียมโคที่น่าตื่นตา ตื่นใจสำหรับเรา
บริเวณโดยรอบของตลาดยังถูกห้อมล้อมด้วยร้านค้าแบบห้องแถว ซึ่งส่วนใหญ่ขายสินค้าอุปโภคบริโภคสำหรับชาวพม่าด้วยกัน มากกว่าที่จะเป็นสินค้าสำหรับบริการนักท่องเที่ย เช่น ผงซักฟอก เครื่องปรุงรส เครื่องดื่มที่ต้องเอาไปชง และสินค้าที่ไม่แตกต่างจากร้านค้าตามหมู่บ้านชนบทในเมืองไทย
ตลาด “ยองอู” ในสายตาฉัน ไม่ได้แตกต่างไปจากตลาดเช้าที่ฉันเคยไปเยือนในหลายภาคส่วนของลาว ยังเป็นสถานที่สะท้อนภาพชีวิตของผู้คนในท้องถิ่นได้ดีที่สุด… ประกอบไปด้วยแผงขายสินค้าหลากหลาย ตั้งเรียงกันเป็นแถว ทั้งบนพื้นดินและบนแคร่ไม้ไผ่
สิ่งของที่วางขายในจำหน่ายในตลาดสดที่ป้อนชีวิตชาวพม่า มีทั้งสินค้าจำพวกเนื้อสัตว์ ปลา กุ้งฝอย ... เห็นมีปลาวางขายอยู่มากชนิด ถามไถ่ได้ความว่าเป็นปลาจากแม่น้ำเอยาวดีที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองนี่เอง ...
… ไม่เห็นประเภทนก หรือสัตว์ป่าฯ คงเป็นเพราะชาวบ้านเคร่งครัดและศรัทธาในศาสนาอย่างสูง ... เวลาที่เราเดินทางในพม่า โดยเฉพาะพุกาม จึงจะเห็นสัตว์ปีกบินว่อนอยู่มากมาย โดยเฉพาะอีกา
ฉันสดุดตากับกรรมวิธีชั่งสินค้าเพื่อขายปลีกของตลาดแห่งนี้มากค่ะ แม่ค้ายังใช้เครื่องชั่งแบบที่คุณยายของฉันใช้เมื่อราว 50 ปีที่แล้ว ... ตาชั่งจะมีรูปลักษณ์เหมือนตราสัญลักษณ์ของศาลตุติธรรมของเมืองไทย
เครื่องชั่งจะประกอบด้วยคันชั่ง และที่ปลายทั้งสองข้างมีโซ่เล็กๆร้อยจานทั้งสองข้าง ด้านหนึ่งใช้วางสินค้า และอีกด้านหนึ่งจะใช้วางตุ้มน้ำหนักขนาดต่างๆ เช่น 200 กรัม 500 กัม หรือ 1 กิโลกรัม เป็นต้น และโดยปกติจะต้องให้คันชั่งอยู่ในสภาพที่สมดุล จึงจะบอกขนาดน้ำหนักของสินค้าได้ ... ฉันเห็นแม่ค้าบางคนใช้จานที่ทำด้วยโลหะ แต่มีอีกหลายคนที่ใช้ตะกร้าไม้ไผ่ทั้งสองข้าง น่าสนใจมากค่ะ
ทานาคา .. สมุนไพรที่เสมือนเป็นเครื่องสำอางตั้งแต่ครั้งโบราณของชาวพม่า เห็นมีวางขายอยู่ในทุกตลาดที่ฉันไปเยือน แม่ค้ามักจะดึงดูดลูกค้าด้วยการบรรยายสรรพคุณ ก่อนที่จะให้ลองแต้มบนใบหน้า
หากไม่สะดวกที่จะซื้อทานาคาแบบเป็นท่อนๆเอาไปฝนกับแท่นหิน ก็มีทานาคาผงบรรจุซองพร้อมใช้วางขายอยู่ด้วยค่ะ แค่ผสมกับน้ำ ทาลงบนใบหน้าแค่นี้ก็เรียบร้อย สวยได้ตลอดวันแล้วค่ะ
พืชผักตามฤดูกาลดูจะเป็นสินค้าที่มีวางขายมากที่สุดในตลาดแห่งนี้ ที่มองเห็น มี มะเขือเทศ กระหล่ำปลี ถั่วลันเตา มันฝรั่ง และผักสดอีกหลากหลายชนิด ... ผักสดๆจากไร่ หน้าตาน่ากิน ทำให้นึดถึงคนที่ชื่นชอบสลัดที่ฉันรู้จัก
ด้านในเป็นส่วนที่มีหลังคาคลุม ขายเครื่องอุปโภคบริโภค ข้าวสารอาหารแห้ง กะปิ น้ำมันสำหรับปรุงอาหาร ฯลฯ
นอกจากนี้ยังมีสินค้าประเภทของที่ระลึก จำพวกตุ๊กตาหุ่นชัก ผ้าโสร่ง ไม้แกะสลัก งานทองเหลือง เครื่องเขิน และสินค้าหัตถกรรมอื่น อันเป็นสินค้าที่ขึ้นหน้าขึ้นตาของพุกาม ... เมื่อเราเดินผ่านแม่ค้าก็จะพูดคุยเชิญชวนให้เข้ามาชม มาเลือกซื้อตามอัธยาศัย
อาหารปรุงสดๆจากเตา พร้อมที่จะให้ลูกค้านั่งลงลิ้มรสก็เห็นมีวางขายอยู่กระจายทั่วบริเวณตลาด ... สะดวกสำหรับแม่ค้า หรือคนเดินทางที่จะเลือกซื้อหากลับบ้าน หรือทานที่นั่นเลย ... มีทั้งอาหารคาว ขนม และของหวาน หน้าตาน่าทานมาก
ท้ายตลาด เป็นแหล่งรวมเครื่องปั้นดินเผา ที่เห็นส่วนใหญ่จะเป็นประเภทหม้อดินที่ชาวพุกามนำไปต้มสิ่งต่างๆ เห็นแล้วเหมือนได้นั่งยานกลับไปในอดีตอีกหลายสิบปี ยิ่งช่วงเช้าๆที่ยังมีหมอกขมุกขมัว ยิ่งเพิ่มบรรยากาศให้ โบร๊าณ โบราณยิ่งขึ้นอีก
สีสันที่ฉันชอบมากของพุกาม คือผู้คน เพราะไม่ว่าชายหญิงก็ล้วนสวมใส่ผ้านุ่งและโสร่ง คีบรองเท้าแตะ อย่างไม่แยแสแฟชั่น บ้างโพกหัว บ้างประดับดอกไม้ แต่ที่ทุกคนเหมือนกันคือพวงแก้ม ที่จะมีร่องรอยของทานาคาประดับอยู่ … เคล็ดไม่ลับของการถนอมใบหน้าจากแสงแดดและความร้อนของอากาศให้งดงามอยู่เสมอของสาวพม่ามาตั้งแต่โบร่ำโบราณ
จะว่าไปชาวพุกาม และชาวพม่าทั่วๆไปก็เหมือนชาวไทยและชาวอุษาคเนย์อื่นๆ คือเปี่ยมด้วยอัธยาศัย ที่ต่างไปจากภาพลักษณ์ในใจก่อนที่ฉันจะเดินทาง … ชาวพม่ายิ้มง่าย มีท่าทีเป็นมิตร และหากเราต้องการจะถ่ายรูป ก็แค่ใช้ภาษากายบอกว่าเราอยากจะขอถ่ายรูป พวกเขาก็ไม่อิดออดที่จะให้เรารัวชัตเตอร์เก็บภาพ
ชาวพุกามนิยมการเดินพอสมควร (ตามสายตาที่มองเห็น) และในบางฉากบางมุมที่เราเดินผ่าน จะพบหญิงสาวนุ่งโสร่ง ใส่เสื้อแขนกระบอก เดินตังตรง ทูนสิ่งของไว้บนศีรษะ … เป็นภาพที่งดงามประทับใจตลอดเวลาที่เราอยู่ที่นี่
เณรน้อย มาบิณฑบาต และมาหาโยมแม่ในตลาด … ได้บรรยากาศเมืองโบราณที่ยังมีลมหายใจทีเดียวค่ะ
*******************
เที่ยวทั่วไทย ไปทั่วโลกกับพี่สุ … รวม link บทความที่เขียนในเพจ ..
***เมืองไทย ไดอารี่ by Supawan
***Supawan’s colorful world
***สถานีอร่อย by Supawan
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
