16 มิ.ย. 2021 เวลา 15:39 • หนังสือ
ห่างหายไปนาน~
ก็เริ่มต้นครึ่งปีหลังเสียแล้ว
แอดมินกำลังไปทำตามความฝันอยู่
แต่ยังไม่สำเร็จเลย
ตอนนี้ยัง on the way to pursue that dream
ได้อ่านหนังสือน้อยลง แต่ก็ยังอ่าน เพราะขาดไม่ได้จริง ๆ
เหมือนนักดื่มกาแฟทั้งหลาย ที่ขาดการดื่มกาแฟไม่ได้
หลายวันที่แล้วได้งานอ่านเขียนของนักเขียนรัสเซียชื่อก้อง
เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านงานเขียนเขา และเรื่องแรกที่เขาได้เขียน
📚วรรณกรรมแปล
รักของผู้ยากไร้
Poor people
รักของผู้ยากไร้
“ ทำไมนะโชคชะตาถึงได้ยิ้มให้กับคนบางคนตั้งแต่อยู่ในครรภ์ และโขกสับราวไม่ใช่ผู้ไม่ใช่คนเอากับคนที่เพียงเพราะเขาไปเกิดในบ้านที่ยากจน “
🍀🍀🍀
“ วัยวันที่ผ่านไปไม่ได้ช่วยให้ฉันฉลาดขึ้นเลย สิ่งที่ฉันทำกับเวลาที่ล่วงเลยไปก็คือการนอนพักผ่อน หลับเหมือนท่อนไม้ ทั้ง ๆ ที่น่าจะทำอะไรบางอย่างที่น่ายินดี เป็นต้นว่าเขียนหนังสือ มันคงมีประโยชน์กับตัวฉันและช่วยพัฒนาคนอื่นได้ด้วย “
“ คนยากไร้ก็สะเทือนใจได้ง่ายอย่างนี้แหละ ฉันคิดว่ามันคงเป็นวิถีทางของคนที่เกิดกันมาอย่างนี้ แม้เมื่อก่อนฉันก็เคยรู้สึกอย่างนี้ คนยากจนมักขี้ระแวงเสมอ เขาจะมองทุก ๆ คนทันทีที่เดินผ่านเข้ามาในมุมสายตา และตั้งข้อระแวงว่าคนเหล่านั้นกำลังพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเขา พูดถึงตัวเขาว่าอย่างไร บางทีเขาอาจพูดว่า ‘คนอะไร ทำไมมันถึงได้จนยังงี้ มันคิดอะไรของมันบ้างนะ มองสารรูปของมันสิ เห็นแล้วสะเทือนใจจริง ๆ ‘ “
“ คนจนน่ะมีค่าน้อยกว่ากองขยะเสียอีก ไม่มีใครเขายกย่องนับถือคนจนกันหรอก ไม่ว่าจะพยายามยกคำขวัญขึ้นแสดงความเห็นอกเห็นใจกันยังไงก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างจะดำเนินไปเหมือนความชรานั่นแหละ แล้วทำไมล่ะ ก็เพราะเขาคาดคิดกันว่าคนจนจะต้องปลิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเอาข้างในออกมาข้างนอก เพื่อจะได้มองเห็นจนหมดไส้หมดพุงน่ะซี คนจนต้องไม่มีอะไรเป็นความลับเก็บซ่อนไว้ และต้องไม่มีอะไรเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำหรับตัวเองได้เลย “
นับว่าเป็นนวนิยายที่ถ่ายทอดเรื่องราว ‘ความรัก’ ของ ‘ผู้ยากไร้’ ได้อย่างสะเทือนอารมณ์และสัมผัสรสชาติความน่ากลัวของความจนได้อย่างสะเทือนใจ เป็นเรื่องราวความรักแสนขมขื่น ผ่านการเขียนจดหมายไปมาหากัน หนังสือเล่มนี้เราจึงได้อ่านความคิดของตัวละคร อ่านเรื่องราวชีวิต การทำงาน ผู้คน สังคม ผ่านทางจดหมาย เป็น dialogue ตอบโต้กันและกันในความแร้นแค้นแออัดท่ามกลางย่านคนรวย
การอ่านจดหมายตอบโต้กันไปมา ของสองตัวละครหลักคือ ‘วาร์วารา อเล็กเซเยฟน่า’ กับ ‘มาร์คา เดวุชกิ้น’ วาร์วาร่าเป็นสาวกำพร้าที่อาศัยอยู่ในบ้านเช่าในสภาพที่ยากจน อาศัยการเย็บเสื้อเพื่อประทังชีวิต บางช่วงที่เธอขัดสนเธอจะขอหยิบยืมจากมาร์คคาบ้าง สาวใช้ที่ติดสอยห้อยตามมาบ้าง (ซึ่งเธอเคยเป็นผู้มีอันจะกินมาก่อน) ไม่ต่างอะไรกับมาร์คา ผู้เลี้ยงชีพด้วยการเป็นผู้คัดลอกหนังสือของทางราชการ และอาศัยอยู่ในย่านสลัมในบ้านเช่ารวมในสภาพที่ไม่สู้ดีมากนัก
ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเป็นไปอย่างจริงใจและเปิดเผย เห็นได้จากวาร์วารา ที่เล่าเรื่องชายผู้ที่เป็นรักแรกและจุดจบที่ไม่สมหวังให้กับเขาฟัง ทั้งสองต่างบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตที่เป็นไปด้วยความยากลำบาก การเห็นผู้อื่นที่จนกว่ามาขอให้แบ่งปันเงินสักนิดสักหน่อย ก็ได้เห็นถึงความแร้นแค้นโดยเฉพาะคนจนในสมัยนั้น ในขณะที่ความจนทำให้มาร์คาใช้จ่ายเงิน โดยมอบให้เธอ ซึ่งรู้ว่าวาร์วาราขาดตกบกพร่องตรงไหนจะหามาให้ แต่วาร์วาราก็ซาบซึ้งแต่อยากให้เขาจุนเจือตัวเองเหมือนที่จุนเจือเธอบ้าง
และก็มาถึงวันนึงนั้น วันที่เธอตัดสินใจก้าวขาออกไปจากที่ที่เคยอยู่ เพื่อให้เขาไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของเธอและไม่ต้องหาเงินมาให้ยามเธอขัดสน และสุดท้ายแล้ว ทั้งสองต่างต้องทำใจยอมรับ เขาเฝ้าเขียนจดหมายให้ถึงมันจะเป็นฉบับสุดท้ายที่เธอจะได้อ่าน และเป็นเพราะความจนที่พรากอะไรหลาย ๆ อย่างไปจากชีวิต... แม้กระทั่ง ความสัมพันธ์ของคนสองคน
แอดมินก็กลัวความจนนะ เพราะ#ความจนมันน่ากลัว
นักเขียน : ฟิโอดอร์ ดอสโตเยฟสกี
นักแปล : สิทธิชัย แสงกระจ่าง
สำนักพิมพ์ : แสงดาว (Saengdao)
โฆษณา