7 ก.ค. 2021 เวลา 00:00 • นิยาย เรื่องสั้น
เขาชื่อปีเตอร์ เธอชื่อลิซา ในคืนวันเสาร์เดือนธันวาคม ปี 2020 เขากับเธอนั่งด้วยกันบนโซฟาดูโทรทัศน์ ทันใดนั้นเขาสัมผัสความรู้สึกบางอย่างท่วมท้นหัวใจ เขารู้ว่าเขาตกหลุมรักกับผู้หญิงคนนี้ เขาขอเธอแต่งงาน และเธอก็ตกลง
เขาขอเธอแต่งงาน โดยลืมไปแล้วว่าเขาแต่งงานกับเธอมาแล้วสิบสองปี
2
ปีเตอร์อายุ 56 สามปีก่อนลิซาสังเกตว่าเขามีอาการหลงลืมบ่อยขึ้น ลืมว่าวางกุญแจ กระเป๋าสตางค์ ฯลฯ ไว้ตรงไหน แรกๆ เธอคิดว่าความขี้หลงขี้ลืมเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่อายุมากขึ้น จนกระทั่งอาการของเขาหนักขึ้น
เงาของอัลไซเมอร์มิเพียงทาบทับชีวิตของเขา มันยังบดบังชีวิตของทั้งสอง ความทรงจำของเขาเริ่มหายไปทีละเรื่อง เหมือนหยดน้ำค้างกลางแดด ระเหยหายไปทีละหยด
1
เขาจำไม่ได้ว่าเขาแต่งงานแล้วกับเธอ เขาจำไม่ได้ว่าเขากับเธอชอบไปพักที่บ้านเช่าริมทะเลที่ โรด ไอแลนด์ เขาลืมเหตุการณ์เมื่อทั้งสองพบรักกัน และแต่งงานกัน
เธอรู้ว่าราคาของอัลไซเมอร์สูง แต่เธอไม่คาดว่าเขาจดจำฉากเหตุการณ์โรแมนติกระหว่างทั้งสองไม่ได้เลย กระนั้นเธอยังสามารถสัมผัสความรักท่วมท้นของเขา เขายังคงเป็นผู้ชายใจดี สุภาพ อ่อนโยน และโรแมนติก
ลิซารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษที่สุดในโลก มิใช่ผู้หญิงทุกคนถูกรักและขอแต่งงานโดยผู้ชายคนเดิมที่ถูกความทรงจำเล่นตลก มันยืนยันว่า ผ่านมาหลายปี เขายังรักเธอไม่เสื่อมคลาย
3
วันที่ 26 เมษายน 2021 ปีเตอร์กับลิซาเข้าพิธีแต่งงานอีกครั้ง มันเป็นมนตร์วิเศษ เมื่อหัวใจสองดวงเชื่อมกันอีกครั้ง เขามีความสุขมากเหลือเกินในวันนั้น แต่ความทรงจำแห่งความสุขนี้จะอยู่นานเท่าใด เธอไม่รู้
1
วันหนึ่งอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เขาจะจดจำเธอไม่ได้โดยสิ้นเชิง
1
คนรักกันทั่วไปอยู่ด้วยกันจนกระทั่งความตายมาพราก แต่สำหรับคนรักทั้งสอง อยู่ด้วยกันเพียงถึงขอบเขตของความทรงจำ
1
แต่ความทรงจำมิใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของความรัก ความรักมิใช่เรื่องของการจดจำอดีตที่สวยงาม หากคือการจับมือด้วยกันในยามทุกข์ยาก และยังสัมผัสความรู้สึกดื่มด่ำลึกซึ้งท่วมท้นหัวใจ ซึ่งมิมีสิ่งใดในจักรวาลลบทิ้งได้
นี่ต่างหากคือความสวยงามของความรัก
.
(Peter and Lisa Marshall / ข้อมูลและภาพจาก CNN)
2
[ติดตามข้อเขียนของ วินทร์ เลียววาริณ ได้ทุกวันที่เพจ https://bit.ly/3amiAvG และ blockdit.com]
โฆษณา