เล่มที่ 6 ปีศาจ
นิยายอมตะของไทย เขียนเมื่อปี 2496
หนังสือเก่าอายุร่วม 70 ปีแต่เนื้อหาไม่ได้เก่าเลย
เนื้อหาว่าด้วย การเมือง ความเหลื่อมล้ำ คนยุคเก่าที่ไม่ยอมรับความคิดคนยุคใหม่ ไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง และ เรียกเด็กเหล่านั้นว่า “ปีศาจ”
ปีศาจของการเวลาได้เกิดขึ้นแล้ว ห้ามไม่ได้ แต่คนยุคเก่าทั้งหลายไม่ยอมรับมัน
สำนวนและภาษาการเล่าจะดูโบราณ พล๊อตดูไม่หวือหวาเหมือนนิยายปัจจุบัน
แต่สารที่หนังสือส่งมันแรง และ กระแทกหน้ามาก จนทำให้อ่านจบแล้วหยุดคิดไม่ได้
.
หนังสือจะเล่าถึงเหตุการณ์ความเหลื่อมล้ำ และ ทัศนคติในยุคนั้น
อ่านแล้วจะบอกว่า น้ำตาไหล เพราะว่า ไม่เปลี่ยนแปลงเลย
ปัญหาที่เคยเกิด ก็ยังคงอยู่
ไม่รู้จะเรียกว่าคนเขียนท่านอัจฉริยะ หรือ ประเทศเราย่ำอยู่ที่เดิม … เศร้าสัสครับ
สิ่งที่ตนเมื่อ 70 ปีก่อนเรียกร้อง ยังคงดังก้องอยู่ถึงปัจจุบัน
จริงๆ สังคมก็เปิดกว้างมากขึ้นนะ เสรีมากขึ้น แต่แก่นของปัญหาบางอย่างยังวนอยู่ที่เดิม
ทำให้บอกไม่ถูก ว่าอ่านแล้วรู้สึกอะไรระหว่างการมีความหวัง หรือ ทำให้ท้อแท้
มีความหวังเพราะ ไม่มีใครหยุดปีศาจแห่งการเวลาได้
ท้อแท้เพราะผ่านมานานมันก็ยังเหมือนเดิม
.
คำถามหลักที่ผมเกิดขึ้นกลายเป็นว่า สังคมเรามันมีการเป็นอยู่ และ สืบทอด สิ่งเหล่านี้มาได้อย่างไร
.
ว่ากันว่าตอนปฏิวัติเดือนตุลา นักศึกษาทุกคนล้วนได้เคยอ่านเล่มนี้
ก็อยากแนะนำให้ทุกคนได้อ่านนะครับ
แต่จริงๆ ไม่ต้องอ่านก็ได้ เพราะคุณไม่ได้พลาดอะไรไปหรอก
70 ปีที่ผ่านมา เรายังวนเวียนอยู่ที่เดิม
แต่ส่วนตัวผมมีความหวังนะ ปีศาจแห่งกาลเวลามันค่อยๆทำงานมัน
ค่อยๆกัดกินสิ่งที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงให้พังทลายลง … แค่มันอาจจะไม่ทันใจแค่นั้นเอง
ปล. ปีนี้ตอนแรกคาดว่าจะรีวิวหนังสือเป็น Podcast แต่พบว่าไม่ค่อยถนัดเท่าเขียน นี่ก็เลยกะว่าจะสลับไปสลับมา ตามความสะดวกของแต่ละช่วงเวลาชีวิตผมนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
