16 มิ.ย. 2021 เวลา 02:00 • ปรัชญา
#เรื่องของพระที่ต้องเข้าวังหลวง
แก้วที่มีรอยราว ทำยังไงก็เติมน้ำได้ไม่เต็ม
กำหนดการ
วันหนึ่ง เจ้าอาวาท ของวัดที่อยู่บนภูเขาสูง มีสารจากราชวังให้ต้องเข้าไปเพื่อพบกับกษัตริย์ของเมือง
โดยทำเนียบผู้ครองเมืองนี้ จะมอบสิ่งที่แขกผู้มาเยือนปารถนาให้ทุกครั้ง
ซึ่งเมื่อ เจ้าอาวาทเดินทางมาถึง กษัตริย์ จึงถามท่านว่า “ท่านต้องการสิ่งใด?”
ในขณะนั้นเจ้าอาวาทที่กำลังถือขันใบเล็ก ๆ ที่ใช้สำหรับบิณฑบาต อยู่ในมือ จึงกล่าว ว่า “แค่เติมทองให้เต็มนี้ก็พอแล้ว”
ความต้องการ
เมื่อได้ฟังแบบนั้น กษัตริย์ จึงได้แต่คิดในใจว่า “อะไรจะง่ายขนาดนั้น”
ด้วยเหตุนี้ กษัตริย์ จึงสั่งให้ทหารองค์รักษ์ ไปนำเหรียญทองมาเติมในขันบิณฑบาตให้เต็ม
หลังจากได้รับคำสั่งเรียบร้อยแล้ว เหรียญทองที่ถูกนำมาก็ถูกเติมลงในขันบิณฑบาต มกามาย แต่ทว่า ไม่ว่าจะเติมลงไปมากเท่าไหร่ ขันของเจ้าอาวาทก็ไม่เต็มเสียที
พระราชาที่ให้เห็นเช่นนั้น พระองค์จึงสั่งให้องค์รักษ์ไปนำสมบัติในคลังหลวงมาเติมให้อีก ซึ่งองค์รักษ์ที่ทำหน้าที่ขนทองออกมาจากคลัง จึงเดินเข้าออกไปมาจนกระทั้งพระคลังว่างเปล่า แต่ถึงอย่างนั้น ขันบันบิณฑบาตก็ไม่มีท่าทีว่าจะเต็มได้เลย
แคลงใจ
กษัตริย์ จึงได้แต่ครุ่นคิดว่า เหตุที่เป็นเช่นนี้ต้องเป็นเพราะมนต์ขลังที่เจ้าอาวาททำไว้กับขันบิณฑบาตเป็นแน่
พระองค์จึงตรัสสินใจถามออกไปว่า “ภาชนะของท่านนั้นไม่ธรรมดาจริง ๆ มันเกินความสามารถของฉันแล้ว ที่จะเติมให้ขันนี้เต็มได้ ได้โปรดท่านช่วยชี้แนะทีเถิดว่าความลับของขันนี้คืออะไร”
เจ้าอาวาทที่ได้ฟังเช่นนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั้น พร้อมทั้งพูดว่า “ไม่มีความลับอะไรพิเศษทั้งนั้น ขณะที่ฉันเดินทางมาที่นี้ ฉันได้พบกระโหลกศรีษะมนุษย์ และหม้อบิณฑบาตนี้ก็ทำจากกระโหลกศรีษะมนุษย์ที่ฉันได้พบ
เหตุ
เมื่อจิตใจมนุษย์ไม่อิ่ม ขันบิณฑบาตนี้ก็ย่อมไม่มีวันถูกเติมให้เต็มได้
การจะเติมด้วยเงิน ตำแหน่ง หรืออะไรก็ตามแต่ที่ยังไม่สามารถหาจุดที่เรียก
ว่าพอได้ มาเติมใส่นั้น ความหิวโหยทางวัตถุของมนุษย์ก็จะไม่มีวันสิ้นสุด
อีกทั้งในขณะที่เราวิ่งไล่ตามความปารถนานั้น ชีวิตเราอาจสิ้นสุดลงได้เช่นกัน”
“ความต้องการไม่อาจถูกเติมเต็มได้ด้วยสิ่งของมีค่าเสมอไป”
ติดตามเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย
#เรื่องเล่าจากดาวนี้
โฆษณา