การที่เราควรรักและเมตตาตัวเอง รวมถึงผู้อื่น
ไม่ใช่เพราะว่าเราเป็นคนดี
แต่เป็นเพราะทุกคนสมควรได้รับสิ่งนี้
.
.
.
Photo by David Frampton from Pexels
ในโลกที่ผู้คนทำผิดศีล
สัญญาวิปลาสแปรปรวนกันไปทั่ว
กลับผิดเป็นถูก
ขาดสามัญสำนึก
เป็นเรื่องที่น่าสลดใจเป็นอย่างยิ่ง
ไม่ว่าการกระทำนั้น จะเป็นยังไง
เค้าทำไปเพราะยังไม่รู้ความจริงที่แท้จริง
ยังไม่รู้ว่าอะไรคือคุณ อะไรคือโทษ
อะไรคือกุศล อะไรคืออกุศล
ทำกุศล ผลคือกุศล
ทำอกุศล ผลคืออกุศล
ต้องรับในผลแห่งการกระทำ
การมีส่วนร่วมในการด่าทอใคร ๆ
ทั้ง ๆ ที่มันเป็นการกระทำของคนอื่น
จะทำให้ผู้กระทำการด่า
จิตปนเปื้อนจากการกระทำของผู้อื่น
จิตจะมัวหมองไปด้วย
จมลงไปในอกุศล
ใช้สติอารักขาจิตไว้
จิตที่ยังไม่เห็นแจ้ง
ยังคงมืดบอดอยู่ในโลกแห่งการปรุงแต่งภายใน
น่าสงสารกันทุกคน
จากสภาพธรรมดาตามธรรมชาติ
ด้วยความไม่รู้ จึงถูกปรุงแต่งยึดถือขึ้นไปตามลำดับ
กลายเป็นเรา เป็นของเรา
จากสภาพเดี่ยว ๆ
ถูกแทนค่าเพิ่มขึ้น ถูกยึดมั่นถือมั่น
ปิดบังความจริงแท้เอาไว้จนมิด
ร้อน คือ ร้อน
เย็น คือ เย็น
หนาว คือ หนาว
... ฯลฯ ...
กลายเป็นเราชอบ เราไม่ชอบ
พอใจ ไม่พอใจ
ความร้อนทำให้เราเป็นสุข เป็นทุกข์
กลายเป็นเรามีความสุข
อยากให้สุขอยู่นาน ๆ
กลายเป็นเราเกลียดความทุกข์
ผลักไสไล่ส่งความทุกข์ออกไป
อยากให้ทุกข์หมดไปเร็ว ๆ
ร้อนเกินไปไม่ไหว
หนาวเกินไปก็มีปัญหา
เพราะปรุงแต่งความเป็นเรา ของเราขึ้นมา
ลามออกไป
ทำให้ทุกข์ทั้งหลายมีที่ตั้ง
ทั้ง ๆ ที่มันเป็นเพียงความรู้สึกลอยลม
เกิดขึ้นเมื่อมีเหตุปัจจัย
สลายไปเมื่อหมดเหตุปัจจัย
เรื่องจบไปแล้ว ก็ยังปรุงแต่งต่อไปอีก
วนเวียน หมุนวนอยู่ในโลกแห่งการปรุงแต่งภายใน
โดนหลอกกันจนคิดว่ามันเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง
เพราะความไม่ตั้งมั่นของจิต
จึงทำให้ความจริงถูกบดบังมองไม่เห็นเบื้องหลังการปรุงแต่งนี้
ต้องฝึกฝนเพิ่มสติ สัมปชัญญะ
ไม่ไหลไปตามการปรุงแต่ง
รู้ทันลงปัจจุบันไปเรื่อย ๆ
ให้จิตประกอบพร้อมด้วยศีล สมาธิ ปัญญา
เกิดความรู้แจ้ง เห็นแจ้ง
ความจริงตามความเป็นจริง
จะพบกับสภาพแท้ ๆ ตามธรรมชาติ
ที่ยังไม่มีการปรุงแต่งให้ค่าใด ๆ
เป็นเพียง 'สภาพ'
หากยังมีเงาของความรู้สึกว่ามีตัวมีตน มีเรามีเขา
แม้เพียงเล็กน้อย
ก็ยังไม่ใช่สภาพเดิมแท้ ...
มีคำกล่าวไว้ว่า
หากคุณรักดอกไม้จริง ๆ
คุณจะดูแลรักษา ให้งอกงาม
ให้ดอกไม้คงอยู่ตามสภาพ แม้ร่วงโรย ก็ให้เป็นไปตามธรรมชาติ
หากคุณเห็นแก่ตัว
คุณจะเด็ดดอกไม้มาเชยชมเองเพียงอย่างเดียว
ไม่สนใจศึกษาธรรมชาติของดอกไม้
.
ธรรมชาติของทุกสิ่งในโลก คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ตามเหตุปัจจัยในแต่ละขณะ
ทุกคนมีสภาพความบริสุทธิ์ ไร้มลทิน
เป็นทุนเดิมกันอยู่แล้ว
แต่มันถูกสะสมหมักดองกิเลสอาสวะขึ้นมาพอกจิต
ด้วยความไม่รู้ (อวิชชา)
จิตจึงหนาไปด้วยกิเลสทั้งระดับหยาบ กลาง และละเอียด
วันนี้ จึงจำเป็นต้องผ่านกระบวนบวนการถอดถอน
ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา ให้เห็นไตรลักษณ์
ชำระอุปกิเลส ถอนรากถอนโคน
ให้จิตคงความบริสุทธิ์ สมบูรณ์ดีงามดังเดิม
สภาพดังเดิม เพิ่มเติมคือความฉลาด (วิชชา) ...
.
เอ็นดูเขา เอ็นเราไม่ขาดหรอก ถ้าฉลาดพอ
มีแต่จะเพิ่มแสงสว่าง ขยายวงกว้างขวางออกไป
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
